#15

Wszystko działo się szybo. Z pomocą tony smsów. Bella jednak nie wierzyła wiadomościom, zaś gdy tylko dotarła do niej informacja, iż sposób na znalezienie Liama oraz Bejbi Peterci istnieje - nie traciła czasu. Zarządziła wszystkimi zainteresowanymi zbiórkę przed drzwiami biblioteki. Dała im kwadrans, inaczej do pomocy w organizacji miały dołączyć kamienie, a nikt tego nie chciał. Przed wejściem do Królestwa Wiedzy Bella postanowiła wykorzystać swoje umiejętności interpersonalne oraz hart ducha, który towarzyszył jej wraz z chęcią odnalezienie bliskich jej studentów. Ano i Liam miał Izoldę, więc dziewczyna tym bardziej nie mogła porzucić sprawy jakby nigdy nic. Poleciła zgromadzony, aby dali jej kilka minut, a Bella zagada Królową swojego uroczego, książkowego pałacyku.
- Pani Varnas, bo jest sprawa - zaczęła nieśmiało, zaś reszta z pewnością wesoło wparowała sobie już do biblioteki, zajmując miejsca przy stole na głębokim uboczu. - Ratujemy Liama, Milanę i Izoldę, więc gdyby tak chciała Pani nam pomóc może coś poczarować, poratować nas swoją wiedzą tajemną to byłoby nam bardzo miło. W ogóle przedstawię Pani kogoś. - Wyciągnęła z kieszeni grniak, uśmiechając się do niego radośnie. - To Chmielpij i lubi się uczyć. Myślę, że byście się polubili. - No i jeśli Dalia została ugadana to zapewne wszyscy znaleźli się przy tym okrągłym stole, niczym najśliczniejsi rycerze, by poszukiwania się działy! Nie mieli już minut do stracenia. Niestety.

W istocie wszystko działo się bardzo szybko, bo niemalże dzień po tym, jak dokonali z Dalią bibliotecznego odkrycia roku w temacie quaeromancy, wszyscy zainteresowani pomocą zebrali się do kupy. Duża była w tym zasługa Milevy, która znikąd skołowała także Bellę i Kikiego. Coś wspominała o tym, że Liam został zabrany w lesie, gdzie również byli. Minjun nie wnikał. Każda para rąk mogła się przydać, nawet jeśli mieliby ponieść kolejne fiasko.
Zebranie potrzebnych przedmiotów nie było trudne. Część znalazł w swoim pokoju, dziękując sobie z przeszłości, za składowanie mentalnych kamieni i rzeczy, które mogą się przy tej magii przydać. Część kupił, szczęśliwie dostawca miał wszystko na stanie i nie musieli długo czekać.
Do dyspozycji były też dwa rytuały, może dodatkowo inni też mieli pomysły w razie, gdyby on zawiódł. W noc przed całym przedsięwzięciem uczył się odpowiednich znaków, jednocześnie opanowując dykcję wszelkich inkantacji. Jeśli quaeromancy zawiedzie po raz kolejny, to przynajmniej nie będzie to z jego winy.
Stawił się w bibliotece o godzinie zero, gdzie, ku jego zdziwieniu, była już Bella i chyba Dalia. Magiczka natury coś mówiła do bibliotekarki. - Cześć - rzucił po prostu. - Gdzie możemy się rozłożyć? - Trochę był już w swoim zdeterminowanym stanie. Jedyne, o czym myślał to Liam i Milana, których przecież nie było już miesiąc. Miał torbę przewieszoną przez ramię, a w ręku jak zwykle dzierżył laskę.

