Fiona dalej przyzwyczajała się do życia w wielkim mieście. Przez te siedem lat nabrała trochę innego spojrzenia na industrializm oraz generalnie miała inne priorytety. Jednak przez te ostatnie morderstwa musiała wrócić. Może nie miała najlepszych relacji z rodziną, ale plułaby sobie w brodę, gdyby nie pogodziłaby się z nimi, a stałoby się coś złego.
Dlatego też właśnie stała oparta o swój motocykl przy wejściu do nowojorskiego metra, jednocześnie czekając, aż pojawi się tu dziewczyna, a raczej kobieta, która wciągnęła Fionę do Alfy. Może Fio przyjechała tutaj pogodzić się z rodziną, ale i tak od kilku miesięcy skutecznie udawało się jej ich unikać. Było łatwiej, gdy cała trójka należała do innej sekty i nie odwiedzali rodzinnego mieszkania zbyt często.
Dlatego też Fiona wraz z Ruth miały sprawdzić metro, mimo że odwiedzili je już chyba wszyscy? Brakebills, guślarze oraz przyziemni ludzie... I żadnych nowych wskazówek kto zabił...

W życiu Ruth ostatnio dużo się działo. No, prawie umarła, chyba nikt by tego nie zignorował. Chciała się dowiedzieć, czym było to spowodowane. To ciągłe gadanie o iluzjoniście zaczęło ją zastanawiać, czy faktycznie miał z tym coś wspólnego ktoś z zewnątrz? Nie wierzyła w to zbytnio. Nie dało się jednak ukryć, że w ich świecie działo się ostatnio wiele. Morderstwa i inne takie, może czas się tym zainteresować? Miała chęć nieco zaangażować się w rozwiązanie zagadki.
Udało jej się ostatnio wciągnąć do sekty nową osobę. Wiedziała, że jest to siostra Łajzy. Zabawne, że nie chciała dołączyć do rodzeństwa w Becie, w sumie lepiej dla nich. Zawsze do dodatkowe ręce do pomocy w ich rodzinie. Nie zamierzała dążyć, czym było spowodowane to podejście. Nie jej sprawa. Wolała się nie wtrącać. Wiedziała, że relacje w rodzinie mogą być różne.
Pojawiła się przed stacją metra o umówionej godzinie. Przygasiła papierosa po czym ruszyła w stronę Fiony, którą to dostrzegła przy motocyklu. Uśmiechnęła się na jej widok. Była zadowolona, że zechciała z nią przyjrzeć się bliżej sprawie, która wszystkich interesowała. Cześć! - odparła może nieco zbyt entuzjastycznie. Liczyła na to, że znajdą jakieś odpowiedzi, choć wielu już szukało. Może one będą miały szczęście? - Jak tam? - chciała nieco ją zagadać, żeby nie było że jest niesympatyczna, czy coś.

Coś się obiło Fionie o uszy w sprawie, że Ruth miała.. wypadek. Jednak nie drążyła tematu, bo sama też by nie chciała gdyby ktoś zacząłby w koło rozpytywać innych, co się stało, zamiast spytać bezpośrednio u źródła. Dlatego coś niby słyszała, ale tak naprawdę nie wiedziała zupełnie nic.
- Hej, Ruth. Nieźle wyglądasz. - I miała naprawdę to na myśli. Zawsze zazdrościła blondynkom tego, że wyglądały tak... delikatniej. Jednak Fionie osobiście pewnie blond by nie podpasował jako kolor włosów, ale za to mogła bezwstydnie podziwiać go na tych, którzy wyglądali w jasnych włosach dobrze.
- Nic ciekawego. Praca, dom, spacer z psem, dom, chyba że pytasz co jak tam teraz. No to teraz czekałam na ciebie i w sumie zastanawiałam się co zjeść na obiad. - Była nowa w sekcie, więc chciała zawrzeć jakieś znajomości. Ruth poznała najszybciej, poza Gabrielem, ale tego to chyba znała jeszcze wcześniej, więc padło na blondynkę.
- Gotowa na wkroczenie w nieznane? - Spytała wyciągając z kufra motocykla latarkę oraz pistolet razem z kaburą, którą przyczepiła do tych dziwnych szelek, które widać było przez chwilę spod koszuli. Była ciekawa co zastaną w środku, ale ciekawość nie mogła oznaczać nieprzygotowania.

