Ambrose miał takie szczęście, że dostał jedną z uczennic z fantastycznej czwórki. Według polecenia od Dziekana miał zapewnić jej zajęcie, aby nie miała ona spotykać się z pozostałymi „uczestnikami spisku”, ale tak naprawdę należał od do Profesorów, którzy nie znęcali się nad studentami. Zresztą co mógł im zrobić egzorcysta w porównaniu, np. z czajnikiem? Tak naprawdę to nic, dlatego trochę zajęło mu, zanim wymyślił, co mógł zlecić pannie Mun jako zadanie do wykonania.
W związku z poszukiwaniem nawiedzonych miejsc, którymi mógłby się zająć, miał on u siebie pełno wycinków z gazet, wydrukowanych stron internetowych i zapisów na pojedynczych kartkach, czy też w zeszytach odnośnie różnych spraw i różnych miejsc. Kiedyś znajdował zawsze czas raz w miesiącu, aby przejrzeć to wszystko dokładnie i posegregować, aby na spokojnie odrzucić to, co jest potencjalną sprawą, którą może się zająć, a co zwykłą mrzonką. Ostatnio jednak tego czasu nie miał, co powodowało, że miał u siebie niezłą graciarnię.
Wydawało się, że będzie to na tyle żmudne zajęcie, iż panna Mun będzie potrzebować trochę czasu, aby to ogarnąć. Właśnie dlatego, czekał na swoją uczennicę w towarzystwie pustych kartonów i teczek, które ostatnio zakupił.

Dostała smsa od profesora Marlowe. Widać kara miała się zacząć, nawet jeśli ona nie miała najmniejszej ochoty robić za niewolnika któregokolwiek z nauczycieli. Chociaż tyle, że nie trafiła pod skrzydła Czajnika, bo chyba by się pochlastała, gdyby miał się nad nią znęcać. Polazłaby do Dyrka i poprosiłaby, żeby się zlitował i po prostu ją wywalił ze szkoły, zamiast rzucać ją Czajnikowi na wojnę. Bo pewnie w końcu by nie wytrzymała i zaczęłaby być swoją bardziej złośliwą wersją, która by pyszczyła jak leci i buntowała się na każde nawet najmniejsze zadanie. A tak, Marlowe nie wydawał się aż taki zły. Chociaż miała cichą nadzieję, że psor o niej po prostu zapomniał.
W każdym razie, ruszyła się, żeby nie było, że ignoruje polecenia nauczyciela. Może nie będzie tak źle? Chociaż samo to, że egzorcyście zajęło tyle czasu ściągnięcie jej na odbycie kary mogło równie dobrze świadczyć o tym, że przygotowywał dla niej coś nadzwyczaj okropnego. Wywinąć się z tego nie mogła, bo gdyby tak było, to wkręciłaby w to jakiego pierwszaka, żeby zrobił to za nią. A tak, przemieszczała się ku kwaterom Marlowe, aż w końcu stanęła pod jego drzwiami i grzecznie zapukała w nie, oczekując na pozwolenie na wejście do środka. jeszcze by jej brakowało tego, żeby psora wkurzyć wpadając mu z buciorami na kwaterę...

Kiedy rozległo się pukanie do drzwi, od razu wiedział kto to. Skierował się w stronę drzwi, aby otworzyć gościowi.
- Proszę - powiedział otwierając przed Mun drzwi z uśmiechem.
Marlowe miał na sobie wyblakłe jeansy i koszulkę z Guns N Roses, a na nosie okulary. Poza zajęciami ubierał się dość swobodnie, co w pierwsze tygodnie nowego roku w Brakebills powodowało, że nowy narybek myślał, że jest on uczniem jednego ze starszych roczników, a nie nauczycielem. Ambrose’owi jak najbardziej to odpowiadało.
- Coś do picia? Woda, herbata? - zaproponował, zanim zaprowadził Mun do swojego gabinetu. Wiedział, że raczej dziewczyna spędzi tutaj trochę czasu, więc nie miał zamiaru trzymać ją o „suchym pysku”. Nie tak został w końcu wychowany.
Kiedy oboje przekroczyli próg jego gabinetu, oczom Mun mogło ukazać się coś na kształt graciarni. W rogu pokoju piętrzyły się pudełka, na podłodze były stosiki zeszytów, albumów i segregatorów, a po przeciwnej stronie pokoju stały kolejne pudełka.
- Mam tutaj doniesienia o potencjalnych nawiedzeniach i będzie je posegregować oraz odrzucić te, które wydają się bardziej mrzonkami lub wymysłami ludzie, aby zarobić - wyjaśnił Mun poniekąd jej zadanie. - Nie oczekuje, że ogarniemy to wszystko w jeden dzień - nie miał zamiaru zostawić dziewczyny z tym wszystkim samej. Nie był na tyle okrutny, a poza tym to nie była jej dziedzina, a więc domyślał się, że jednak podczas selekcji będzie miała ona do niego jakieś pytania.
Czy Marlowe miał system, którym posługiwał się podczas ogarniania potencjalnych nawiedzonych miejsce? Nie. Zazwyczaj kiedy natrafił na coś szczególnie interesującego, zajmował się w tym w pierwszej kolejności i nie zawracał sobie głowy resztą, dlatego wśród papierów był bałagan.