Obecna sytuacja geopolityczna zdała się już Czajkowskiemu na tyle dużym problemem, iż sam postanowił jakoś bardziej zareagować. Porzucił więc smutki związane ze stratą, której po wielu miesiącach nie umiał przeboleć. Dosłownie porzucił je w szklanym naczyniu, w formie niebieskiego dymu zmieniającego kształty związane z problemem, który miał manifestować. Zwykle tworzyły krajobrazy: miejsce miejsce spotkania, ulubioną ścieżkę do spacerów na kampusie czy ulubiony szczyt w Tatrach, którego prawie nikt z turystów nie dewastował swoją obecnością. I kiedy to już profesor zostawił za sobą, mógł ruszyć ze studentką na polowanie wampirów.
Porwał studentkę ze stołówki, lądując z nią na ulubionym pomości przy stoczni. Spojrzał na zjadany przez nią owoc i bez pytania się poczęstował, pozostawiając wszelkie kwestie dogadywania się tudzież obmyślania planu na boku. To nie jest problem na teraz. W praktyce mieli odbyć jedynie spacer, który pozornie miał dotyczyć sprawy nowych przybyszy.
- Sesja niezbyt przygniata w tym sezonie? - Zapytał, gdyż jak największy okrutnik postanowił w tym roku nie czynić żadnych zerówek ani nie zwalniać nikogo z egzaminów za sprawą dobrej oceny z ćwiczeń. A wystarczyło nie wystawić nikomu piątki na laboratoriach. Plan zdawał się co najmniej genialny. Pozwoli profesorowi zagłębić się w progres każdej pojedynczej osoby bez drogi na skróty. - Oau - wydobył z siebie bliżej nieokreślone słowo, widząc jakiegoś Portugalczyka z igłą wystającą z przemęczonej żyły, chowającego się za którymś z kontenerów.