Ekwipunek: kamień na szczęście, opakowanie tabletek uspokajających, jakieś dwa noże pożyczone od Val, podręczna apteczka z bandażami, nićmi chirurgicznymi, środkami dezynfekującymi i skalpelami (jeden ze skalpeli ukryty w rękawie koszuli), niewielka piła sekcyjna i zapasowe ostrze

Magnus był wcześniej w pubie Gambita tylko jeden raz i w dodatku prawie tego nie pamiętał, bo naćpał się leków, popił czymś wysokoprocentowym a potem naćpał się jeszcze bardziej. Smutna historia, ale nie o tym teraz! Dziś nie przyszedł tu chlać ani ćpać, powodem była natomiast próba odbicia Milo i Lysandry z rąk demonicznego dziecka, która miała rozpocząć się rzuceniem zaklęcia lokalizującego w towarzystwie Avly i trójki guślarzy. Chwała niebiosom za Alvę, bo Emerson nie był pewien jak poradzi sobie z konfrontacją z sympatyczną, guślarską grupką, szczególnie, że wśród nich miała być młodsza siostra Lerie. Welp, bez leków nie obejdzie się anyway, więc nim pojawił się na miejscu, zapodał sobie odpowiednią dawkę, wystarczająco mocną żeby to przetrwać ale jednocześnie taką, żeby być w pełni sił umysłowych (he he, czego?).
Przyszedł trochę przed czasem, bo jednak skoro kinda był odpowiedzialny za całe to sympatyczne zgromadzenie to chyba wypadało, żeby był na miejscu spotkania pierwszy. W oczekiwaniu na pozostałych, odblokował telefon, wszedł w aplikację notatnika i zaczął przeglądać wszystkie notatki z zakresu zaklęć lokalizujących, które spisał sobie przed wyjściem, siedząc nad jakąś super mądrą książką.

#8

ekwipunek: plecak, pół kilo krówek, latarka, naładowany telefon, kreda, portfel

Nie spodziewał się, że Magnus jest profesorem. To chyba najbardziej zaskoczyło go w wiadomości od mężczyzny. Wszak zwykle śmiał się z Brakebllis, a teraz miał zacząć prowadzać się z ich profesurą? To chyba jakaś ironia losu lub inny nieśmieszny żart. Szczęścia było tyle, że znał pub, w którym Magnus ogłosił spotkanie. Samą zaś akcją się ekscytował! Jakaś w końcu akcja i przygoda. Ano i jeszcze pozna guślarzy, co zawsze było intrygujące, tajemnicze i takie niezbadane. Al czasem lubił poczuć taki dreszczyk emocji. Szybko również znalazł towarzysza w pubie.
- Cześć, Magnus. Chcesz mi zdradzić jakieś pikantne szczegóły porwania czy temat jest zbyt drażliwy i mam cie jedynie wspierać? - Dalej się uczył w ludzi i nigdy nie przeżywał przy kimś żałoby. Sam po swoich rodzicach płakał, ale był to płacz nieporównywalny do emocji Magnusa. Hopkins nie wiedział, co mógł czuć, ale zapewne coś średnio pozytywnego, skoro do pomocy zaciągnął grupkę względnie znajomych osób. Zapewne Al stanowił jego najbliższe tutaj wsparcie. To było miłe odczucie - wspierać kogoś. Nawet w dość obcesowej formie.

