Kiedy już znalazła się przy drugim ze stołów odwróciła się za siebie, aby zobaczyć, czy wesoła gromada za nią podążyła. Miała nadzieję, że nikogo nie zgubiła po drodze. Oparła sobie ręce na biodrach i zaczęła tłumaczyć, w końcu muszą wiedzieć na czym polega gra.

Spoiler:

Miała nadzieję, że rozumieją o co jej chodzi, nie była w końcu dobrym nauczycielem. Zdawała sobie z tego sprawę. Liczyła jednak, że nie poszło jej aż tak tragicznie. - Po pierwsze, musimy się podzielić na drużyny, dwuosobowe. - wydawało jej się to najistotniejsze na początku. - Jakieś specjalne życzenia? - Żeby nie było, że decyduje za wszystkich.

Spoiler:

Zmierzył wzrokiem towarzystwo. Miał nadzieję, że nie wygląda zbyt ponuro, sztywno czy cokolwiek. Ciężka atmosfera, która nabrała jeszcze na wadze po jego pojawieniu się, wcale mu nie służyła. Pulsowała w jego głowie jak nieznośna migrena. Nie skomentował słów Ruth. No co miał jej powiedzieć? Owszem, długo się nie widzieli. Wolał myśleć, że to dlatego, bo zapewniał jej przestrzeń i dawał do zrozumienia, że nie ma zamiaru jej szpiegować. Cóż, zdecydowanie nie był to temat na teraz. Skoro już tu przyszedł, to chociaż nie będzie pogarszał sprawy. Znaczy się, jeszcze bardziej, niż na początku, bo nagłe spięcie po jego słowach mógł zrozumieć jedynie w jeden sposób. Jak na kogoś, kto potrafił czytać myśli i emocje innych, a nawet czarować wdziękiem dla zysku, Chance czasem dawał popis swoich umiejętności w najgorszym możliwym wydaniu. Kiwnął głową i podniósł dłoń na przywitanie, gdy Ruth go przedstawiła. Typ, który do niego podszedł zadał pytanie, którego Regan do końca nie zrozumiał, ale mimo to uśmiechnął się szerzej i wyciągnął dłoń do drinka. - Może łączę przyjemne z pożytecznym? - zapytał i po chwili ciszy puścił do niego oko. Znów spojrzał na Ruth, potem na bardziej znajomą twarz przesiadującą na wózku. Ok, trochę jednak go ominęło. Był niemal wdzięczny, gdy szybko postanowiono o rozpoczęciu partii w beerponga. Zmniejszało to ryzyko, że rzeczywiście skończy na tej kanapie gapiąc się pustym wzrokiem na imprezowiczów. Przeszedł go zimny dreszcz.
Torbę i kurtkę rzucił gdzieś w zasięgu wzroku, ale na tyle daleko, by nie przeszkadzały w rozgrywce. Ręce wbił w kieszenie i rozejrzał się po zgromadzonych. Wzruszył ramionami i wykrzywił usta, niemo dając do zrozumienia, że w sumie jemu to wszystko jedno. Z towarzystwa lepiej znał tylko Ruth, ale nie musiał czytać jej myśli, by się domyślić, że raczej wolałaby nie grać z nim w parze. Powoli przygotowywał się na straszne flashbacki ze szkolnych lekcji w-fu i bycia wybieranym na końcu. Aż pociągnął łyk wcześniej otrzymanego drinka i spokojnie przeskanował wzrokiem obecnych. Uśmiech, wciąż odrobinę sztuczny, przyklejony do twarzy.

Wcale nie wyglądała, jakby urwała się z premiery Piratów z Karaibów, a jeśli te łachy, które nosił Nick były Armanim to chyba wygrzebał je z szafy prababci, kiedy jego pierwsze kolekcje były modne, jakoś w latach 80 zeszłego wieku.
Zoria zawsze miała wolną rękę w wyborze strojów konkursowych i często grube tysiące szły na to, żeby mogła coś założyć. Pomijając już to, że "przyszłość łyżwiarstwa" miała zapewniona najlepszych sponsorów i już w liceum ganiała w szpilkach od Louboutin albo Jimmie Choo. Może nie dogadywała się z matką, ale nie stroniła od tego, żeby wykorzystywać jej kontakty. W piątek kartkówka z przyry, a w sobotę zakupy na Polach Elizejskich? A jak najbardziej.
- Beerpong? - Uniosła brew widząc stół do tenisa stołowego, a na nim rozstawione kubeczki. Zupełnie, jakby wróciła na uniwerek. Przyciągnęła Mina trochę bliżej do siebie, żeby zakomunikować, że oni w parze są razem. Do żadnej z osób przy stole nie miała na tyle zaufania, żeby powierzyć los swojego najlepszego kumpla.
- Zobaczmy, czy przy stole radzisz sobie tak samo dobrze, jak na lodzie. - Spojrzała na Ruth, która ich tu przyprowadziła i wyjaśniła zasady gry. Brzmiało to jak pokrętna wersja Weltersa, a na dodatek z piciem. To nie mogło się dobrze skończyć, ale kto nie ryzykuje...

