Nic, ale to nic nie wskazywało na to, że historia Selene potoczy się w jakikolwiek ciekawy czy też oryginalny sposób, nie mówiąc już nawet o czymkolwiek co można zaliczyć jako nadnaturalne czy też nadprzyrodzone. Jedyne czym się wyróżniała urodzona przy wyjątkowo jasnej pełni księzyca Selene, stąd też pochodziło jej imię, to nieco jaśniejszy kolor skóry niż większość mieszkańców Dominikany, a to z racji tego, że jej matka była w połowie Francuzką. Z tego samego powodu mówiła też w tym języku. Na biedę również nie mogła narzekać, należała bowiem do klasy średniej, jej ojciec Simon był menadżerem w destylarnii rumu, która zajmuje się produkcją jednego z lepszych trunków z tego gatunku, a mianowicie Leyenda. Jej matka Ana pracowała za to w agencji nieruchomości nastawionej na sprzedaż willi i apartamentów dla amerykańskich klientów.
Selene była w szkole naprawdę przeciętną uczennicą. Przykładała się jedynie do nauki dwóch rzeczy z czego jedną był angielski - z racji bliskości USA, była pewna, że prędzej czy później ta umiejętność może się jej zdecydowanie przydać. Drugą interesującą ją dziedziną, która wyniosła poza szkołę, była nauka informatyki oraz zapoznawanie się ze wszelkiego rodzaju technologiami, zarówno tymi najnowszymi jak i tymi trochę starszymi. Jeżeli zaś chodzi o zajęcia pozalekcyjne, to Simon nalegał by Selene już od małego chodziła na zajęcia ze sztuk walki. Najpierw było to taekwon-do, potem zmieniła na muay thai. Jej ojciec uważał, że poza gazem, który trzyma w torebce, najlepszą ochroną jest umiejętności skopania tyłka napastnikowi przez kobietę.
Selene na początku swojej "ścieżki zawodowej" pracowała w kinie, gdzie widziała każdy możliwy film , zarówno te starsze na różnych festiwalach, jak i te całkiem nowe, tak po kilka, lub kilkanaście razy, że nauczyła się cytatów z nich na pamięć. Kiedy skończyła 22 lata, to poza studiami na lokalnym Instytucie Technologicznym, gdzie pogłębiała swoją wiedzę technologiczną, popijaniem rumu ze znajomymi na plaży Boca Chica, zaczęła pracować jako barmanka w jednym z barów. To właśnie tam miało niedługo później dojść do tragedii, która odmieniła całe jej życie. W końcu woda i prąd to nigdy nie jest dobre połączenie, ale o tym za chwilę. W ramach wzmocnienia swoich zdolności samoobrony, tuż po skończeniu 18 roku życia zaczęła uczęszczać na strzelnicę, zakupiła również swoją własnę broń. Wyznawała zasadę, że przezorny jest zawsze ubiezpieczony.
Podejście było bardzo słusznie jednak jak się miała wkrótce przekonać dużo ciężej było z zastosowaniem takiego podejścia. Kilkukrotnie już informowała szefostwo o wadliwej instalacji elektrycznej, szczególnie przy jednej z lodówek.
O skutkach takiego podejścia miała się o tym przekonać nocą, kiedy miała samotnie zamknąć bar, jako, że kolega z którym miała pracować nie przyszedł tego wieczoru w ogóle do pracy, była tylko z drugą dziewczyną na zastępstwie. Udała się na zaplecze by przynieść lód i kilka butelek alkoholu, kiedy usłyszała krzyk i hałąs przypominający odgłosy bójki. Na chwilę zamarła ze strachu by potem ruszyć przed siebie z wyciągniętą z torebki bronią. Na niewiele się ona zdała napastników było dwóch, zdążyła tylko zobaczyć nieruchome ciało koleżanki ze zmiany, drugiego mężczyznę niszczącego urządzenia, kiedy drugi uderzył ją w głowę i pchnął wprost na wadliwie działającą lodówkę. Straciła wtedy przytomność, ale kiedy teraz o tym myśli to była pewna, mogła przysiąc że zanim wpadła jednocześnie w kałuże rozlanych napoi i alkoholi i w przewróconą lodówkę, której odkryty i zniszczony kabel strzelał iskrami, one nagle zniknęły, ułamki sekund później jak tylko o tym pomyślała, że chce by zniknęły i nie chce tak umierać. Zniknęły, a światło w całym pomieszczeniu na chwilę się przyciemniło. Potem straciła przytomność.
