31 października - Halloween

Jak to jest, że ludzkość wybrała sobie grupowo kilka dni w roku, podczas których wszystko wydaje się takie jakby bardziej podniosłe. Weźmy na to Boże Narodzenie. To mógłby być każdy inny dzień grudnia, a jednak przyjęty został dwudziesty piąty. Budzisz się wtedy rano i nawet powietrze pachnie inaczej. Zapominasz o swoich troskach, otwierasz prezenty, bierzesz udział w tej konstrukcji, by obudzić się dwudziestego siódmego, z powrotem w swojej szarej rzeczywistości. Nie inaczej było z Halloween, przynajmniej dla Minjuna. Całkiem lubił cały klimat związany z tym świętem, ale jednak od tej mniej strasznej strony, bardziej jesiennej, przytulnej. Lubił, że w domu pojawiało się więcej kocyków oraz świeczek. Czy to tych przyniesionych przez Perłę, czy przez niego. Zaczynało też pachnieć cynamonem dwadzieścia cztery na dobę, bo cynamonowe rolki, to był zdecydowanie najbardziej comfort food na świecie. To wszystko natomiast eskalowało w Halloween.
Już od wstania z łóżka, Minjun czuł się wspaniale. Założył na siebie ciepły brązowy sweter, a nawet szarpnął się i zrobił jajecznicę na śniadanie dla ich dwójki. Oczekując na dziewczynę, zrobił im też po kubku ciepłej kawy z czekoladą oraz syropem dyniowym.
Za oknem jeszcze było pusto, aczkolwiek już niedługo, do ich drzwi miały pukać dzieci, krzycząc radośnie cukierek albo psikus! Do tego momentu jednak mieli sporo pracy. W końcu dynie się same nie wyżłobią, a placki same nie wpakują do piekarnika. Wszystko było idealnie. Nawet talerze ze śniadaniem, leżały na stole równiutko. Położone i udekorowane z taką wprawą, jakby Azjata robił to codziennie, a nie od święta. Ostatnie spojrzenie na salon, upewniło go w przekonaniu, że są gotowi na tegoroczne Halloween.

Święta były specyficznym okresem. Na ich czas, wszyscy się godzili. Rozdawali cukierki, jedli indyka, a zimą dzielili się opłatkiem. Kupowało się tonę jedzenia, później je wyrzucało. Cieszyło się z kiepskich prezentów, dziękując za "gest". Rodzina kazała zadzwonić do jakiegoś wujka Franka, który o dziwo jeszcze żył. Potem można było wrócić do konfliktów, do szarej burej rzeczywistości. Halloween było specjalne. Perłę urzekały dzieci przebrane za postacie z seriali czy komiksów, proszące o cukierki. W dodatku jesień była jej ulubioną porą roku. Nie za ciepło, nie za zimno. Pomarańczowe, żółte barwy nadawały przytulny klimat. Można było wyciągnąć z szafy ciepłe kurtki, szaliki i czapki.
Obudziła się wypoczęta i podekscytowana. Czekała długo na ten dzień, najlepszy w roku, kiedy wszystko było cynamonowo-dyniowe. Ubrała ulubione jeansy, kozaki, bo to kompletnie normalne, by chodzić w butach po domu. Białą koszulkę wsadziła w spodnie, które spięła paskiem. Narzuciła sweterkowy kardigan. Wyjrzała przez okno, by raz jeszcze przyjrzeć się dekoracją sąsiadów. Nie chciałaby, żeby mieli lepiej wyglądający ogród. Oczywiście każdy mógł zrobić, co chciał, ale z zachowaniem zdrowego rozsądku. Zeszła na dół, czując zapach pumpkin spice latte. Kazała Alexie włączyć jej jesienną playlistę. Naciągnęła sweter, jakby planowała się nim cała owinąć.
- Hej, dziękuję ci bardzo, kochany jesteś — uśmiechnęła się do Mina. Usiadła do stołu, patrząc na to co ugotował. Nie mogła doczekać się, przygotowywania dyni i upieczenia placka. - Potrzebujemy coś jeszcze ze sklepu? - zapytała. Wolała wyjechać teraz, unikając kolejek. Nie chciała marnować czasu na kolejnych zakupach.