Grupowanie się zaczęło. W sumie to było jasne jak słoneczko, że Zoria porwie Mina. Nie mogła się od niego odkleić od chyba zawsze? Nie wiedział co w tym ślepym było takiego, ale chyba niektórzy kochali bezbronne szczeniaczki. Min taki bardzo bezbronny nie był i radził sobie całkiem nieźle. Nawet w niektórych sytuacjach lepiej niż oni. I potrafił wykorzystać swoje "ułomności", obrócić je na własną korzyść. Jak on to robił? Nick jeszcze nie wiedział, ale było to na tyle ciekawe, że pewnie przeanalizuje, wyciągnie wnioski i zastosuje we własnym życiu. Jeśli tylko wysiłek trzeba podjąć na początku, by potem mieć jakąś taryfę ulgową, to były zawody, w których mógł wystartować.
- Ruth? - niby zapytał, ale już stał obok, więc jakby Chancowi pozostał Grimm. Jak na grę stworzoną przez Guślarzy - wydawało się, że ostatni będą pierwszymi. Pocieszał się tylko doświadczeniami z gry w Weltersa. Magia miała swoich ulubieńców i nie byli nimi Ci, po których możnaby się tego spodziewać. Przynajmniej miał taką nadzieję. Nie lubił przegrywać.
- Każda drużyna wybiera po jednym kubku, który trzeba rozpracować konnkretnym typem magii, tak? - szukał potwierdzenia u Ruth. Jako, że je znalazł. Przymknął oczy spoglądając w stronę jednej z piramidek. Przyciągnął Ruth do jednej z piramid kubków {A}, tym samym zajęli pozycję do gry i w tą  piramidkę będą rzucać. Popatrzył na swoją partnerkę w grze. Przygryzł wargi.
- Ale z Ciebie gorąca babka. - powiedział i wyszczerzył się. - Wobec tego - magia fizyczna. - idąc tym samym kluczem wyboru oznaczył, którego kubka dotyczy - kubek na szczycie. - tym samym {A1} został  oznaczony i czekali na przygotowanie reszty, żeby zacząć.
- Buziak na szczęście? - pokazał palcem policzek domagając się cmoka.

Dał się pociągnąć w bliżej nieokreślonym mu kierunku. Dzień jak co dzień, przyzwyczaił się do tego. Nie uważał też, że było w nim coś wspaniałego, czy specjalnego, a już na pewno nie sądził, że ktokolwiek się z nim przyjaźni z litości. Znał Zorię na tyle, że oboje by za sobą ogień wskoczyli. Nic więc dziwnego, że to właśnie z nią w parze chciał zostać. Nie bał się odrzucenia z jej strony, nie odezwał się też na głos, uważając, że ich zażyłość będzie idealnym potwierdzeniem.
W Beerponga grać nie umiał, ale przecież to też nie mogło być trudne. Westchnął cicho i odlepił się do Zorii, jednocześnie kradnąc jej wzrok. - Patrz na kubki, ptaszyno - rzucił cicho i wcisnął jej do ręki swojego drinka. Przez głowę przelatywało mu tysiące myśli, które rudzielec oczywiście mógł wyczuć. Największą z nich stanowiło chyba co ja tu do cholery robię, wymieszane z może będzie fajnie.
Złapał za jeden z czerwonych plastikowych kubków i go oznaczył. - C3. Magia uzdrawiania. - Czy to było mądre? W sumie prócz Nicka, który na pewno leczeniem się nie parał, nie znał nikogo z nich. Wyglądali, choć może lepiej powiedzieć brzmieli mu po prostu na takich, którzy z medycyną nie mieli za dużo wspólnego. Niby nie wolno oceniać książki po okładce, ale przezorny zawsze ubezpieczony, czy coś. Odstawił naczynie z powrotem na swoje miejsce i pociągnął do siebie Zo. Zostawił sobie jej wzrok póki co, wiedział, że dziewczyna nie będzie mieć mu tego za złe.

Michael zdążył już opróżnić butelkę którą zawinął wcześniej jakiejś pannie. Będąc już lekko "w stanie", nawet nie zauważył kiedy Ruth porwała go razem z wózkiem i wywiozła do miejsca gdzie stał stół do tenisa stołowego. Chwilę się na niego patrzył i nie wiedział czy jest aż tak pijany czy coś jest nie tak z tym stołem. - Dlaczego masz trójkątny stół do ping ponga? - zadał Ruth pytanie, które pewnie wszyscy sobie zadawali ale bali się zapytać.

Kiedy Ruth wytłumaczyła wszystkim zasady gry, spojrzał się na nią jak na idiotkę, bo zupełnie nic z tego wszystkiego nie zrozumiał. Do tego wszystkiego został sparowany z jakimś dziwnym typem, na szczęście był guślarzem. - Nie wiedziałem że się psiapsisz z tymi ważniakami. - dorzucił podjeżdzając do Ruth i szepcząc jej do uszka. - Ej! - krzyknął, przypominając sobie, że jest na nią obrażony - Przypomnialo mi się, że cie nie lubie. - powiedział, po czym podjechał do swojego rogu stołu i wypijając zawartość jednego z kubków. Ruth, jak to dobra siostra, ustawiła nowy na miejsce tego opróżnionego przez Michaela. Kiedy ta wskazała palcem na stół, wózkowy wybrał swój kubek - B6, iluzja. - powiedział, rozwalając się dziko na swoim wózku.