Może to i lepiej? Ruth nie lubiła mówić o sobie. Raczej wolała gadać o głupotach, niż o tym, co leżało jej na sercu. Tym bardziej, że sama nie wiedziała, co się wydarzyło tego feralnego dnia. Wmawiali jej, że to iluzjonista.. Ona czuła, że to wszystko było winą tylko i wyłącznie Barta. Szczególnie po tym, jak nawiedził ją w mieszkaniu i rzucał w jej stronę kwiatami. Utwierdziło ją to wszystko tylko w tym, że miał on zdecydowanie jakiś problem i nie do końca wszystko pod kopułą na odpowiednim miejscu. Nie zamierzała z tym nic robić, jeszcze.. Oczywiście, że planowała zemstę, nie zostawi tego wszystkiego bez konsekwencji. Potrzebowała tylko czasu.
- Dziękuję. - odparła nieco zawstydzona. Nie była przyzwyczajona do przyjmowania komplementów. Miała świadomość, że wygląda dobrze, jednak nadal nie przywykła do tego, że ktoś mówił to głośno, tym bardziej kobieta.. No i nie wiedziała, czy chodzi jej o to, że dobrze wygląda jak na osobę po przejściach, czy tak po prostu. Nie zamierzała jakoś specjalnie rozdmuchiwać tego tematu, dlatego po prostu podziękowała i liczyła, że na tym się to skończy.
- Musimy się kiedyś wybrać na wspólny spacer! Tajfun będzie zachwycony! - Fajnie by było mieć kompana na spacery z psem, może akurat Fiona zostanie jej nową, najlepszą koleżanką? Ostatnio nie miała ich zbyt wiele.
- Obiad, dobry pomysł, po wszystkim możemy iść coś przekąsić. - Black należała do osób, które nigdy nie odmawiały jedzenia, zawsze była głodna, a że sama nie potrafiła gotować żywiła się głównie na mieście.
- Oczywiście, że gotowa! Mam nadzieję, że uda nam się czegoś dowiedzieć. - Ruth miała u boku jedynie nóż myśliwski. Broń palna nie była jej mocną stroną. Po ostatnich wydarzeniach stwierdziła, że przydałoby się jej jakieś szkolenie. Może później poprosi Fionę o jakieś lekcje? Będzie musiała o tym pamiętać. Ruszyła więc w stronę metra. Czas zająć się istotnymi rzeczami.

Fiona zrozumiałaby tę niechęć mówienia o sobie. Tak długo podróżowała, zmieniała miejsce zamieszkania, że przez ten czas w zasadzie nie zawiązała żadnych głębszych relacji. No z wyjątkiem tej z psem, którego dostała od jakiegoś typa w Irlandii... Zresztą nieważne.
Teraz była w Nowym Jorku, zapisała się do Alfy i to z ludźmi z sekty miała szansę stworzyć jakieś głębsze więzi. Ruth nawet polubiła, a wyraźnym tego znakiem było to, że w ogóle dała się namówić na dołączenie do sekty. Gdyby wiedziała co zrobił ten cały Bart... Blondynka mogłaby liczyć na pomoc z rozwiązaniem problemu.
- Nie ma za co. - Każdemu czasem przydawał się komplement, nawet jeśli pochodził od kobiety. Przecież nie musiały wbijać sobie noży w plecy, prawda? Taki nudny stereotyp. Fiona dostrzegła, że Ruth nie jest chętna do kontynuacji tematu, więc odpuściła.
- Pewnie. To dobry pomysł, Falon pewnie też ucieszy się na towarzystwo. - Takie inne, niż jej, a psie na pewno mu się przyda. Przynajmniej dopóki nie odkryje zaklęcia, które pozwoli im komunikować się w jakiś inny sposób. Czasami Fiona chciała, żeby jej pies był takim psem z Fillory albo Narni, żeby potrafił mówić.
- Ale najpierw praca, więc chodźmy. Im szybciej uwiniemy się z tymi tunelami, tym lepiej. - Spojrzała w kierunku schodów do metra. Nie przepadała za ciemnością, więc cieszyła się, że nie musi zejść tam sama. Poszła razem z Ruth w kierunku stacji.
- To dobrze, bo nie wiadomo co na nas tam czeka. - Broń wzięła na wszelki wypadek. Jakby spotkały coś innego, niż magicznego potwora, np. bezdomnego. W końcu nie potraktowałaby go kulą ognia.