Ekwipunek: nóż sprężynowy, zapalniczka, papierosy, naładowany telefon, kreda

Doskonale znał pub wyznaczony na miejsce spotkania, ale nie był w nim najpewniej od grudnia. Dziwnie było patrzeć na wejście, na pobliską wąską uliczkę, wspomnienia wracały do niego w potężnych falach. Odsuwał je jednak od siebie. Mieli zdecydowanie ważniejsze rzeczy na głowie.
Stresował się nieco całym spotkaniem. Gdyby miał się spotkać tylko z guślarzami, jak to na samym początku planowali, nie byłoby najmniejszego problemu. Ale nie, mieli się pojawić również klasycznie szkoleni. Z jednej strony cieszyło go to, przecież sam powiedział Fionie, że przydałby im się ktoś z szerszą wiedzą teoretyczną. Z drugiej strony, towarzyszyła mu zdrowa dawka sceptycyzmu. Fakt, że nie był ani z Brakebills, ani z Alfy jakoś nie pomagał uspokoić nerwów. No ale zabrali Lys, trzeba było przełknąć jakieś niedogodności, spiąć dupę i ją znaleźć. Mean witches nie zostawiają swoich na pastwę strasznych dzieciaków.
Pewnym ruchem otworzył drzwi pubu. Gdy tylko wszedł do środka, ściągnął okulary przeciwsłoneczne, wsuwając je na czoło. Wychodząc z domu, starał się ubrać casualowo. Wyszło częściowo, bo wprawdzie biało-czarna koszula w abstrakcyjne fale i wyjątkowo edżi łańcuch przy pasku sprawiały, że wyglądał jak tumblerowa alternatywka, ale hej, mogło być gorzej. Popatrzył po obecnych magikach spokojnym, nieco niedospanym wzrokiem. - Widzę, że alfa gustownie spóźniona - zagadnął, siląc się na nonszalancję. - Chance Regan - podszedł bliżej, wyciągnął do nich rękę na powitanie. - Muszę przyznać, spodziewałem się raczej zbuntowanych studentów - znów zmierzył obu wzrokiem. - A tu proszę - pokiwał głową. Zwinęli wam kogoś ważnego? Ugryzł się w język.

Ekwipunek: Noże: sztuk 3 (dwa w butach, jeden za paskiem z tyłu), naładowany telefon, zapalniczka, manierka z alkoholem, bandaż.

Nikky jak tylko dostała wiadomość o tym, że ktoś porwał Lysandrę, której chyba najbliżej było do nazwania jej przyjaciółką Nikky, nie zastanawiała się zbyt długo i nie pytała nawet o szczegóły, tylko powiedziała, że stawi się na miejsce spotkania, byleby tylko zrobić co w swojej mocy by pomóc. Nie wiedziała z kim przyjdzie ją współpracować. Jednak tym razem wiedziała, że będzie musiała schować swoją wrodzoną nieufność byleby tylko pomóc przyjaciółce. Byleby tylko ludzie, którzy będą na miejscu należeli do grupy, której możnaby ufać. Takie przynajmniej były pobożne życzenia.
Przed wyjściem przygotowała się tak profesjonalnie jak tylko mogła, związała swoje włosy w jeden gruby warkocz, ubrała ciucy zrobione z czarnej skóry by nie rzucać się w oczy i by jej ruchy nie były krępowane, zaopatrzyła się w swoje najlepsze trzy noże, trochę alkoholu czy to na odwagę czy do potencjalnego odkażania, w końcu nie wiado czy będzie tam ktoś kto umie leczyć i udała się w umówione miejsce. Kiedy przybyła na miejsce zobaczyła znajomą twarz Chance'a, któremu skinęła głową i dwójkę nieznajomych mężczyzn, na widok, których uniosła lewą brew do góry.
-Nikky Carvalho. rzuciła w ramach przedstawienia się, po czym wyczekująco spojrzała na pozostałych.

[outfit]
Ekwipunek: skórzana torba z mapami samochodowymi: atlas świata, mapa stanu New York, plan miasta New York; plecak: pistolet Beretta 92 wraz z uprzężą pod kurtkę; zapasowy magazynek; nóż sprężynowy; naładowany telefon; samochód - furgonetka; apteczka samochodowa (płyn do odkażania ran, bandaże, plastry, nożyczki, folia termiczna)

Zaginięcie Lysandry było ostatnią rzeczą, która była potrzebna już i tak osłabionej sektcie. Pomijając już całe emocjonalne podejście Fiony, dla której Lys była prawdziwą starszą siostrą, taką na której mogła polegać w razie potrzeby i mogła powiedzieć wszystko. Silberg w ciągu tego niecałego roku stała się kimś więcej, niż jej rodzone siostry. Dlatego była zdeterminowana ją znaleźć możliwie najszybciej. Dlatego gdy dostała wiadomość od kogoś z Brakebills nie odepchnęła pomocnej ręki, tylko zgodziła się na współpracę.
Pod bar Gambita podjechała czarną furgonetką, którą wypożyczyła na mieście. Pojazd był przystosowany do przewożenia większej ilości osób, więc jeśli będzie potrzeba przemieszczenia się w inne miejsce, to pojazd już mieli do dyspozycji. Co prawda było Fionie trudno było zostawić ukochany motocykl, ale jednoślad nie był tu najlepszym wyborem. Całe szczęście zdążyła też zastąpić utracony podczas walentynek pistolet, więc nie będzie bezbronna.