Na całe szczęście Chance nie wyrywał się, by być z nią w parze. Ostatnio nie żywili do siebie zbyt ciepłych uczuć. Jakie to wszystko potrafiło być przewrotne. No, ale nic w życiu nie było stałe. Znajomi przychodzili i odchodzili, czasem nawet nie wiadomo dlaczego, tak to już bywa.
Zoria i Min najwyraźniej chcieli grać w jednej drużynie, nie ma się, co dziwić, sama pewnie gdyby była na ich miejscu postąpiłaby tak samo. - Skarbie, radzę sobie równie dobrze, co na lodzie. - Odparła jeszcze do dziewczyny. Ile w tym było prawdy? Może lepiej w to nie wnikać, zaraz wszystko się okaże.
Zauważyła, że Nick stanął obok, dopiero po chwili usłyszała pytanie. Na jej twarzy pojawił się uśmiech. Właściwie to nawet ją ucieszyło, że będą razem grać. Po tym jak Grimm strzelił na nią focha chciała mu dokopać. Zasłużył. Nicka w sumie nie znała specjalnie dobrze, wszak widzieli się jak do tej pory raz, ale
co to było za spotkanie.. Dała się pociągnąć do ich kąta. W między czasie zrzuciła skórzaną ramonsekę, zaczynało się robić gorąco. - Uważaj, bo się poparzysz. - Szepnęła jeszcze do Nicka. - Może być fizyczna. - Było jej tu zupełnie obojętne, miała jednak nadzieję, że wygrają. Ruth uwielbiała rywalizację i bardzo by się zirytowała, gdyby coś nie poszło po jej myśli. - Jak na szczęście, to chyba nie mogę odmówić? - Black była już raczej wyluzowana, bo wypiła parę szotów, także niespecjalnie przejmowała się tym całym towarzystwem obok. Wspięła się na palcach, by dosięgnąć jego twarzy, jednak chyba nie do końca chodziło jej o policzek. Przyciągnęła go do siebie i dotknęła swoimi ustami jego. Trwało to raczej krótko i była szansa, że nikt tego nie zauważył. - Teraz nie zwalisz na mnie niepowodzenia.
- Stół jest trójkątny, żeby wszyscy mogli grać. - Rzekła do Grimma. Ten to miał zawsze bardzo istotne pytania. - Nie musisz wiedzieć o mnie wszystkiego, przynajmniej śpisz spokojnie.. - Zabawnie wyglądał na tym wózku i najwyraźniej zapomniał, że jest na niego obrażona.. chociaż chyba zbyt szybko o tym pomyślała. - Przypomnę ci o tym później, zobaczymy, czy dalej nie będziesz mnie lubił. - Michael był dla niej niczym młodszy brat, w którego miała ochotę czasem rzucić nożem, ale ogólnie to naprawdę nie wyobrażała sobie, żeby mogło go zabraknąć w jej otoczeniu.
Skoro wszyscy zajęli już swoje pozycje, to czas najwyższy rozpocząć grę. Sięgnęła po piłeczkę i zamachnęła się, chciała trafić w C1.

The member 'Ruth Black' has done the following action : Kostki

---

'k10' :

- Tym ogniem z przyjemnością. - ząsmiał się. Dobrze było ją widzieć w dobrym humorze, chociaż okoliczności poprzedzające tą imprezę wydawały się nieciekawe. Nick uważnie słuchał wszystkich, otaczających Ruth i chyba w niezłe gówno się wpakowała. Nie dziwiła więc ta feta na powitanie nowego roku. Miniony musiał wiele postawić na szali.
Nie chciał się jej bardzo narzucać przy znajomych, ale skoro tak podeszła do tego buziaka, z tym większą zachętą podszedł do gry.
- Świetny rzut, moja droga. - pochwalił. Oparł dłoń na jej smukłej talii. Tulił Ruth niczym swoją szczęśliwą, srebrzystą monetę. Tak, klaił się trochę, ale skoro jej to nie przeszkadzało za bardzo, to nie widział powodu, by tego nie robić.
- Hmmm... co by tu wymyślić. - zastanawiał się przez chwilę. - Już wiem! - zabrał rękę i zaczął składać palce, żeby skleić iluzję dla drużyny przeciwnej. Chciał oszukać smak przeciwnika. W końcu była to gra pijacka, należało konkurencyjne drużyny spić i to z łatwością. Zo czy Min, niech im pierwszy kubek wejdzie jak woda. Jeśli mu się udało - ciecz smakowała jak woda, chociaż w istocie procenty nadal w tym bimbrze były. Czaiły się jak złe. W końcu bimber to diabelski napój i ścina z nienacka.

Nick Craven carried out 4 launched of one k10 :

, , ,

Nie zrywał połączenia, jakie miał z Zorią, więc oglądał z sercem w gardle, jak jedna z przeciwnych drużyn wrzuca zarówno piłkę, jak i poprawnie składa zaklęcie. Mógł powiedzieć nie, gdy zaczynali zabawę, więc teraz nie zamierzał się wycofywać z danego słowa. Złapał za kubek i wypił z niego połowę, stwierdzając, że napój smakuje jak woda. Może to i lepiej, że Nick rzucił taki, a nie inny czar? Mniej boleśnie było pić wodę, nawet jeśli nie miał złudzeń co do zawartości naczynia. Po prawdzie uważał, że jak nie skończy pod stołem po tej rozgrywce, to będzie skakał ze szczęścia. Choć teoretycznie Ruth była jeszcze mniejsza niż on, więc ona miała na to większe szanse. Wystarczy tylko, żeby para guślarzy obok dobrze trafiała. Im będzie bardziej pijana, tym lepiej. Z taką myślą podał kubek Zorii, i podrzucił piłeczką w ręku. Z tego co zrozumiał zasady gry, miał teraz rzucać piłką, a potem rudzielec miał tworzyć zaklęcie. Jak im wyjdzie, grupa B będzie pić. - Teraz albo nigdy - zamruczał pod nosem, a gdy przyjaciółka spojrzała w stronę kubków przeciwników, ustawił się jak najbliżej niej, żeby wyrównać to co widzi, ze swoim ciałem. Nawet jeśli to mogło wyglądać nieco dziwnie. Chciał wygrać. Próbował trafić w B3, wiedząc, że dziewczyna obok z iluzji nie jest orłem.