Łatwiej było rozmawiać o głupotach, niż o sobie. Ruth starała się tego trzymać, głównie żartowała i demonstrowała jakie to ma lekkie podejście do życia. Tak było prościej - odpowiadała jej maska wiecznie zadowolonej. Przynajmniej nikt nie wypytywał ją o zbyt wiele, nie musiała opowiadać o tym, co ją gryzło. Nauczona była raczej radzić sobie ze wszystkim sama. Tak też miała zamiar rozwiązać sprawę z Bartem i Iluzjonistą, nie chciała w to mieszać osób trzecich, chociaż nieco się bała po ostatnich wydarzeniach, że jest zbyt słaba. Powinna trochę popracować nad sobą, bo najwyraźniej łatwo można się jej pozbyć.
- To jak będziesz miała chęć, odezwij się do mnie. - Zawsze to jakaś rozrywka. Lubiła samotne spacery z psem, jednak czasem przydałby się towarzysz, nie tylko jej. Tajfun zapewne będzie szczęśliwy.
- Masz rację, najpierw rzeczy ważne. - Ruth nie bała się specjalnie ciemności. Także szła pierwsza. Rozglądała się uważnie w poszukiwaniu jakichkolwiek poszlak. Nie było to może coś, czym zajmowała się dosyć często, jednak cieszyła się, że tutaj przyszły.
Wiele się ostatnio działo, może uda im się dowiedzieć czegoś ciekawego. Siostra Łajzy wydawała się być odpowiednim kompanem do takich rzeczy.
Po schodach schodziła pierwsza. Szła dosyć szybkim tempem, w końcu nie przyszły tu na spacer. Rozglądała się przy tym uważnie, może coś przykuje ich uwagę?

Zeszłyście w dobrych humorach w głąb stacji metra, chcąc dostać się… gdzie właściwie? Stacja była normalna. Jedna z wielu, jakie znajdowały się w Nowym Jorku, z wiadomości mogłyście się dowiedzieć, że to właśnie w jej pobliżu znaleziono ciała dwóch kobiet. Tyle że od pamiętnych wydarzeń na każdym peronie znajdowali się policjanci. Ten, na którym wylądowałyście, nie był wyjątkiem. Oprócz tego, że przewijało się koło was mnóstwo ludzi, oczekujących na pociągi, to mogłyście zauważyć, że wśród nich kręcą się policjanci. Na dwóch brzegach peronu, zaraz przy łuku, prowadzącym do tunelu, w którym raz po raz znikały maszyny, również stało po dwóch mężczyzn odzianych w mundury NYPD. W którą stronę pójdziecie i jak dokładnie prześlizgniecie się obok nich?

Metro oczywiście pełne ludzi, pełne policji... Niedobrze. Mogło to zaszkodzić ich małemu śledztwu, ale co też mugole mogą zrobić dwójce guślarek? Wystarczy wykorzystać to, że nie potrafią patrzeć.
- Jakiś mały trick ze światłem? Schowałabyś nas przed wzrokiem wszystkich. - Gdyby Ruth zagięła światła wokół nich mogły bez trudu się przekraść pomiędzy policjantami na tory, potem wystarczyłoby tylko odciąć dopływ prądu do szyn, żeby przypadkiem metro ich nie przejechało.
- Mogłybyśmy też włączyć alarm przeciwpożarowy, żeby wywabić stąd ludzi. Potem wystarczyłoby tylko odciąć prąd na torowisku i w zasadzie miałybyśmy dość dużo czasu na swoje przeszpiegi. - Oczywiście cały czas mówiła na tyle cicho, żeby jedynie Ruth mogła ją usłyszeć. Nie chciały przecież, żeby jakiś przypadkowy koleś je usłyszał.
- To co myślisz? - Plan ten oczywiście miał swoje dziury, więc liczyła na to, że Ruth widzie z czymś swoim albo pomoże je załatać.