Wchodząc do baru poprawiła kurtkę i zdjęła okulary przeciwsłoneczne. Nie mogła zaprzeczyć, że stresowała się tym spotkaniem. Nie miała zbytniego doświadczenia z obcowaniem z magikami po magicznych uniwersytetach.
Kiedy znalazła się w środku podeszła do jedynej znajomej twarzy pośród zgromadzonych.
- Hej Nikky. - Skinęła głową koleżance z sekty i przyjrzała się z kim ma pracować. - Jestem Fiona Stirling. - Przedstawiła się zgromadzonym mężczyznom. Trudno stwierdzić czego mogła się spodziewać na pierwszy rzut oka, dlatego powstrzymała się z oceną.
- To jaki macie plan? - Wcześniej chciała przeszukać metro w poszukiwaniu jakiś wskazówek, ale może panowie wykształceni będą mieć lepszy pomysł.

Być może całe to radosne zgromadzenie i łączenie sił z guślarzami wcale nie byłoby potrzebne, gdyby Lysandra go posłuchała i zdobiła coś więcej, żeby nie dać się porwać. Chociaż, z drugiej strony, właściwie jakie miała szanse... demoniczne dziecko, choć z początku niepozorne, było przeciwnikiem którego w żadnym razie nie należało lekceważyć, więc jego ostrzeżenia pewnie gówno by dały bez względu na to, czy Lysandra się nimi przejęła czy nie. Plus był taki, że guślarze używali magii wpierdolu, więc o ile członkowie ich ekipy poszukiwawczej będą się nią posługiwać choć w połowie tak dobrze jak Lerie to może jednak faktycznie lepiej że szli z nimi. Nie wątpił wprawdzie w zabójczą moc swojej piły sekcyjnej, no ale mimo wszystko magia to magia.
Na szczęście nie musiał długo czekać na Alvę. Jeszcze dwa miesiące temu chętnie utopiłby go na tym cholernym basenie, ale teraz nie potrafił nie darzyć go pewnego rodzaju sentymentem i mimo notorycznego rzucania w jego stronę niewinnych docinek na temat kradzieży tożsamości, autentycznie go polubił.
- Welp, nie wiem czy jest tu co opowiadać. Mieliśmy w Brakebills to jebane święto kwiatów, pewnie słyszałeś. Protokoły ochronne jebły, kilku studentów nie żyje, kilku porwali, no i demoniczne, sześciopalczaste dziecko zabrało Milovana i Lysandrę... znaczy tą guślarkę. Wiem, brzmi idiotycznie, ale sprawa jest poważna, wierz mi.
Już chyba nawst był w stanie mówić o tym w miarę spokojnie. Chyba. Prawie. Jeśli próbował udawać, że nie pamięta o zamknięciu w iluzji. Nie zdążył jednak podzielić się z Alvą niczym więcej, bo już po chwili zaczęła się schodzić reszta towarzystwa.
- Magnus Emerson - przedstawił się wszystkim przybyłym, wspaniałomyślnie darując sobie swój dumny profesorski tytuł. Nie czas i miejsce na obnoszenie się z takimi rzeczami, tym bardziej, kiedy mieli jakoś w miarę ze sobą współpracować. - Cóż, nie wiemy gdzie ich przetrzymują, nie wiemy od czego zacząć... moim zdaniem najlepiej celować w zaklęcie lokalizujące i zobaczyć co dalej. Będziemy współczarować, ale i tak spytam - czy ktoś tu czuje się szczególnie mocny w magii mentalnej? - zapytał, mierząc wzrokiem każdego po kolei, na kilka sekund dłużej zatrzymując spojrzenie na siostrze Lerie. Było między nimi pewne podobieństwo, nie dało się zaprzeczyć. - No i mapa. Potrzebujemy mapy, najlepiej obejmującej jak największy obszar. - Wstyd się przyznać, ale z tego wszystkiego sam całkowicie zapomniał o zabraniu mapy, która przy takim zaklęciu była przecież kluczowa. Trochę przyps, ale już nic z tym nie zrobi. Mógł jedynie dyskretnie sięgnąć po tabletkę i mieć nadzieję, że ktoś inny wspaniałomyślnie zabrał ze sobą mapę. A nawet jeśli nie, to takie rzeczy chyba można było dostać w pierwszym lepszym osiedlowym sklepiku, no nie?