Jak można było się spodziewać, Dalia siedziała na swoim miejscu, za biblioteczną ladą. Próbowała właśnie zająć myśli najbardziej rutynowymi, możliwymi zadaniami, które w tym tygodniu należało wykonać. Akurat segregowała oddane książki, według jakiegoś własnego wytworzonego przez lata systemu, który pomagał w sprawnym odłożeniu ich na miejsce. Kątem oka zauważyła zbliżającą się Bellę, ale zwróciła na nią pełną uwagę dopiero kiedy ta się odezwała. Jest sprawa. Uniosła brwi. Ratujemy Liama, Milanę i Izoldę. Brwi ponownie opadły. Ah, ta sprawa. No tak. Nie miała pojęcia kim jest Izolda, ale pozostałą dwójkę jak najbardziej znała. Właściwie sam status studenta wystarczył, by zwrócić jej uwagę. Popatrzyła na przedstawiony kamień. Zamrugała kilka razy, kontemplując widok, potem znów spojrzała na Bellę. - Bardzo ładny Chmielpij.
W międzyczasie pojawił się Min, a Dalia uznała kamienną dygresję za zakończoną. Trzeba brać się do pracy. Wyłoniła się zza lady i ruszyła w stronę większego, okrągłego stolika. Powinno starczyć im miejsca, a i znajdował się bliżej wyjścia i lady, więc regały były względnie bezpieczne. Znaczy… Nie była pewna, co mogłoby pójść nie tak. Ale przezorny zawsze ubezpieczony. - Tu będzie dobrze? - zapytała głosem, który wyraźnie wskazywał, że wolałaby żeby stół im odpowiadał. - Udało się zebrać wszystko? - zwróciła się do Mina, przysuwając brakujące krzesła.

Słabo spała, mało jadła, piła energetyki i kawę na potęgę, a gdy miała sny to wiązały się one z labiryntem, zginięciem Doriana (do którego niestety się przyczyniła), ale także wyobrażeniem porwania jej siostry, które wytworzył jej mózg. Nie miała jednak siły sama podejmować działań, a osobą, która najbardziej mogła jej pomóc znajdowała się długi czas w magicznej śpiączce nieświadoma, że porwali równie ważną dla niej osobę. Min jednak wreszcie się zbudził, do ekipy dołączyli Bella z Kikim, a ona, blada, nie do końca jeszcze przytomna, bowiem energetyk nie był wypity nawet w połowie, z worami pod oczami dowlokła się pod bibliotekę.
Weszła za pełną werwy, (nie)oficjalną przywódczynią do środka mając nadzieję, że dziś poczynią jakieś konkretne kroki, a ona odzyska spokój na tyle, by przespać bez koszmarów chociaż te kilka godzin. Musiała w końcu mieć siłę na ewentualne starcie.
- Izoldę? - zdziwiła się, słysząc co mówiła jej koleżanka, ale uznała, że o tę Izoldę ewentualnie dopyta później. Widząc, który stolik wybrała im Dalia pomogła Minowi do niego trafić. Potem sama klapnęła ciężko i spojrzała na Mina licząc, że owszem, ma wszystko.

{7}

Starał się nie odrzucać kompletnie swojej natury człowieka dostrzegającego we wszystkim te lepsze strony, który to nawet w czarnej d... dziurze znajdzie kilka jaśniejszych odcieni nieprzeniknionej ciemności, ale fakty były faktami i w warunkach, jakie zastały ich po tym nieszczęsnym święcie kwiatów, nawet jemu ciężko było robić dobrą minę do złej gry.
Jednak nie było specjalnie czasu na zawijanie się w smutny precelek i rozpaczanie nad wszystkimi minionymi okropnościami, kiedy mieli przyjaciół do uratowania i w zasadzie niewiele pomysłów, jak się do tego zabrać. Dlatego z ulgą przyjął wiadomość, że ich naczelne wahadełko postanowiło wrócić do świata żywych, a w niedługo później mogli zbierać drużynę pierścienia, bo narodził się plan. Może nie przez duże "P", bo nie mieli gwarancji, że rytuały wyjdą, ale taki przez zwykłe "p" był lepszy niż żaden.
- Kamień, który dała Liamowi na szczęście. - podsunął wyjaśnienie nieco skonfundowanej Milevie. Jeszcze nie tak dawno temu sam by się dziwił, teraz częściej niż nie szokowało go, że większość populacji nie nazywa spotkanych po drodze odłamków skalnych. Osmoza czy coś.