Zbliżały się powoli do miejsca, które je interesowało. W sumie do przewidzenia było to, że będzie tu tłum. Nie sądziła jednak, że aż taki. Będą musiały nieco pokombinować, żeby przejść niezauważone. Nie sądziła jednak, by było to mocno skomplikowane. Nie takie rzeczy już robiła.
Policja kręciła się wszędzie, trzeba będzie jakoś się wmieszać, a najlepiej zniknąć.
- Tak, wydaje mi się, że to najlepsza opcją. - Spróbuje ukryć ja dwie, powinno jej się udać. - Alarm może niepotrzebnie ściągnąć tutaj jeszcze więcej policji, może po prostu przejdźmy na torowisko i wtedy odetnę prąd. - wolała nie włączać alarmu, wydawało jej się to bezpieczniejsze.
Nie czekała specjalnie długo, zaczęła wykonywać rękoma ruchy, by załamać światło i stać się z Fioną przez chwilę niewidoczne.

Ruth Black carried out 6 launched of one k10 :

, , , , ,

O ile udało jej się spowodować, że światło stało się ich przyjacielem i je ukrywało, to ruszyła przed siebie, aby przemknąć niezauważoną wraz z Fio w stronę interesującego je miejsca. Były coraz bliżej. Ciekawe, czy coś znajdą. O ile udało im się dojść do torowiska rozejrzała się uważnie wokół, by znaleźć źródło prądu, miała zamiar je zniszczyć.

Krótka i smutna historia była taka, że Ruth zaklęcie nie wyszło. Stała się tylko tym dziwnym człowiekiem, który machał rękami jak naruto i nic z tego nie wyszło. Pewnie gdyby nie schludne i czyste ubrania, ktoś mógłby pomyśleć, że jesteście bezdomne i obłąkane. Na pewno zwróciłyście na siebie uwagę paru osób w waszym najbliższym okręgu. W tym jednego policjanta, który zdawał się was obserwować już od jakiegoś czasu. Podszedł pewnym siebie krokiem i ukłonił się lekko. - Czy mogę wam w czymś pomóc? - spytał lekkim tonem, uśmiechając się nieznacznie.

W żaden sposób nie skomentowała nieudanego zaklęcia. Zresztą po co? Każdy miał prawo się pomylić, a może to Okoliczności nie były dobre do takiej próby. Zawsze można spróbować jeszcze raz albo wymyślić inny sposób. Mogła w końcu rozsadzić jakąś rurę z wodą piętro wyżej, żeby wywabić ludzi, czy coś.
Już miała zaproponować to rozwiązanie Ruth, gdy podbił do nich policjant. Zlustrowała go wzrokiem, gdy zadawał pytanie.
- Nie, jedynie zastanawiamy się ze znajomą, który bar będzie lepszy na spędzenie wieczoru. - Uśmiechnęła się do mężczyzny.
- Może pan pomoże rozwiązać nasz drobny konflikt? Która miejscówka będzie lepsza: O'Brien Irish Pub, czy The Clumsy Zombie? Właśnie wróciłam z wycieczki do Czech, więc nie chciałabym natrafić na podłe piwo. - Dalej uśmiechała się do policjanta, zalewając go masą niepotrzebnych informacji.