Wysłuchawszy opowieści Magnusa, Al jedynie zasłonił twarz ręką, aby nie parsknąć śmiechem. Brzmiało to zabawnie, prawda. Jednak nie wypadało mu okazać tego, wszak jego znajomy psor miał w tych porwanych znajomego, a zew przygody również wymagał poważnego zaangażowania się akcję. Przyznał zatem znajomemu wiele słuszności, miał nakreślony problem i chciał nawet dowiedzieć się więcej, ale uwagę Hopkinsa zgarnął wtedy młodzieniec w olśniewającym stroju i o wdzięcznym imieniu. Chance, melodia liter równie śliczna, co najwspanialsze sonety Bacha, stworzone dla kochanek. Niczym powiew ciepłego wiatru z nutą chopinowskich ballad. Pogrążony we własnych myślach nie zauważył, kiedy zjawiła się reszta guślarek, ani kiedy rzucił zaklęcie, by szczęśliwie trafić w preferencje alkoholowe chłopaka. Poprosił kelnerkę, by przyniosła ów Chanceowi jego ulubiony drink z menu, a Alvie Sex on the Beach. W końcu był tylko prostym facetem, który w drinkach miał tę banalną kolejność: najpierw seks, później orgazm.
- Al - tak rzucił, marszcząc czoło, gdy wszyscy zebrani zaczęli dzielić się personaliami. Maeve z pewnością byłaby dumna, że jej znajomy szczęściomanta tak ładnie siedział przy chłopaku z jej sekty i innych guślarzach, którzy nie chcieli go zjeść. - Chance chyba zna się na mentalnej. - Spojrzał na niego ciepło, nawet z lekkim podziwem. Wysunął w końcu rękę i łączył szczątkowe wątki, które znał o guślarzach. - Moja znajoma z Bety się zna, więc chyba mamy naszego specjalistę, jeśli miałbym zgadywać - pochwalił go subtelnie, gotów oddać się jego poleceniom dotyczących zaklęcia. Podziękował kelnerce, która postawiła im drinki i uśmiechnął się do drinka znad papierowej słomki.

Na drinki

Alva Hopkins carried out 7 launched of one k10 :

, , , , , ,

Była pod wrażeniem panów z Brakebills... ale takim niezbyt dużym. Przynajmniej przyszli z jakimś pomysłem, ale poza tym byli niezbyt przygotowani. Obróciła kilkukrotnie kluczyki od auta w palcach, słuchając jak to powinni wspólnie rzucić zaklęcie lokalizujące. Cholerna mentalna... Zdecydowanie powinna się u kogoś podszkolić. Może u Chance'a, jak już odnajdą Lysandrę. Ona była dla Fiony priorytetem.
- Mapę? Poczekajcie chwilę. - Schowała kluczyki do kieszeni kurtki i obróciła się na pięcie w kierunku wyjścia z baru. Zdecydowanie Magnus mógł powiedzieć wcześniej, że będą potrzebować map. Tak tylko tracili czas.
Fiona poszła do furgonetki i wyciągnęła ze schowka skórzaną teczkę, w której zawsze trzymała mapy. Po czym wróciła z powrotem do stolika, po drodze zahaczając o barmana, żeby wziąć sobie butelkę coli. Prowadzisz? Nie pijesz.
- Mam nadzieję, że samochodowe się nadadzą. - Podając teczkę Magnusowi. Miała nadzieję, że w środku znajdzie to, co będzie potrzebował, żeby przeprowadzić ich grupkę przez rytuał. Cóż, jeśli uda się zlokalizować Lysandrę to przynajmniej będzie wiadomo, jak tam dojechać.

