Streszczenie

co działo się między SoM'ami
Chociaż nie był jakoś specjalnie nastawiony na naukę, trochę zmuszony przez okoliczności, chcąc czy nie chcąc musiał się jej poświęcić. Nie było to takie straszne, gdy zaczął dostrzegać wymierne skutki podejmowanych wysiłków i zauważył korzyści płynące z praktycznego zastosowania dla zdobytych umiejętności. Ten czas poświęcił głównie na samorozwój i zgłębianie coraz to liczniejszych zaklęć i rytuałów. Można go było spotkać w Bibliotece, gdzie był częstym gościem. Ze smutkiem przyjął wiadomość, że nie jest jak się spodziewał i jak był postrzegany - fizycznym tylko iluzjonistą. To odkrycie trochę go wycofało z życia. Po odkryciu tego faktu i podjęciu studiów nad zapanowaniem nad własną naturą magiczną, życie stało się dla niego bardziej zrozumiałe i mniej nieprzewidywalne. Część ze zdobytej wiedzy wynosił poza bramy szkoły. Nie dzielił się wszystkim ani ze wszystkimi. Wiedzę wymieniał na różne przysługi czy inne zaklęcia. Jedyne co go powstrzymuje przed porzuceniem Brakebills to groźba utraty pamięci i dostępu do zasobów wiedzy, której brak guślarzom. Dlatego skupia się na swojej dyscyplinie, by skutecznie się ukrywać za licznymi iluzjami i zacierać za sobą ślady. Dał się złapać w świecie nie-magicznym, więc wśród magików świadomiej i uważniej ukrywa swoje występki. Nadal rozmawia ze swoimi iluzjami i szuka dziewczyny ze snów, chociaż ona już coraz mniej przypomina człowieka.
Pojawienie się Obieżyświata poza naturalnym lękiem przed nieznanym wzbudziło w nim również ciekawość i o ile Fea uznał jako bezsprzeczne zagrożenie, natura wampirów wydaje się go fascynować i przyciągać. Nadal dużo czasu poświęca na rysowanie. Lubi czasem spłatać komuś psikusa, dla zabawy. Nie ma w tym ni krzty złośliwości.