Chyba ciężko zaprzeczyć, że nieco czasu stracili, jeśli chodzi o poszukiwania. Tylko, że co mieli począć skoro ich jedyny dostępny mentalny słodziak został odsunięty od dyspozycji, a warstwa zmartwień na kampusie jedynie rosła i rosła? W ogóle ten cały rozgardiasz nie pozwalał myśleć Belli, że zaczęły się wakacje, co w pewien sposób zdawało się jeszcze bardziej dołujące. Jednak zostawmy formalności za sobą: zebrali się przy stole. Rycerz Belli ładnie odpowiedział na pytanie nieświadomej poszukiwaczki. Wina Le Gall, że nie nadała kontekstu postaci Izoldy, jednak kompletnie nie myślała o tym, że powinna. Położyła rękę na ramieniu Kamyka, dziękując mu tym samym za odpowiedź i właściwie już tak została przyssana do jego osoby. Mruknięciem jeszcze potwierdziła Milevie, że chłopak się nie mylił.
- Czyli skoro już jesteśmy zebrani. Min, mów jak ci pomóc przygotować wszystko oraz jaka jest nasza rola w tym rytuale. Chętnie pomożemy - dodała, bo powinni w końcu zacząć. Mieli miejsce, mieli drużynę, jedyną przeszkodą zapewne była niewiedza ludzi, co do tego jak magicznie mają podziałać. Może też nie powinna przemawiać za zbiorowość, ale czuła, że nikt nie będzie miał obiekcji wobec tej obietnicy pomocy.

Zebrali w sumie całkiem sporo ludzi do szukania Liama i Milany. Sam w sumie nie do końca nadążał, jak właściwie zdołali to zrobić, ale nie zamierzał narzekać. Mieli do przygotowania przynajmniej jeden rytuał, w którym Azjata pokładał ogromne nadzieje. To była właściwie jedyna rzecz, która mogłaby im pokazać drogę. Wątpił, że tradycyjne wahadełka dałyby radę, skoro nawet jego standardowa quaeromancy nie była w stanie.
Zlokalizował Milevę, która (dzięki gwiazdom) zaproponowała zaprowadzenie go do miejsca wskazanego przez Dalię. Normalnie pewnie próbowałby wszystko robić sam, jednak nie mieli na to czasu i Min zdawał sobie z tego sprawę. To po prostu nie był moment na jego próby bycia normalnym. Zagryzł więc zęby, przeszedł z Petercą do “miejsca”. Początkowo nie ogarniał, gdzie są, więc wyciągnął rękę, by sprawdzić, gdzie się znajduje. Stolik. Przygryzł dolną wargę. - Lubi pani ten stolik? - spytał lekko, układając na nim swoją torbę i zaczął wyciągać po kolei rzeczy na pierwszy rytuał; Ametyst, sznurek, dwie fioletowe świece, paczkę zapałek i paczkę kredy - Musimy narysować runę dagaz, ustawić po jej dwóch stronach świece i je zapalić, a ametyst obwiązać sznurkiem. Potem quaeromanta - przerwał na chwilę - to chyba ja - no shit sherlock - musi usiąść pośrodku runy z kamieniem, cała reszta wokół i jedziemy z inkantacją i sekwencją. - znów przerwał. - Czy coś pominąłem, profesor Varnas? - zwrócił się do bibliotekarki, w końcu ona też zapoznała się dobrze z tym rytuałem i miała o wiele więcej wiedzy magicznej, niż on.