Play it cool, powtarzał sobie w myślach. Alfa się zjawiła. Machnął paniom ręką na przywitanie, o wiele swobodniej niż wyciągając dłoń do typów z Brakebills. Emerson wydawał się być jakoś przygotowany, czas brać się do roboty. Wtedy Al podał mu drinka. Prosta, niepozorna szklaneczka z mętno żółtą zawartością. Gdyby biegając po barach częściej zamawiał coś oprócz taniego piwa czy rumu z colą, być może udałoby mu się zidentyfikować drinka jako rum sour. Nieco zdziwiony gestem popatrzył na szklankę, popatrzył na Ala. Przyjął, kiwnął głową, rzucił jakieś Dzięki i wtedy się zorientował, że nikt inny alkoholu nie otrzymał. Omiótł zebranych niepewnym spojrzeniem. Czy o czymś nie wiedział? - Reszta niepijąca? - zmrużył oczy. Fiona była samochodem, więc nie było o czym mówić, ale pozostała dwójka?
Chwilę później aż się w końcu napił z wrażenia, bo oh boi, przed absolwentami z BB raczej by nie powiedział, że zna się na mentalnej. No i oczywiście każdy w Becie ogarnia mentale. Zapicie pchającego się na usta sprostowania okazało się chyba nie najgorszym wyborem. Drink rozlał się po jego języku, kwaśny i orzeźwiający, aż jeszcze raz spojrzał na szklankę. W innych okolicznościach pewnie by zapytał co to, ale priorytety wzywały. Wzruszył ramionami. - Znam parę sztuczek. Pokaż co tam masz i możemy zaczynać.
Zapoznawszy się z zaklęciem, stanął nad przyniesioną przez Fionę, rozłożoną mapą. Wziął głęboki wdech, po czym powoli wypuścił powietrze z płuc. Dobra, może się nie zbłaźni. Ostatnio jak był jedynym mentalnym w grupie nie poszło aż tak źle. Dali radę. Rozpoczął zaklęcie. Reszta się przyłączy i jakoś to przepchają.

Rzut na mentala [6k10 + 1k10 za współczar]

The member 'Chance Regan' has done the following action : Kostki

---

'k10' :

Nikky ucieszyła się widząc znajomą twarz Fiony więc skinęła jej głową i obdarzyła lekkim uśmiechem.
-Fiona powiedziała, przesuwając się nieco by dziewczyna miała więcej miejsca obok niej. Cóż skoro nikt nie wiedział gdzie dokładnie może znajdować się Lysandra, ani nie było żadnych realnych, namacalnych wskazówek zaklęcie lokalizacyjne wydawało się być najrozsądniejszym wyjście, chociaż wszystko zależy od jego efektów. Mapa też faktycznie by się przydała. Po raz kolejny Nikky westchnęła sobie w duchu i obiecała sobie, że jak tylko nadarzy się okazja, a wszystko się chociaż trochę ustabilizuje to zrobi wszystko co w jej mocy by nauczyć się choć podstaw tej magii mentalnej bo jak się okazuje może być ona niezwykle przydatna.
-Dla mnie podwójny rum rzuciła kiedy miała możliwość złożenia zamówienia, czyli pewnie wtedy kiedy przyniesiono drinka. Zdecydowanie lekkie wyluzowanie się przyda, lepiej jej się wtedy myśli niż całkiem na trzeźwo.
-Niestety mentalna nie jest moją mocną stroną. Na tę chwilę. Bojowa owszem. powiedziała, a kiedy przyniesiono i jej zamówiony trunek upiła nieco od razu czując się nieco lepiej. Zdecydowanie dobrze, że Fiona miała mapę to okazało się bardzo przydatne. Jakby wiedziała to sama przyniosłaby, do cholery kupiłaby najbardziej szczególową mapę jaką można znaleźć.

Nie narzekałby na jakieś lube spojrzenie ze strony chłopaka, jakiś delikatny gest z jego strony lub mały sygnał, który pozwoliłby Alvie na bardziej śmiałe poczynania. Dostał jedynie podziękowanie, miło. Nieszczęśliwie padło pytanie o to czy reszta pija i jakoś urok chwili prysł. Snuło to podejrzenie, że Chance jest nieśmiały i kryło to za sobą ogrom niezgłębionego uroku, który Hopkins jak najbardziej planował zgłębić. Bardzo cierpliwie i pokornie, nikomu się do tego nie śpieszyło. Zwłaszcza, gdy w tyle odbywały się poszukiwania.
Smakując podstawy mentalnej na uczelni nie spodziewał się, że będzie uczestniczyć we wspólnym czarowaniu z guślarzami. Niesamowite doznanie postanowił przeżyć, dołączać się do spektaklu. Korzystając też ze sposobności  podsunął się nieznacznie do Szansa, przypadkiem zbliżając ich kolana do siebie. W końcu mogło to być takie nieznaczące. Tym samym walną drugim kolanem Magnusa, aby przypomnieć mu gdzie jest oraz o możliwości dołączenia się do zaklęcia. Ano i gdy byli po zaklęciu, optymistycznie zakładając, udanym - Alva położył rękę na karku Regana pochylając się wraz z nim nad mapą, aby ujrzeć efekt współpracy. Następnie spojrzał po wszystkich, gratulując świetnej roboty. A jeśli się nie udało, co usilnie jest przeze mnie wypierane, Hopkins począł jedynie pochylając się nad mapą.