Rzut na wytrzymałość

Minjun Yun carried out 2 launched of one k10 :

,

Rzut na trafienie

Minjun Yun carried out 3 launched of one k10 :

, ,

zaktualizowana mapka

Nie ma to jak się spóźnić. W sumie nic wielkiego, a jednak. Ogarnianie pubu trochę zajmowało, nie wspominając o dodatkowych zajęciach. W tej chwili jednak stwierdził że trzeba odpocząć, chodź chwilę. Dla tego swoimi ścieżkami dowiedział się o organizowanym sylwestrze przez Ruth. Przechodził koło Beerponga i w sumie już miał iść dalej gdy zauważył znajomą twarz. Znalazł sobie jakiegoś drinka, po czym ustawił się gdzieś niedaleko.

-Jestem ciekaw czy wyjdziesz z tego trzeźwa- mruknął trochę w kierunku Zo trochę do siebie. Gambit był ubrany w smoking tym rzazem jednak zieloną rzeczą, jaka się pojawiła na nim to koszula. No bo w końcu tradycje zakładania koloru musiała się pojawić.

Kiedy zobaczyła ich stół, trochę śmiechnęła w duchu. Tak, jakby Ruth przewidziała, że pojawi się o jedna drużyna za dużo do tego, żeby zagrać w tę jakże zabawną, pijacką grę, której fanami były setki jocków na każdej uczelni w USA. Sama podczas swoich studiów była w takim miejscu, że nie imprezowała zbytnio. Jak widać w Brakebills się to zmieniło.
- Nigdy nie spuszczam oczu z celu. - Powiedziała do Mina, doskonale wiedząc o co mu chodziło. Zresztą już doskonale poczuła, że jej przyjaciel już był w jej umyśle, żeby skorzystać z jej wzroku. Tym kanałem komunikacji rzuciła mu krótko - najwyżej zamówimy Ubera, żeby dostać się do tego Starbucksa - bo przecież mogli nie wyjść stąd o własnych siłach.
Niestety już od początku nie sprzyjało im szczęście, Ruth trafiła do ich kubeczka, a Nick jak widać potrafi też czarować, a nie tylko kłapać ozorem bez składu. Cóż, raz się żyje?
Kiedy brała kubeczek od Mina, na imprezie pojawił się Gambit, którego dawno nie widziała. Widocznie był zajęty. Jednak doskonale usłyszała jego komentarz na temat jej udziału w grze.
- Zobaczymy. - Odpowiedziała mu po rosyjsku, po czym jednym ruchem pochłonęła zawartość kubeczka.
- Odpowiadasz za dostawę alkoholu na imprezę? - Spytała bardziej z ciekawości, bo też Gambit nie wyglądał na imprezową osobę. Pamiętała, jak odnosił się do konieczności pójścia na spotkanie jego sekty...
- Brawo Min. - No, mieli szansę by się odkuć. Wystarczyło, że teraz rzuci odpowiednie zaklęcie na kubeczek. Pomyślała momentalnie o barierze termicznej, jaką ostatnio zrobiła z kumplem ze swojego klubu na prośbę jakiegoś fizycznego. Plus dzięki temu przeciwnicy nie będą musieli pić ciepłego alkoholu.

Wytrzymałość:

Zoria Neveu carried out 2 launched of one k10 :

,

Rzut na zaklęcie:

Zoria Neveu carried out 5 launched of one k10 :

, , , ,

Obserwował wydarzenia wokół trójkątnego stołu z pewną podejrzliwością. Łapał ogólny koncept (rzucasz, czarujesz, pijesz, rzucasz, czarujesz, pijesz), ale nie mógł powiedzieć, że ma gotowy plan działania. Trudno. Będzie 100% impro. Czyli w sumie jak zawsze.
To jak bardzo touchy feely była Ruth i typ, który wręczył mu drinka, dość bawiły Chanca. Jego uśmiech przekrzywił się nieco na prawą stronę, odwrócił wzrok. Good for her, przynajmniej ma towarzystwo na wieczór, czego Regan nie mógł powiedzieć o sobie.
Był w trakcie osobistego brainstormingu na temat zastosowania magii mentalnej w beerpongu, gdy piłeczka wleciała do jednego z ich kubków. Chance śledził tor jej lotu w zupełnym spokoju. Gdy trafiła, wziął głęboki wdech i spojrzał z ukosa na Grimma. Jak nie wygrają, to może chociaż będą wystarczająco pijani by nie przejmować się lub nawet nie pamiętać rozgrywki. Wzruszył ramionami i sięgnął po kubeczek. Bez chwili wahania wypił połowę i podał resztę Grimmowi. Przynajmniej zawartość kubka była przyjemnie zimna.
- Trzym. Będę rzucać - mówiąc to nie patrzył na swojego partnera w sztuce zwanej beerpongiem tylko sunął wzrokiem po możliwych kubkach. Przez moment obracał piłeczkę w palcach, aż w końcu jego oczy zatrzymały się na A4. Ruth była drobna i mniej więcej znał jej granice alkoholowej wytrzymałości. Może uda się ją spić w pierwszej kolejności? Dobra, co się będzie zastanawiać. Przycelował i rzucił.