Co za wstyd. Nie wyszło. Nie mogła tego zrozumieć. Miała takie pozytywne nastawienie, a nic jej się nie udało. Spojrzała na Fionę nieco zażenowana, a niby taka z niej magiczka była..
Miała nadzieję, że kolejna próba się uda. Wtedy jak na złość podbił do nich policjant. Oczywiście musiały mieć takie szczęście.. Wyglądały trochę na niespełne rozumu machając tymi rękoma.. No ale trudno.
Dobrze, że Fiona zaczęła tłumaczyć o co im chodzi. Całkiem zgrabnie zaatakowała go dużą ilością informacji. Może to odwróci jego uwagę. Black liczyła na to, że szybko sobie stąd pójdzie. - Myślę, że po prostu pójdziemy tu i tu.. Dziękujemy za pomoc. Posłała uśmiech policjantowi, po czym pociągnęła Fio za rękę, by oddalić się od mundurowego.
- Coś się zesrało, spróbuję znowu.. - Ponownie zaczęła wykonywać ruchy palcami, miała nadzieję, że teraz będzie lepiej.

Ruth Black carried out 6 launched of one k10 :

, , , , ,

Policjant uśmiechał się uroczo, słuchając w skupieniu tego, co ma do powiedzenia Fiona. Wyglądał, jakby bez problemu kupił jej wytłumaczenie o pobycie w Czechach, kiwając głową co jakiś czas. - W takim razie O’Brien Irish Pub powinien być dla was strzałem w dziesiątkę - powiedział dosyć głośno, chowając ręce do kieszeni. Był wysoki i cóż, miał skośne rysy twarzy, co w tej dzielnicy Nowego Jorku, czy w ogóle w mieście, nie miało większego znaczenia. Różnorodność kulturowa była tutaj przecież ogromna.
Uniósł brwi w zdziwieniu, gdy Ruth pociągnęła swoją towarzyszką w głąb peronu, ale nie powiedział nic, żeby was zatrzymać. Po przejściu paru kroków, jeżeli obróciłyście się w tłumie, policjanta nie dało się już nigdzie wyhaczyć wzrokiem. Zupełnie jakby rozproszył się w powietrzu.
Koniec końców udało wam się. Jesteście niewidoczne dla ludzkiego oka. Co teraz?

Fio nie uważała tego za powód do wstydu. Zdarzało się, a i zainteresowanie policjanta nie było, aż takim problemem. Facet wydał się nawet sympatyczny, no i przystojny? Kurde, nie powinna się teraz przejmować takimi rzeczami.
- Dziękujemy za pomoc. - Powiedziała, gdy Ruth zaczęła ją odciągać. Zwróciła uwagę, że gdy tylko oddaliły się kawałek, to policjant jakby zniknął?
Dziwne.
- Widziałaś to? - Może po prostu się jej wydawało, ale jego naprawdę nie było nigdzie widać. - Dobra, to czas na drugą część planu. Trzeba wyłączyć pociągi. - Fiona wskazała tory, które leżały na dnie tunelu.
- Wystarczy drobne spięcie w kablach, które są tam ułożone. Pomogę Ci. - To było dziwne uczucie, gdy widziało się wszystkich dookoła, a oni ciebie nie. Poruszała się za Ruth, starając się w nikogo nie wleźć. Kiedy podeszły do krawędzi peronu, zaczęła obserwować tablicę informującą o przyjeździe następnego pociągu. Musiały mieć wystarczająco dużo czasu, żeby wyłączyć prąd, a potem wejść na torowisko i pójść w głąb tunelu.
- Teraz. - Szepnęła do blondynki, kiedy odjechał skład, a tablica zaczęła odliczać do przyjazdu kolejnego.
Fiona zaczęła składać gesty do zaklęcia, szepcząc pod nosem inkantację.

Cóż policjant bardzo chciał im pomóc, co nawet ją zdziwiło. Nie spodziewała się takiego zainteresowania, czy wyglądały na aż tak zagubione?
Była skupiona na ponownym rzucaniu zaklęcia, nie zwróciła zupełnie uwagi na to, że facet gdzieś przepadł. - Nie zwróciłam uwagi, nie chciałam znowu spieprzyć zaklęcia. - Grunt, że udało jej się za drugim razem, gdyby teraz nie wyszło, to by był dopiero wstyd. Może Ci się wydawało? - może nie? Ostatnio działo się dużo dziwnych rzeczy, wcale nie byłaby zaskoczona gdyby facet rozpłynął się w powietrzu.
Dostały się tam, gdzie chciały niezauważone. Pierwsza część planu za nimi, teraz czas na resztę. - Ok, może z kablami pójdzie łatwiej. - spojrzała w stronę, którą pokazała Fiona. Nie takie rzeczy się robiło. Oby szczęście im sprzyjało.
Stirling nie musiała powtarzać dwa razy. Ruth zaczęła wykonywać ruchy palcami, szeptała również pod nosem zaklęcie. Fajnie tak czasem razem poczarować. Zawsze przepadała za wspólnym rzucaniem zaklęć, szczególnie, gdy chodziło o trudniejsze sprawy. Powodowało to, że czuła się częścią tej wspólnoty.