potenszjal -1

The member 'Alva Hopkins' has done the following action : Kostki

---

'k10' :

Wziął od Fiony teczkę i bez słowa całkowicie skupił na niej całą swoją uwagę, po pierwsze dlatego, że im szybciej będą mieli to z głowy tym lepiej, a po drugie czuł się nieco dziwnie patrząc na młodszą siostrę Lerie, z którą na dodatek jego przyjaciółka od zawsze była raczej w chłodnych stosunkach. Choć to irracjonalne, nie do końca wiedział jak ma się w jej obecności zachowywać, więc po prostu zaczął przeglądać mapy, ostatecznie wybierając tą, która obejmowała największy obszar. Po co się ograniczać, skoro demoniczne dziecko i dwójka porwanych mogli być w tej chwili dosłownie wszędzie.
- Tak wyszło - rzucił mimochodem w odpowiedzi na pytanie o picie, bo przecież był już naćpany a nadmierne ilości leków połączone z alkoholem mogły skończyć się nie za ciekawie i z pewnością utrudniałyby jakiekolwiek próby w miarę logicznego myślenia. Tak więc kulturalnie podziękował za procenty, zamawiając sobie jedynie szklankę wody z lodem, przez cały czas powtarzając sobie w myślach jak mantrę, że na luzie przetrwa to na trzeźwo. Musiał. A że został sprowadzony na ziemię uroczym kopniakiem z kolana, nie pozostawało mu nic innego jak przyłączyć się do czarowania, choć raczej czarno to widział, bo jakoś tak się złożyło, że nigdy nie podzielał mentalnych zainteresowań swojego porwanego przyjaciela. Welp, co będzie to będzie.

The member 'Magnus Emerson' has done the following action : Kostki

---

'k10' :

Wróciła z mapami, które wręczyła Magnusowi. Wtedy zaczęła dostrzegać, że atmosfera zaczęła się dziwnie zmieniać. Pomyśleć, że zasłużyła na jakiekolwiek dziękuję z jego strony, skoro była na tyle przezorna, żeby wziąć ze sobą mapy. Nawet jeśli nie wiedziała, że magik z Brakebills chciał użyć ich do lokalizowania Lysandry. Właściwie kto im taki zaginął, że przy okazji dziecko wzięło ze sobą Lys?
A końskich zalotów w wykonaniu Alvy wobec Chance'a wolałaby chyba jednak nie oglądać... Powinni się skupić całkowicie na zadaniu, zamiast starać się wyrwać chłopaka.
- Cieszę się, że cię widzę Nikky. - Kobieta wraz z Chancem stanowiła jedyną ostoję dla Fiony. O ile Chance nie zareaguje na zaczepki ze strony pana wykształconego. Wtedy punkty dla chłopaka spadną, mimo że zgodził się pomóc bez zbędnych ceregieli...
- Mentalna to też nie jest moja mocna strona, ale pomogę. - Cóż, przed chwilą widziała trzy razy wykonanie tego zaklęcia, zapamiętała gesty. Wystarczyło je powtórzyć...

The member 'Fiona Stirling' has done the following action : Kostki

---

'k10' :

Spróbował skupić się na zaklęciu. Trzeba w końcu pokazać, że i guślarze potrafią być kompetentni. Problem polegał głównie na tym, że nigdy wcześniej nie rzucał zaklęć lokalizujących. W innych okolicznościach, po wydarzeniach w Santa Fe, być może by się zainteresował tym odłamem mentalnej, ale było tyle do zrobienia. Nie miał czasu, ani nawet źródeł, by trochę zgłębić temat. Operował więc wyłącznie na notatkach Emersona. Z początku nie szło źle. Pchnął zaklęcie w dobrym kierunku. Wtedy poczuł jak czyjaś noga obija się o jego kolano. Skrępowany niespodziewanym kontaktem, szybko poprawił się na swoim miejscu, odsuwając nieco. Wyższy poziom skupienia szlag jasny trafił.
Wspólnym wysiłkiem udało się jakoś dociągnąć zaklęcie do obiecującego końca. Pochylił się nad mapą, szukając jakichś zmian, znaków, bardziej lub mniej wyraźnych. I wtedy poczuł dłoń na karku. Jego mięśnie momentalnie się napięły, na moment zastygł w bezruchu. Kiedy sekundę później trybiki w mózgu obróciły się wystarczająco wiele razy i zaskoczył, co i kto, nerwowym ruchem strzepnął dłoń Alvy. - Dude, what the hell - w tonie jego głosu odbiły się wyrzuty i irytacja. Przyszedł znaleźć Lysandrę, a tu takie ataki na strefę osobistą, kto to widział. Zawiesił na nim wzrok na kilka kolejnych sekund, nie do końca pewien czy powiedzieć coś jeszcze czy może jednak wystarczająco wyraźnie zaznaczył swoje stanowisko. W końcu nie powiedział nic więcej, odwrócił wzrok i ruszył w stronę porzuconego z dala od mapy drinka. Upił łyk i wrócił do stanowiska z mapą, tym razem stając bliżej guślarek.