Wytrzymałość:

Chance Regan carried out 2 launched of one k10 :

,

Trafienie:

Chance Regan carried out 2 launched of one k10 :

,

Michael nie miał w ogóle pojęcia co sie dzieje. Do tego nie znał absolutnie nikogo z grających, po za Ruth. W sumie to nawet nie chciał ich znać bo to jakieś gówniaki ze szkoły były, a ich powinno sie omijać szerokim łukiem. Próbował ogarnąć kto i gdzie rzuca piłeczką, ale było to trudniejsze niż mogło by się wydawać. - Za stary na to już jestem. - mruknął pod nosem i przewracając oczami.

Złpał kubek, który podał mu Chance i wypił go szybko. - Tylko pół? - powiedział zawiedziony. Coś czuł, że podczas tej gry nie rozerwie sie za bardzo. Ani sie pobawić, ani napić. Najgorszy sylwek ever.

Teraz przyszła kolej na rzucenie zaklęcia na jakiś badziewny kubeczek. Co za marnotrastwo magii. Michael postanowił postawić na swoją specjalność, czyli magię iluzji. Nie miał żadnego szalonego pomysłu więc postanowił, że po alkohol w środku będzie ciepły jak niedawno parzona herbata. A niech się ogrzeją w tą sylwestrową noc!

Na picie:

Michael Grimm carried out 1 launched of one k10 :

Na zaklęcie:

Michael Grimm carried out 5 launched of one k10 :

, , , ,

Nick się skrzywił. Gorszy od ciepłej wódki był tylko ciepły bimber. Tego się nie dało pić!
- Serio? - wykrzywiła go ta odrażająca herbatka z prądem dla oddziału geriatrii. - No to trudno, poczekamy sobie. - po minie chłopaka było widać, że ewidentnie mu nie wchodzi. Tylko obecność u jego boku damy powstrzymała go od pakowania się w kłopoty i bitki. Aż go ręce świeżbiły, żeby się odwinąć za ciepłą napitkę. Pewnie z ich bojową nie miałby szans, tylko czy wiedział o tajnej broni Guślarzy? Nie wiedział. Dobrze, że nie miał okazji się przekonać w takich okolicznościach.
Czego się spodziewał? schłodzonej margerity? W końcu wszyscy wiedzieli, że najbardziej złośliwymi ludźmi byli użytkownicy wózków. Tymbadziej, jeśli korzystali z nich nie z potrzeby, a dla frajdy i ogólnego zostania zauważonym. No dobrze, to się temu guślarzowi dziś nie udało i teraz się pewnie mścił na Ruth, a biedny Nick jak zwykle oberwał przy okazji. Jakieś fatum.
Końcówkę wypił najszybciej jak się dało, żeby nie zostać z tym ochydnym posmakiem.

rzut na wytrzymałość

Nick Craven carried out 3 launched of one k10 :

, ,

Potem wziął piłeczkę i wycelował do C6.

Nick Craven carried out 3 launched of one k10 :

, ,

Jak na razie zabawa szła całkiem nieźle. Wszyscy najwyraźniej szybko zrozumieli zasady. Była zadowolona, wieczór mijał nadzwyczaj spokojnie, jak na razie.
Zaklęcie Nicka się udało, to dobrze. Obserwowała resztę, im też szło nie najgorzej. Zobaczymy, kto dzisiaj zostanie zwycięzcą. Kolejka szła całkiem szybko.
Chance trafił w ich kubek, spodziewała się tego. Musieli wypić zawartość kubka. Przejęła go od Nicka i wypiła swoją część. Skrzywiła się okropnie, na całe szczęście wypiła to jednym haustem, inaczej pewnie by nie dała rady. Co ten Grimm miał w głowie, żeby jej tak uprzykrzać życie. Chyba faktycznie żywił do niej urazę. Nie spodziewała się, że potrafi być aż taki wredny.

Ruth Black carried out 1 launched of one k10 :

Ciekawe, czy poczuje to bardziej niż powinna.
Nick teraz rzucił. Trafił. - Pięknie. - Skomentowała jego rzut. Teraz jej czas na czarowanie. Zaczęła wykonywać ruchy dłońmi, chciała wyczarować liska z bimbru, który przebiegnie nad głowami uczestników zabawy, a następnie wróci do kubka.

Ruth Black carried out 6 launched of one k10 :

, , , , ,

Zoria obserwowała to, jak rozwijała się gra. Rozmowy za bardzo przy tym nie było, tak bardzo wszyscy byli skoncentrowani na stole oraz piłeczce wędrującej pomiędzy kubeczkami. W końcu przyszedł czas na Nicka oraz Ruth, których celem były naczynia Zorii oraz Mina. Z pewnym niepokojem przyglądała się temu, jak im szło.
- Nikt nie jest za stary na dobrą imprezę. - W międzyczasie podsumowała kolesia, którego z imienia nie znała. Straszna maruda, zabijająca klimat.

Najgorsze było to, że Nick oraz Ruth nie wyglądali na ani trochę mniej trzeźwych. Nick z łatwością trafił do ich kubeczka, a Ruth wyczarowała psowate stworzenie, które stworzone było z bimbru, który znajdował się w środku. Cóż, musiała przyznać, że to było imponujące zagranie.
Zoria wyciągnęła piłeczkę z kubka, zanim lisek/pies/cokolwiek tam wróciło, a gdy zmieniło się z powrotem w nieruchliwą ciecz wypiła połowę i oddała Minowi, żeby też mógł przeżyć torturę picia ciepłego alkoholu.