Zebrali się wszyscy wokół wyznaczonego przez nią miejsca. Trochę ich tu było. Napełniało to Dalię jakąś nową dozą optymizmu. Słysząc pytanie Mina, uśmiechnęła się kwaśno. - Stół łatwo zastąpić - wzruszyła ramionami. Z podłogą była już trudniejsza sprawa, więc jeśli z dwojga złego mają coś zniszczyć…
- Nie, wszystko się zgadza - Min zgrabnie podsumował ich kolejne kroki, więc bez dłuższego zwlekania, chwyciła za kredę. - Przygotuję runy. Panie Yun, proszę w tym czasie powtórzyć inkantację z resztą czarujących - w końcu dobre przygotowanie to podstawa. Nakreśliła wszystkie potrzebne symbole, postawiła świece, obwiązała ametyst. Sprawdziwszy wszystko trzy razy, znów zwróciła się do studentów. - Możemy zaczynać - strzeliła palcami, rozprostowała je, naciągając mięśnie, by dodatkowo przygotować je na składanie znaków.
Gdy tylko Min znalazł się na przygotowanym miejscu, a cała reszta ustawiła się wokół niego, zapaliła świece. Rozpoczęła rytuał. W pełnym skupieniu powtarzała inkantację, dłonie poruszały się z nabytą przez lata wprawą.

Rzut na mentalną 5k10

The member 'Dalia Varnas' has done the following action : Kostki

---

'k10' :

Słysząc podpowiedź Kikiego pokiwała głową ze zrozumieniem, po czym uśmiechnęła się w niemym podziękowaniu. No tak, powinna się była domyśleć. Nie od dziś wiedziała, że Bella do kamieni podchodzi bardzo poważnie. Mrugnęła też do Belli, że przyjęła i to były jej najbardziej żywe czynności tego dnia, przynajmniej póki co. Chyba w pewnym sensie przejęła rolę wiecznie martwego Milo, szkoda tylko, że nie miała sił przejąć też roli Milany. Może z tej mieszanki zachowywałaby się cały czas tak jak zawsze.
Następnie czekała na dalsze instrukcje uważnie słuchając zarówno Mina, jak i Dalię. No cóż, nigdy nie przeprowadzała rytuału na stoliku, przynajmniej zrobi coś nowego. Ustawiła się w na wolnym miejscu, tam gdzie wymagał tego rytuał, a gdy bibliotekarka dała znać zaczęła czarować. Przedtem dopiła jednak energetyk, by być jak najbardziej rozbudzona i skupiona. Nie czuła się pewnie w magii mentalnej, ale dla rodzeństwa rzucałaby nawet z magii natury, a w jej przypadku to już w ogóle była tragedia.

Na mentalną

The member 'Mileva Peterca' has done the following action : Kostki

---

'k10' :

Tracenie czasu, traceniem czasu - no nie był to fragment, o którym powinni za głośno w przyszłości wspominać, kiedy to już po zakończonej sukcesem misji ratunkowej, będą się dzielić tą oto wspaniałą opowieścią o czynach chwalebnych, jakich dokonali, by odnaleźć porwanych przyjaciół.
Trzeba też będzie pamiętać o należycie godnym upamiętnieniu drewnianego blatu, który właśnie ustami Dalii zgodził się oddać swoje życie, a przynajmniej piękno wierzchnie blatu, w imię przeprowadzenia rytuału.
O mentalnej magii Chapman nie miał wiele pojęcia. Po ostatnim bliskim spotkaniu trzeciego stopnia z takimi właśnie zaklęciami jedynie podskoczył mu poziom traumy, o której myślał, że w zasadzie to nie najgorzej nad nią panuje i w efekcie nie czuł się nawet do końca sobą; co dopiero mówić o czuciu się pewnie i stabilnie we własnej głowie, a zazwyczaj tego wymagały rytuały.
No nic, kto nie ryzykuje, nie pije szampana - z resztą, było ich tu trochę, fizycznie wysoce nieprawdopodobnym byłoby, gdyby każde jedno z bibliotecznej drużyny pierścienia okazało się mentalną nogą w przeciągu tych samych kilku minut.
Wiernie wodził oczami za palcami bibliotekarki, a potem Milevy, żeby jak najwierniej potem odtworzyć te same gesty. Podobnie zrobił z inkantacją - wsłuchiwał się w ich słowa z uświęconym pietyzmem, by potem powtórzyć je, miał nadzieję, skutecznie.