Chance, jako że zaklęcie zainicjowałeś ty, to ty pierwszy zobaczyłeś łunę na mapie samochodowej. Ku twojemu zdziwieniu, zaczęła się ona tworzyć w Europie. Początkowo była ona bardzo ogólna, otaczała kilka centralnych krajów, jednak w trakcie, gdy cała reszta twoich ochotników dorzucała swoje trzy grosze do czaru lokalizującego, poświata zmniejszała się, aż w końcu się zatrzymała.
Części z was nie udało się poprawnie go rzucić, dlatego nie wszyscy koniec końców zobaczyli efekty, jakie pojawiły się na mapie. Do dwojga szczęśliwców, którzy dali radę należeli Chance oraz Fiona.
To właśnie wy, po spojrzeniu na kawałek papieru, widzieliście różowe kółko, które otaczało jeden, konkretny kraj. Cóż, chyba czekała was wycieczka do Holandii.

Fiona dziwnie się czuła w zgromadzonym towarzystwie, zwłaszcza że chyba nie wszyscy byli tak samo skupieni na celu, który ich tutaj wszystkich zgromadził. Uśmiechnęła się pocieszająco do Chance'a stając tak, żeby oddzielić go od Alvy. Z początku nie chciała się w to mieszać, ale reakcja chłopaka była dostatecznie wyraźna, żeby zobaczyć, że Alfiątko nie życzy sobie dalszego nagabywania ze strony Alvy.
Zaklęcie udało się im rzucić z wyraźnym powodzeniem, ale gdy zobaczyła, gdzie tworzy się wskaźnik... Cóż, nie była zadowolona. Widocznie tym razem czeka ich bardziej światowa wyprawa. Przez chwilę bezskutecznie poszukiwała w kieszeniach długopisu, żeby zaznaczyć wszystkim lokalizację, którą pokazało zaklęcie. Westchnęła i po prostu zapisała w notatkach na telefonie numery najbliższych dróg oraz miejscowości. Następnie wskazała palcem na mapie obszar, który ujawnił czar.
- Wybieramy się na wycieczkę do Holandii. - Stwierdziła krótko i spojrzała po zgromadzonych magikach. Niestety jako naturalna nie miała zbytnio pojęcia, jak mogliby się znaleźć tam szybciej, niż w tradycyjny sposób.

Gdyby wiedział, że guślarze są tak dziwnie nieprzystępni to po prostu dalej umawiałby się się z lichymi studentami tudzież studentkami. Jednak! Kim byłby Alva, żeby tak prędko darować sobie subtelne gesty czy też miłe i niewinne słówka? Ogólnie prze chwilę było nieciekawie i uniósł ręce w poddańczym geście, czując jak spływają z niego wszelkie winy. Właściwie to nawet nie uważał, aby robił coś złego. Obiektywnie to nawet chciał się zapoznać z nową ekipą i mieć stosunki bardziej pozytywne z magikami, z którymi - nie dal losie - będzie musiał współdzielić trudny wyprawy. Natomiast, iż jego uwaga spłynęła na Chance'a to wynik prostej kombinacji melodyjnego głosu, błysku w oku i powabnych włosów. Każdy miał swoje słabości, nawet szczęściomanci. Ano i wtedy pojawiła się wzmianka o Holandii. Alva dumnie wstał z miejsca, kończąc drink i wyciągnął z kieszeni kredę. Podszedł do najbliższej ściany, opierając się nonszalancko.
- Moi mili, zapraszam zatem do Holandii i zapraszam do pomocy osoby, które znają się na portalach. Cel: Casino Groningen. - Powiedział, kreśląc na ziemi linię, zakończoną dwoma kołami. Myślał intensywnie o zapomnianym przez czas pokoju w kasynie, gdzie w czasie studiów podróżował wielokroć przez podobne portale. Wypowiedział inkantację, składając dłonie w wyuczone ruchy, chcąc stworzyć portal w znane sobie miejsce, w kasynie umiejscowionym w Holandii. Żył w przekonaniu, iż nie musi kasyna samego w sobie reklamować. Dekadę temu w tamtym kraju lepszego trudno było uraczyć. Nieśmiało spojrzał również na Chance'a, licząc, iż chłopak się nad nim zlituje i jakoś pomoże z tworzeniem portalu. Przynajmniej na uczelni Alvy mentalni nierzadko lubowali się w magii wiedzy.