Chuchnęła na piłeczkę, chcąc przywołać sobie trochę szczęścia do swojego rzutu. Gdyby potraktować to, jako partyjkę pokera to właściwie Min albo Gambit powinni dmuchać na tę piłeczkę. Jednak cóż... Niezręcznie byłoby o to pytać.
Rzuciła kawałkiem plastiku do kawałka plastiku, który należał do marudy oraz jego partnera w zbrodni.

B5

Czuł alkohol, rozlewający się po jego ciele i delikatne szumienie w głowie. Gdy rozejrzał się po reszcie graczy, stwierdził, że po żadnym z nich nie widać jeszcze nic. Choć to mogło mu się tylko wydawać. Tak jak słusznie zauważyła Zoria, rozmowy za wiele nie było, wszyscy pozostawali skupieni na beerpongu. Słyszałem gdzieś Sky pośród uczestników imprezy, może byśmy zabrali ją ze sobą na tego starbucksa? spytał Zo, gdy ta wypiła swoją część alkoholu i podała mu resztę. Przeklinał w duchu, że podszedł akurat do tego krańca stołu. Co, jak malutka guślarka miała lepszą głowę niż oni wszyscy razem wzięci? Cóż, wtedy to już na pewno wyląduje pod stołem.
Wyprostował się lekko, obserwując piłkę, gdy ta wleciała bez pudła to kubeczka. Chciał zaklaskać radośnie i przytulić swojego partnera w zbrodni, aczkolwiek się powstrzymał, ograniczając się tylko do przekazania jej gratulacji mentalnie. Min może i miał już ponad dwadzieścia lat, jednakże wciąż często reagował impulsywnie jak dziecko na różne rzeczy.
Nie mógł nie zauważyć też nowego mężczyzny w kręgu, na którego Zoria zwróciła swoje piękne oczy. Gościa nie znał, więc jedynie szturchnął ją mentalnie z niemym pytaniem kto to?, po czym skupił się na swojej robocie. Wszyscy wymyślali jakieś kreatywne zaklęcia. Alkohol smakujący jak woda, alkohol uformowany w stworka, biegnącego nad ich głowami. Sam nie miał parcia na magię fizyczną, więc z samym płynem za wiele zrobić nie mógł, ale z efektami, jakie dawał, już bardziej. Przypomniał sobie potrzebne znaki, a następnie je wykonał, skupiając się na kubku. Jeśli mu się udało, a ktoś wypije alko z tego konkretnego naczynia, odczuje silną potrzebę podskakiwania jak zajączek, przez około piętnastu sekund.

rzut na wytrzymałość

Minjun Yun carried out 2 launched of one k10 :

,

rzut na czar

Minjun Yun carried out 6 launched of one k10 :

, , , , ,

Aktualizacja mapki

Znowu nadeszła ich kolej. Michael tylko przewrócił oczamai. To była najnudniejsza impreza na jakiej był i był w szoku, że Ruth zorganizowała coś takiego. W sumie był w szoku, że w ogóle zorganizowała imprezę. Wydawało mu się, że była osobą, która samotnie opróżnia butelki na kanapie lub przy barze, a nie w towarzystwie jakiś dzieciaków, które wyglądają jakby ledwo co zyskały prawo do spożywania alkoholu. Banda przedszkolaków, którzy nawet nie potrafią pić. Ten azjata to wyglądał jakby już go sieknęło.

Michael złapał za kubek, który trafił się im do wypicia i znowu miał tylko pół kubeczka. - To nie jest gra dla takich alkusów jak ty czy ja. - rzucił w stronę Ruth - Ale nigdy wcześniej nie piłem z dziećmi, to coś nowego. - powiedział, po czym wypił swoją połowę, może nawet troszkę więcej i przekazał kubek Chanceowi. Niestety kubek był zaklęty, przez co Michael wstał ze swojego wózka i zaczął podskakiwać jak zajączek. Trwało to piętnaście sekund ale zmęczył się niemiłosiernie. Michael postanowił rzucić do kubka C3.

Na picie:

Michael Grimm carried out 1 launched of one k10 :

Na rzut:

Michael Grimm carried out 2 launched of one k10 :

,

W powietrzu coś wisiało i nie było to chyba tylko niezadowolenie Grimma. Stał obok, więc uderzało to w Chanca bez żadnych filtrów. Zresztą, nie musiał być mentalem żeby zauważyć jak przewraca oczami. Śmieszna sytuacja. Niby bawią się na imprezie, gra, super, fajnie, ale nie był pewien ile osób z tego grona rzeczywiście chciało w niej uczestniczyć. Jego usta wygięły się nieco w grymasie głębokiego zastanowienia, gdy obserwował latającego alko zwierzaczka. Westchnął cicho. Chyba nie potrafił się w tym momencie przejąć humorem całkiem nieznajomych mu osób. Szok i niedowierzanie.
Piłeczka ponownie wpadła do jednego z ich kubków. Ochoczo przejął go od Grimma, ale zawahał się na moment widząc, że jest w nim mniej niż być powinno. Prawy kącik jego ust uniósł się nieznacznie do góry. Już unosił kubek do ust, gdy zobaczył jak typ wstaje z wózka i kica. O nie. Rzucił krótkie, pełne wewnętrznej pustki spojrzenie w kierunku drobnego Azjaty i rudej. Żałował, że nie wypił od razu. Nie był jeszcze wystarczająco pijany, by bez wahania udawać zająca. No ale nic to. Wypił resztę zawartości kubka na raz. Kicając, miał po części cichą nadzieję, że może Grimm nie trafi i będą pić drugi raz. Może tym razem go sieknie bardziej. Trafił. Dobra, czyli czas zapomnieć o zającach i coś wyczarować. Przez ułamek sekundy przyglądał się stojącej przed nim dwójce. No dobra, nie bądźmy aż tak złośliwi, w końcu mają się bawić. Przeniósł wzrok na kubek i wykonał stosowny ruch dłonią. Jak dobrze pójdzie, pijący wykonają im tu pełny pasji refren Wnnabe. Liczył na choreografię, bo to jednak Spice Girls.