The member 'Kiki Chapman' has done the following action : Kostki

---

'k10' :

Nie zdążyła nawet zauważyć, kiedy wszystko się zaczęło. Nagle zapytała Mina o to, co mają robić i nagle na style pojawiła się jakaś runa, Przystojniak Ametyst i cała ta otoczka, z goła straszna, ale jakże potrzebna do odnalezienia zagubionej trójki tak cennych egzemplarzy uczelnianych! Bella spojrzała na Kamyka, gdy zdawał się wzdrygnąć w pewnym momencie. Uśmiechnęła się słodko, pocierając ramię, aby dodać mu otuchy. Albo to wszystko działo się w jej głowie i potrzebowała subtelnie sprawdzić czy Kiki jest prawdziwy, a piekło święta kwiatów się już rozegrało i jedyny pozostały ogień jedynie trawił serca wszystkich w smutku po porwaniach.
Dołączyła do rytuału, z nadzieją, że pójdzie jej niemniej źle niżeli ostatnia praca domowa z mentalnej. Pozostawała nadzieja i Bella była jej pewna! Mieli cudownych ludzi, niesamowity zespół a przecież takie połączenie nie mogło skończyć się źle. Oddała się zatem inkantacji i tym wszystkim, nowym ruchom dłoni, która poznała całkiem przed chwilką.

The member 'Bella Le Gall' has done the following action : Kostki

---

'k10' :

Wszystko rozpędziło się jeszcze bardziej. Dosłownie trzy sekundy temu weszli do biblioteki, a Dalia już zbierała kredę, by zacząć rysować runy. Z jednej strony podobało mu się to. Szybciej zaczną, szybciej skończą, szybciej znajdą Liama i Milanę. Z drugiej jednak chaos, w jakim pogrążyła się ich mała grupa, nawet jeśli teoretycznie zorganizowany, dla niego był odczuwalny bardziej, niż dla reszty. Ktoś przygotował kamień, ktoś inny zajmował się świecami. Azjata przez chwilę próbował dociec kto i co dokładnie robi, żeby może przydać się w jakiś sposób, jednak zanim się obejrzał, Bella pomagała mu w wejściu do środka Degaz.
Zgodnie z życzeniem profesor Varnas powtórzył “na sucho” ich inkantację, coby wszyscy byli przygotowani. Dla pewności pokazał też inkantację dłońmi. Potem gdy właściwy rytuał się rozpoczął, próbował odsunąć od siebie wszelkie zmartwienia odnośnie współlokatora i skupić się wyłącznie na swojej dyscyplinie. Jeśli wszystko się udało, cóż, mieli amulet, którym teoretycznie mogli namierzyć swoje zguby. Złapałby za niego jedną dłonią z lekkim uśmiechem na twarzy, drugą próbując wymacać brzeg stołu, coby z niego zleźć.

Jak już znalazł się bezpiecznie na ziemi, obwiązał sobie sznurek amuletu wokół nadgarstka, coby było bezpiecznie, a następnie złapał za sam kamień. Akapit o użyciu amuletu znał na pamięć, czytał go całą noc w końcu. Przypomniał sobie też wszystko, co przekazał mu Peterca o medytacji oraz skupieniu się. Na tym głównie polegały ich lekcje, od tego zaczęli swój pierwszy rok, nie było to trudne. Skupił się na Liamie, przypominając ich małą eskapadę na wyimaginowaną Islandię. Gdzie jesteś, kaleko?

1 rzut na amulet
2 rzut na znalezienie Liny (pt4)

The member 'Minjun Yun' has done the following action : Kostki

---

'k10' :

The member 'Minjun Yun' has done the following action : Kostki

---

'k10' :

Minjun przyciąganie, które poczułeś, było silniejsze niż cokolwiek co doświadczyłeś jeśli chodzi o swoją dyscyplinę. Drogę miałeś jasno wyznaczoną, wiedziałeś, gdzie miałeś podążać. Niemalże cię ciągnęło w tę dobrą, właściwą stronę, gdzie było to, czego szukałeś.

Zakładając, że wszyscy podążyli za Minujem daje grupowe ZT i widzimy się w innym temacie - link dostaniecie na discordzie.