Ruth Black carried out 7 launched of one k10 :

, , , , , ,

Miała przeczucie, że razem im to wyjdzie. Musiałby mocno kombinować, żeby to spieprzyć.

I nagle, gdy skończyłyście splatać zaklęcie, światła na peronie zgasły. Wszystko pochłonął mrok. Ludzie wokół was nie zaczęli panikować, choć na ich twarzach pojawiło się lekkie zaniepokojenie. Może to była kwestia tego, że w ostatnim czasie to właśnie w metrze znaleźli trupy? Biorąc pod uwagę brak prądu, wasze zaklęcie na załamanie światła poszło… na łąkę, zbierać kwiatki, oczywiście. Policjanci jednak nie zwracali na razie na was większej uwagi. Któryś z nich kontaktował się przez telefon, próbując wyjaśnić sytuacje, inny chodził między ludźmi i mówił, że wszystko mają pod kontrolą i prosił, żeby nie wychodzić na zewnątrz. Bramki również przestały działać w końcu. Tablica, na którą jeszcze chwilę temu patrzyła Fiona, spowiła ciemność. Umarła jak wszystko inne.

Światła zgasły i na stacji zapanowała ciemność. Ich czar maskujący również poszedł się kochać, bo przecież czary fosforomancyjne nie działają, gdy nie ma światła. Czas jednak było zabrać się do akcji.
- To czas znaleźć miejsce zbrodni. Skoro pociągi jeżdżą, to pewnie posprzątali, ale jeśli jest to powiązane z magią, to tego typu pozostałości mogły jeszcze pozostać. - Zwróciła się do Ruth, gdy upewniła się, że policjanci nie zwracają na nie większej uwagi. Wydawało się, że miały chwilę spokoju.
- Rzucimy prosty czar wykrywający, który powinien nas tam zaprowadzić niczym magiczny kompas. Jeśli nie wyjdzie, to trzeba będzie szukać dalej na ślepo. - Trochę pluła sobie w brodę, że nie przygotowały się do tego jakoś lepiej, ale teraz już było za późno na narzekanie i trzeba było improwizować.
Wytłumaczyła Ruth działanie zaklęcia, potrzebne inkantacje oraz gesty, żeby mogły szybko wziąć się za czarowanie. Powtórzyły wszystko na sucho na wszelki wypadek i wtedy dopiero zaczęły inkantować oraz machać palcami.

Fiona Stirling carried out 2 launched of one k10 :

,

Jak na razie, poza tym drobnym niepowodzeniem wszystko szło po ich myśli. Kiedy udało im się rozwalić bezpieczniki nastała ciemność. One straciły swoją niewidzialność. No, ale nie była im już potrzebna. Przynajmniej w tym momencie. Okoliczni policjanci wydawali się być zajęci usterką, ich nikt nie zauważył, przynajmniej jak na razie. Doskonale.
- Dobrze, chociaż nie jestem najlepsza w innych dziedzinach niż fizyczna i bojowa, jednak razem, jakoś wszystko przychodzi łatwiej. - Odparła z uśmiechem. Miała wrażenie, że wspólne czarowanie zazwyczaj kończyło się sukcesem.
Słuchała uważnie, gdy Fiona tłumaczyła zaklęcie, powtarzała ruchy oraz inkantację, żeby nie być słabym ogniwem. Miała nadzieję, że im się uda. Kiedy wszystko wydawało się jasne, zaczęła inkantować z Fioną oraz wykonywać gesty rękoma.