Na picie:

Chance Regan carried out 2 launched of one k10 :

,

Na Spice Girls:

Chance Regan carried out 5 launched of one k10 :

, , , ,

Najwyraźniej gra była na tyle emocjonująca, że nie było potrzeby by przy niej rozmawiać. Obserwowała uważnie towarzystwo przy trójkątnym stole. Uśmiechnęła się pod nosem, widząc, że chłopiec, w którego kubek trafił Nick najwyraźniej znowu poczuł alkohol, który pił. Może być zabawne kontynuowanie gry, perspektywa, że uczeń BB wyląduje pod stołem była naprawdę obiecująca. Zadowolona była również z tego, że zaklęcie jej się udało. Przynajmniej nie musiała się wstydzić, że nie potrafi rzucać zaklęć. - Myślisz, że długo jeszcze pociągnie - Szepnęła do Nicka, zastanawiała się, czy zna możliwości Mina i czy on zawsze tak ma. Może to były tylko pozory? Dotknęła jeszcze dłoni Nicka, zabawne, że ostatnio widzieli się dwa lata temu i dopiero na tym sylwestrze ich drogi ponownie się skrzyżowały. Zupełnie nie czuła, że było to tak dawno temu.
Obserwowała Zo, która rzucała piłeczką do kubka, też całkiem nieźle sobie poradziła. Zadziwiające, że wszystkim ta rozrywka szła tak dobrze. Przeniosła wzrok na parę chłopaków, była ciekawa, co za zaklęcie ich dopadnie. Nie dało się nie zauważyć, że Grimm był w podłym nastroju. Ruth zastanawiało, czym był on spowodowany, czy faktycznie ta impreza była aż tak beznadziejna? Czy ostatnio nawet zorganizowanie sylwestra ją przerastało? Nie sądziłam, że z ciebie taka maruda. -  No i wtedy wypił zawartość kubka. Próbowała powstrzymać śmiech, kiedy widziała swojego przyjaciela z podłą miną podskakującego jak zając, jednak miała z tym okropny problem. Posłała uśmiech do Mina, całkiem pomysłowe zaklęcie. Ruth dostrzegła, że Chance był również nieco zdystansowany. Nie było to dla niej niczym nowym, ostatnio traktował ją raczej jak powietrze. Zdążyła się do tego przyzwyczaić. Może lepiej, żeby ta gra się szybko skończyła. Wszyscy będą mieli święty spokój.
No i czas na nich. Michael trafił do ich kubka. Także wyciągnęła piłeczkę i wypiła połowę jego zawartości. Miała nadzieję, że nie będzie to ten kubek, który spowoduje, że poczuje się mniej stabilnie. Nie chciała jeszcze kończyć imprezy. Przekazała go Nickowi, co by razem upodlili się tego wieczoru.

Ruth Black carried out 1 launched of one k10 :

Tego się nie spodziewała. Poczuła, że musi to zrobić, przeniosła wzrok na Nicka, żeby zobaczyć, czy czuje to co ona. No i zaczęła śpiewać, postanowiła darować sobie choreografię, aż tak nie będzie się kompromitować. Po zakończonym refrenie posłała Reganowi zabójcze spojrzenie, pioruny z oczu i te sprawy, miała ochotę mu dokopać za to zaklęcie. Nie czekała długo, wzięła w dłoń piłeczkę i rzuciła w kubek Zo i Mina. Celowała w C2, oby jej się udało.

Ruth Black carried out 3 launched of one k10 :

, ,

Wrócił w ostatniej chwili z Madrytu, żeby się jeszcze załapać na Sylwestra i przypatrzeć jak Chance błaźni się przed mieszaniną przypadkowych ludzi. Na dodatek na trzeźwo. Żenada. Na obliczu niewzruszonym jak skała zawisł oceniający grymas rozczarowania i pogardy. Codzienny wyraz twarzy Jamesa. Świat schodził na psy czy raczej na kicaki. Głupie, pijackie gry, które ujawniały przed obcymi mocne i słabe strony. Nie popierał takich praktyk, jeśli miały ujawniać własne talenty, ale zdecydowanie ciekawie było przypatrzeć się temu, co potrafili inni. Nie miał nastroju na zabawę, a jakoś trzeba było spożytkować ten czas, który pozostał co najmniej do północy. - Artyzm w najczystrzej postaci. - odezwał się zza pleców Chanca podchodząc do zgromadzonych przy stoliku dzieciaków.
Styl ubierania się i sposób poruszania odejmowały mu co prawda te kilka lat, ale bijąca od niego dziś aura nihilizmu niwelowała ten wspaniały efekt. Pewnie znowu spędzał czas wśród martwych. Przed chłopakiem z Bety zdradzał go przede wszystkim ten ton głosu. Jakby dochodził z czeluści piekieł. Z niejaką nutką protekcjonizmu, podkreśloną jeszcze przez fakt, że położył mu rękę na ramieniu dodał. - Widzę, że szybko znalazłeś sobie nowych przyjaciół. - to teraz było bardziej niż pewne, ze James zostanie i będzie dalej przyglądał się uwlaczającej ludzkiej godności grze upodlenia.