Kiedy obudziła się w szpitalu, dowiedziała się, że jej koleżanka ze zmiany nie żyje, i cały lokal jest zniszczony. Wszystko wskazywało na to, że właściciel miał jakieś porachunki z lokalnymi gangsterami i nie spłacił zaciągniętego długu. Sprawców nigdy nie złapano. Ale nie to nie było ważne. Nawet nie śmierć dziewczyny, z którą pracowała zajmowała jej głowe. A była to wręcz obsesyjna myśl, że to ona własną wolą obniżyła napięcie, tak bardzo, że udało sie jej przeżyć sytuację, w której powinna była umrzeć. Jej umysł podpowiadał jej, że jest to niemożliwe, jednak coś wewnątrz jej mówiło, że była to prawda. Jak tylko została wypisana do domu zaczęła niemalże obsesyjnie szukać odpowiedzi w różnych zakątkach internetu. Przez chwilę myślała nawet and powtórzeniem tego "eksperymentu", ale jej obawy okazały się większe, trzymała się więc poszukiwania informacji.  Nigdy jednak nie były one wyczerpujące ani do końca potwierdzone, nawet kiedy udało się jej znaleźć rzeczy, które autorzy określali jako zaklęcia. Nigdy nie było to jednak nic co dawałoby zadowalające rezultaty. W obawie o swoje życie Selene kontynuowała zarówno chodzenie na strzelnicę jak i ćwiczenie sztuk walki. Niemniej jakiś miesiąc po rozpoczęciu szalonych internetowych poszukiwań, i jeszcze bardziej szalonych prób działań praktycznych, do jej drzwi mieszkania w Santo Domingo zapukał, ktoś kto przedstawił się jako swojego rodzaju rekruter z Beta Librae który może pomóc zrozumieć jej dar i to co się jej wydarzyło. Zapominając na chwilę, albo raczej na zawsze, o zdrowym rozsądku udała się razem z nim i to aż do Nowego Jorku, nie informując nikogo o swojej decyzji. Chęć poznania odpowiedzi była większa niż cokolwiek, bez tego czuła, że po prostu zwariuje. Nic innego się nie liczyło. Dopiero, kiedy znalazła się w otoczeniu ludzi, którzy byli do niej w pewien sposób podobni, zaznała pewien wewnętrzny spokój. Dołożył się też do tego fakt, że mogła powiększyć swoją wiedzę teoretyczną i praktyczną poza zapiski w internecie. Na tym też mijało jej życie, na zgłębianiu magicznych umiejętności, pracy w nowojorskim barze, chodzeniu na różnego rodzaju kursy technologiczne i informatyczne czy powiększaniu swoich umiejętności bojowych, które w takim mieście jak Nowy Jork na pewno się przydadzą.
Ostatnie wydarzenia, czyli głównie z jej perspektywy cios zadany Guślarzom, który doprowadził do tego, że sekty się rozpadły i panuje ogólna dezorganizacja i chaos, sprawiły, że Selene przez dłuższy czas ukrywała się w mieście jak i w miejscowościach pod Nowym Jorkiem nie utrzymując z nikim kontaktu. Dopiero niedawno znowu zaczęła się pojawiać, tym razem, tak jak i większość, w O'Brien Irish Pub. A co przyniesie niespokojna przyszłość? Cóż, czas pokaże. 

*Mówi po hiszpańsku, angielsku i francusku
*Ma tatuaż skorpiona w kolorze morskim na lewej łopatce
*Lubi nosić czarne, skórzane rzeczy, do tego łańcuchy przypięte do paska
*Jest naprawdę dobrą barmanką
*Uwielbia rozczytywać się w nowych technologiach,
*Nie ma problemów ze stosowaniem przemocy, również takiej, którą niektórzy by określili jako "przesadną"
*Ma miły, aksamitny głos
*Chciałaby się nauczyć grać na skrzypcach
*Zdecydowanie preferuje muzykę latynoską, wyjątkiem są Christina Aguilera i Rihanna
*Często maluje usta na ciemnozielony kolor