Ruth Black carried out 3 launched of one k10 :

, ,

Ruth co prawda zaklęcie koncertowo skopała, aczkolwiek Fionie nie poszło źle. Co znaczy w praktyce tyle, że tylko poczuła delikatne mrowienie na całym ciele, oznaczające, że ktoś, w całkiem niedalekiej przyszłości warto wspomnieć, próbował rzucać tutaj jakieś czary. Nie byłaś jednak w stanie stwierdzić, z jakim rodzajem magii masz do czynienia. Dodatkowo przed tobą, ukazały się bladoniebieskie nici, leżące na ziemi. Ledwo, bo lewo, ale były. Wystarczyło tylko teraz iść ich śladem.
Jeśli udałyście się w głąb tunelu, wkrótce owinęła was ciemność. Ze strony peronu wciąż nie było widać, żeby światła zostały zapalone, a lampy, które normalnie oświetlają te najdalsze zakamarki, metra, również nie działały. Poza tym było zimno. O ile perony zazwyczaj są ogrzewane, tak nikt nie kłopocze się, żeby ogrzewać tunele, także już po chwili obie poczułyście, że temperatura spada. Styczeń w pełni. Z każdym kolejnym krokiem nitki stawały się coraz grubsze, aż w końcu bardziej przypominały liny. Mniej więcej w tym momencie dotarłyście do rozdroża. Przed wami trzy możliwości. Lina rozdzielała się jednak tylko na dwie. Prosto, oraz w prawo.

Na ziemi pojawiły się niebieskie ślady, które prowadziły gdzieś w głąb tunelu. Dodatkowo na całym ciele czuła delikatne mrowienie, które było nawet dziwnie przyjemne. Zdecydowanie ktoś korzystał z jakiejś magii, ale co to było? Cholera wie, a przynajmniej Fiona nie wiedziała.
- To co? Idziemy? - Wskazała na bladoniebieskie linie, które leciały daleko w ciemność. Tej mogły zaradzić zapalając latarki w telefonach. Co zresztą Fiona zrobiła, gdy tylko oddaliły się trochę od peronu. Nie chciała, żeby światło zwabiło policjantów, którzy chcieliby pewnie sprawdzić, dlaczego coś na torach się świeci i dlaczego się oddala od peronu.
Zimnem na razie się nie przejmowała, była ubrana adekwatnie do pogody, a przynajmniej się starała. Ciepła kurtka, buty... w kieszeniach pewnie by też znalazła rękawiczki, ale te by tylko przeszkadzały w rzucaniu zaklęć.
- To w którą stronę? Rozdzielania bym nie polecała. - Wypowiedziała się, gdy stanęły przed pierwszym rozdrożem. Sama nie miała pomysłu, w którą stronę mogłyby się wybrać, ale na pewno nie chciała się rozdzielać. Nie w miejscu, gdzie znalezione zostały zwłoki.

Ruth nic nie poczuła. No cóż, to chyba nie był jej najlepszy dzień jeśli chodzi o czarowanie. Każdy miał czasem gorsze momenty, szkoda tylko, że ona akurat w chwilach w których akurat mocno potrzebowała powodzenia. Można się przyzwyczaić..
- No jasne, przecież po to tu przyszłyśmy. - nie zamierzała czekać, ruszyła szybkim krokiem przed siebie, znaczy za Fioną, bo nasza super czarodziejka nie widziała żadnych śladów, bo nie poszło jej zaklęcie. Dobrze, że jej towarzyszka miała więcej szczęścia.
Ruth nie przeszkadzało zimno, była ciepło ubrana, zresztą bardzo lubiła niskie temperatury. Co do ciemności, wykonała kilka ruchów rękoma, aby wyczarować płomień w swojej dłoni, który oświetli im drogę.

Ruth Black carried out 6 launched of one k10 :

, , , , ,

O ile jej się udało to trzymała dłoń przed sobą, żeby widziały, gdzie idą.
- Może i nie, ale więcej mogłybyśmy się dowiedzieć gdybyśmy się rozdzieliły. - miała świadomość, że z tego raczej nigdy nie wychodzi nic dobrego, jednak może tym razem będzie inaczej, z drugiej strony po co ryzykować?
Postanowiła spróbować zobaczyć, z której strony jest więcej magii.