Ukłonił się teatralnie. Lubił być doceniany. Dobrze im szło i to go wprawiało w dobry nastrój. Bawił się świetnie. Wieczór był młody i pełen niespodzianek. Jak choćby spotkanie z Ruth.
Rozmowa może się nie kleiła wszystkim, ale nic dziwnego. Nie znali się, a w żyłach krążyło zdecydowanie za mało promili. Chrzczona magią woda była za mało ognista i nie rozwiązywała języków, a każdy z tu obecnych miał powód, by uważać się za lepszego.
Lisek przebiegł i ponownie wrócił do kubka. Rudzielec dla rudej. - to było wesołe widowisko.
- Nie wydaje mi się - odpowiedział również szeptem. Przy okazji musnął jej ucho. Uśmiechnął się, jakby świergotali sobie czułe słówka, a nie obgadywali innych.
Widać zwierzęcy motyw ośmielił nieco działania kolejnych magików. Poprzeczka rosła, a gra stawała się coraz bardziej nieprzewidywalna. Liski, zające, co jeszcze? Zignorował przybycie kolejnego obserwatora. Za bardzo był skupiony na samej grze i swojej czarującej partnerce.
Chłopaki grali celnie i z niepokojem patrzył na to, co przygotowali tym razem. Spodziewał się czegoś, co uprzykrza życie. Ruth wypiła swoją porcję i zaczęła śpiewać. Szybko dopił resztę, żeby zdążyć jej wtórować. Bez pomocy magii by się nigdy nie odważył śpiewać. Piosenki nie znał, ale w końcu kubki były zaczarowane. Pewnie dlatego nawet mu to wychodziło. Inaczej by byli skazani na jego fałsze.

Na trzeźwość:

Nick Craven carried out 3 launched of one k10 :

, ,

Po krótkim występie z podziwem patrzył jak blondynka celnie wrzuciła piłeczkę do kubka jego szkolnych znajomych.
Nick objął ją od tyłu i oparł brodę na jej ramieniu. Czarował zza Ruth. Pytanie czy mu to pomoże czy go raczej rozproszy.
Kreatywność wolał sobie zostawić na inną okazję. Wykonał serię ruchów dłoni, by zmienić na chwilę właściwości fizyczne plastiku i przekształcić kształt kubeczka w but, bez ingerencji w jego zawartość.

Nick Craven carried out 4 launched of one k10 :

, , ,

Uwagę o dzieciach ze strony prawdopodobnie naćpanego guślarza zignorował. Widok jak podskakuje niczym prawdziwy zajączek, zdecydowanie mówił sam za siebie, żadne dodatkowe słowa, przynajmniej w jego mniemaniu, nie były potrzebne. Zauważył też, że jak dotąd Nick rzucał jedynie zaklęcia z magii fizycznej. Wcale by się nie zdziwił, gdyby w przyszłym roku akademickim okazało się, że to właśnie do tego klubu należy. Christopher na pewno się ucieszy, dodatkowy człowiek w ich małej chatce zawsze był mile widziany. Wcale się też nie zdziwił, że kubek przed nim zamienił się w but. Ciekawe. Przez chwilę zastanawiał się, czy ciecz ze środka będzie tak samo smakować, jednakże szybko odłożył tę myśl. Cóż, to nic nie zmienia. Musieli wypić. Dlatego złapał za but i na oko wypił z niego połowę cieczy, a następnie podał Zorii. Z ulgą stwierdził, że procenty w środku smakowały obrzydliwie, ale była to normalna obrzydliwość.
Towarzystwo przy stole zaczęło się upijać. No cóż, grali przecież w beerponga, było to nieuniknione. Min, oczami Zorii, spostrzegł, że ostatnia kolejka jakoś tak Nicka… poturbowała mocniej niż zwykle. Może dopiero teraz poprzednie alko wjechało ze zdwojoną mocą? Któż wie. On wiedział, że chciał dorzucić w jakikolwiek kubek, nie zważając na to, że samemu odczuwa szumienie w głowie. Złapał więc kulkę, a następnie cisnął nią w B4.

Wytrzymałość

Minjun Yun carried out 2 launched of one k10 :

,

Trafienie do kubka

Minjun Yun carried out 3 launched of one k10 :

, ,

zaktualizowana mapka

Stał z boku i obserwował, co się dzieje.
-Jak bym był bezpośrednio, zaproszony to może i bym załatwił coś dobrego, a tak przyszedłem tu "o zgrozo", towarzysko- powiedział, nieco ironicznie zerkając, na Ruth popijając zdobycznego drinka. Usłyszał coś na temat bycia za starym od Michaela
-A mówią że to ja mam kij w dupie- powiedział, jednocześnie popijając drinka. No cóż w końcu Irlandczycy uwielbiali docinać innym, a przynajmniej on dla tego o to postanowił stać się jednoosobową lożą szyderczą. No cóż, wystarczyło tylko lekko się rozkręcić. W końcu w biznesie zachowywał się nieco inaczej. Tak czy owak, obserwacja jak gromadka robi się coraz, bardziej pijana zaczynała mu się podobać. Brakowało tylko jakichś przekąsek pokroju popcornu.