Bazowe pt. 7 - 4 za wiedzę => pt. 3

The member 'Alva Hopkins' has done the following action : Kostki

---

'k10' :

Nie było dla niego szczególnym zaskoczeniem, że nie popisał się podczas rzucania zaklęcia lokalizującego, bo dobrze wiedział że mentalna to zupełnie nie jego bajka. Jego umiejętności zapewne okażą się bardziej użyteczne kiedy będzie trzeba kogoś oszukać lub kogoś poskładać, choć chyba wszyscy woleliby, żeby to ostatnie nie było konieczne. Mieli już wystarczająco dużo ofiar, zdecydowanie nie potrzebowali kolejnych... no chyba, że mowa o demonicznej dziewczynce - tę należało zabić, spalić i rzucić Śmietanie na pożarcie.
- Holandia? Popierdoliło kogoś - rzucił pod nosem, tak że jedynie stojące najbliżej osoby ewentualnie mogłyby to usłyszeć. No bo damn, Holandia? Czy to nie było czasami gdzieś w pizdu daleko? Już wolałby schodzić do metra, gdyby ktoś pytał go o zdanie - ale nie pytał, więc Magnus jedynie przemilczał całą sytuację, zastanawiając się, czy pchanie się do pomocy przy portalu jest na pewno tym, co chciałby robić. Na magii wiedzy też się nie znał więc pewnie będzie równie useless co przy lokalizacji, ale z drugiej strony, chyba zwyczajnie potrzebował poczuć się potrzebny. Chodziło w końcu o Milo, nie mógł stać z założonymi rękoma! Rzucił tęskne spojrzenie w stronę baru, bo mimo zakazu który sam na siebie narzucił, naprawdę bardzo chętnie by się czegoś napił; póki co jednak musiały wystarczyć mu benzodiazepiny którymi się wcześniej nafaszerował. Teraz zaklęcie.
Dopiero teraz ogarnął, że z tego wszystkiego zapomniał zabrać telefonu, dlatego wziął telefon od Alvy, wpisał w wyszukiwarkę Casino Groningen, Holandia, żeby mniej więcej wiedzieć o czym ma myśleć, oddał urządzenie właścicielowi i zaczął za nim powtarzać gesty oraz inkantację, intensywnie myśląc o miejscu, które pokazało mu przed chwilą google graphics.

The member 'Magnus Emerson' has done the following action : Kostki

---

'k10' :

Wbijał wzrok w mapę, w niejakim napięciu czekał czy coś się stanie. Istotnie, zaklęcie się udało, bo fragment mapy rozświetlił się kolorowym blaskiem. Kiedy reszta wspomogła go w zaklęciu, światło nabrało na intensywności i stało się oczywiste, gdzie powinni szukać. Westchnął głęboko, średnio zadowolony. - Przynajmniej nie jakiś biegun czy inna tundra - pokręcił głową. Holandia. Może w drodze powrotnej uda mu się zahaczyć o jakiś coffee shop? Dwie sroki za ogon, dwa gołębie w garści, zjedzone ciastko i drugie w zapasie. Byłoby wspaniale, ostatnio bardzo potrzebował czegoś pozytywnego w tym pożal się borze szumiący życiu.
Obserwował poczynania Ala, spokojnie dopijając drinka. Tym razem przynajmniej mieli porządną kredę, to wiele ułatwiało. Znał to kasyno. Znaczy, nie żeby kiedyś je odwiedził, ale planując swoje wspaniałe przyszłe przekręty przewinęło się przez jego listę. Odpalił telefon, sprawdził gdzie dokładnie się znajduje, przypomniał sobie jak wygląda. Kiedy czuł się nieco bardziej pewien swojej wiedzy, przyłączył się do zaklęcia. W metrze im wyszło to i teraz nie powinno być problemu, szczególnie z pomocą smartassów z Brakebills.

Bazowe PT7 - 1 za wiedzę => PT6