Minjun jest niewidomym studentem Brakebills, który specjalizuje się w magii mentalnej, lubi też magię wiedzy, ale nie wyobrażałby sobie życia, w którym jego dyscyplina pochodziłaby właśnie z tego rodzaju. Ślepy, ironicznie, jest żywym wahadełkiem. Ostatnio jednak strasznie się pokłócił się z Quaeromancy, nie chce jej używać, a nowym mówi, że jego dyscypliną jest projekcja astralna.
Minjun jest raczej wycofanym chłopakiem, który nie udziela się szczególnie w ogólnym życiu towarzyskim Brakebills. Nie pije, nie pali, nie jada marchewek na kwasie, ma za to swój krąg znajomych, do którego zawsze wraca. Za swoich przyjaciół dałby się pokroić, jest strasznie lojalnym typem.
Na ten moment jego celem jest bezproblemowo ukończyć studia magiczne, a potem zobaczy, gdzie popchnie go los.

Pytania do postaci

Skąd wiedziałeś, że nie jesteś tacy jak wszyscy?
Min właściwie nie wyróżniał się niczym, prócz swojej wady wzroku. Można powiedzieć, że może to dzięki swojemu ukrytemu potencjałowi magicznemu zdołał zachować swoją chorobę na tak długo w sekrecie. Po prostu wiedział, gdzie są przedmioty wokół niego, by po nie sięgnąć. Czy to jest daleko idąca nadinterpretacja? Może.
 
Kim są twoi przyjaciele i rodzina?
Aidan Thompson - Biologiczny ojciec, który zabrał jego siostrę bliźniaczkę po porodzie i odszedł od ich biologicznej matki. Właściwie zna go tylko z opowieści Mun.

Seohyun Yun - Biologiczna matka. Niewiele o niej wiadomo, popełniła samobójstwo tydzień po porodzie.

Margaret Wilson (była żona Johna Harrisa) - Przybrana matka, która rozwiodła się ze swoim mężem w ciągu ostatniego roku. Najbliższa mu osoba.

Cecily Wilson - Przybrana ciotka, o której nie wie za wiele. Razem z Margaret przeprowadzili się do niej zaraz po rozprawie rozwodowej. Chwilę później Min został przyjęty do Brakebills, także są na neutralnym gruncie.

John Harris - Przybrany ojciec, z którym uciął wszelkie kontakty. Alkoholik, który przez lata był cichym oprawcą zarówno jego, jak i jego matki. Ostatni kontakt między nimi miał miejsce na rozprawie rozwodowej.

Jak radzisz sobie ze światem przyziemnym?
Do radzenia sobie ze światem przyziemnym od kilku lat służy mu biała laska, oraz umiejętność czytania alfabetu Braille'a. Po przyjęciu do Brakebills dostał od dziekana specjalne okulary, dzięki którym widzi nieco więcej. Żadnych głębszych znajomości wśród osób nieznających magii nie ma, jeśli nie licząc jego przybranej matki. Ona z kolei nie ma pojęcia o tym, że cokolwiek w życiu chłopaka się zmieniło. Żyje w świadomości, że uczęszcza do zwyczajnej szkoły, przystosowanej dla osób niewidomych. Podczas każdych ferii Min stara się ją odwiedzać.

Jaki jest twój największy lęk?
Do pewnego momentu w swoim życiu mógłby stwierdzić, że jego największym lękiem jest utrata wzroku. Jednakże po tym, jak już się to stało, przez długi okres czasu nie umiałby wymyślić odpowiedniej odpowiedzi. Dopiero gdy dostał się do Brakebills zyskał coś, czego realnie bał się utracić. Nowe życie, magię, oraz przyjaciół.
       
Jaka jest twoja największa motywacja?
Niektórzy są motywowani przez wizję utraty czegoś. I teoretycznie pod tą kategorię można też podpiąć Minjuna. Byłoby to jednak skrajnym niedopowiedzeniem, ponieważ chłopak ma jeszcze tonę innych rzeczy, dzięki którym wstaje z łóżka. Pierwszym z nich jest przebywanie wśród swoich przyjaciół, kolejnym pragnienie czerpania z wiedzy o magii pełnymi garściami. Do tego można doliczyć jeszcze świetne jedzenie na stołówce. Strach przed utratą tego wszystkiego zawsze jest gdzieś w tle, aczkolwiek nie jest głównym motorem napędzającym w jego życiu.

Informacje MG oraz triggery gracza

Ingerencja MG: tak
       
Czego nie chciałbyś/chciałabyś grać na fabule?
Myślę, że są dwa typy rzeczy, których nie chciałabym grać na fabule.
Pierwszą są wszelkie fabuły, które zawierają jakiekolwiek niespodziewane przejmowanie kontroli nad moją postacią. Nie mówię nie na całokształt, aczkolwiek jeśli coś takiego miałoby się wydarzyć, chciałabym wiedzieć o dokładnych planach Mistrza Gry. Przechodząc dalej - gnębienie psychiczne? Spoko. Jakieś obrażenia fizyczne? Świetnie. Krew w  umiarkowanych ilościach? Super. Mówię jednak stanowcze nie na wszelkie mocno krwawe i graficzne opisy ran, które zakrawają pod gore, a jakikolwiek trwały uszczerbek na zdrowiu odpada całkowicie jeśli jest niepoprzedzony żadną konsultacją ze mną. Nie oznacza to jednak, że jestem jednym z głupich graczy, co to wejdą w miotacz płomieni, bo ciepło. A, i bez pająków, pls.

Między sezonami

Kojarzycie takie powiedzenie, czas jest tylko iluzją? Ostatni rok trochę tak dla Minjuna wyglądał. Dni wyglądały w ten sam sposób. Za dnia pomagał przy protokołach ochronnych tyle, na ile potrafił. Magia wiedzy nie była powiązana z jego dyscypliną, więc gdy czuł, że bardziej przeszkadza, niż faktycznie pomaga, ulatniał się do biblioteki. Zaraz po katastrofie związanej ze świętem kwiatów, cały czas wolny spędzał na nauce quaeromancy z książek, których szukał po całym Brakebills. Dwa razy jego własna dyscyplina próbowała go ewidentnie zabić. Umiejętność, którą uważał za całkiem nieszkodliwą, okazała się być niebezpieczna. Po dwóch miesiącach szukania nie znalazł jednak nic ciekawego, czy może raczej nic nowego. Zbiory uniwersytetu nie były jakoś arcypotężne jeśli chodziło o żywe wahadełka. Co więc zrobił młody azjata? Odpuścił sobie. Od tego momentu przestał korzystać z quaeromancy świadomie. Starał się też ignorować swój namolny szósty zmysł. Zaczął więcej medytować. Skupiać się na innych odłamach magii mentalnej - manipulacji snów oraz projekcji astralnej. Każdą wolną chwilę spędzał w budynku świadomości, próbując trzymać się swojej małej rutyny. Wrócił też do podstaw. Coraz mniej używał okularów od dziekana, na powrót przyzwyczaił się do polegania tylko na swojej białej lasce. Dawało mu to poczucie bezpieczeństwa w jakiś dziwny sposób. Przed Brakebills nie miał okularów, przed Brakebills wszyscy żyli, przed Brakebills nie miał żadnych morderstw na koncie.