Ruth Black carried out 2 launched of one k10 :

,

Tobie Ruth nie wyszedł kolejny czar, mający na celu ujawnienie się śladów magii leżących na ziemi. Nie przeszkodziło ci to jednak w niczym, ponieważ, Fiona przecież była tuż obok prawda? A z twoją ognistą kulką tunele wydawały się mniej straszne dla was obu. Poszłyście przed siebie, we dwie. Nie zważając na coraz większy chłód, może nawet z dreszczykiem emocji, spowodowanym wizją przygody. W pewnym momencie jednak obie poczułyście, że coś jest nie tak.

Fiona
W pewnym momencie, już po przejściu dobrego kilometra, zorientowałaś się, że idziesz sama. Odwróciłaś się, może wróciłaś parę kroków, jednak zarówno ciepło dawane przez ogień, jak i właścicielka rzeczonego ognia, zniknęły. Tak po prostu, w jednej chwili. W tunelu zrobiło się ciemno i ponuro.

Ruth
Ty również po mniej więcej tym samym dystansie, zauważyłaś, że zostałaś sama. Miałaś wciąż swoje zaklęcie. Dawało ci nieco światła, oraz ciepła. Kompanka podróży jednak zapadła się pod ziemię.

Ruth nie miała tego dnia szczęścia do rzucania zaklęć z tych dziedzin, na których się na znała. Na całe szczęście fizyczna nigdy jej nie zawodziła. Także po chwili miała płomień na dłoni, mogły więc iść spokojnie, nie musiały się martwić, że coś wlezie im pod nogi, albo, że one w coś wejdą. Do tego ten rozpalony ogień rozgrzewał, więc Ruth dosłownie upiekła dwie pieczenie na jednym ogniu. Zrobiło jej się naprawdę ciepło, pomimo tego mrozu, który wcześniej nieco ochłodził towarzystwo.
No i szły tak przed siebie, spacer całkiem przyjemny, ciekawe jednak ile jeszcze przed nimi? Fajnie by było, coś wreszcie znaleźć. - Myślisz Fiona, że daleko jeszcze? - rzuciła do towarzyszki. Nie usłyszała jednak odpowiedzi. - Fiona. - powiedziała nieco głośniej. Rozejrzała się wokół oświetlając sobie przestrzeń. Kobiety jednak nigdzie nie było. - Ja pierdole. - cóż, czyli zupełnie nieświadomie wybrały tą gorszą opcję. W filmach lepiej było się nie rozdzielać, a one jakimś dziwnym trafem poszły w inne strony, pewnie zaraz wyskoczy zza rogu jakiś potwór. Westchnęła głośno nieco rozczarowana. Nie zamierzała jednak odpuszczać i nadal szła dalej trzymając w dłoni swój płomień. Przecież nie będzie się wracać, kiedy tyle już przeszła. Szkoda czasu.

Fiona podążała za niebieską linią pełznącą po ziemi, która była doskonale widoczna, gdy skręciła razem z Ruth w prawo. Skoro widocznie Ruth dalej nie widziała, gdzie biegną ślady magii to musiała zdecydować sama. Na pewno w orientacji pomogło to, że tunel rozświetlił ogień, co jednocześnie sprawiło, że czuła się mniej zagrożona.
Przez jakiś czas szły razem w milczeniu, gdy zorientowała się, że jakoś tak ciemniej się zrobiło.
- Ruth? - Włączyła ponownie latarkę w telefonie, żeby rozejrzeć się za swoją towarzyszką. Nigdzie jej nie było, a nawet nie wiedziała, kiedy się rozdzieliły. Przy pierwszym rozwidleniu? Czy po drodze była jakaś mniejsza odnoga, może tunel techniczny? Nie wiedziała.
Sprawdziła zasięg w telefonie i jeśli jakiś miała, to miała zamiar napisać wiadomość do Ruth. Nawet jeśli się to udało, to nadal podążała za niebieską linią w głąb metra.