Zaszył się w bibliotece, gdyż potrzebował chwili spokoju bez Barta i innych dobrych dusz z Beta Libre nad głową. Prezent, który zamierzał stworzyć nie był szczególnie skomplikowany, zwłaszcza dla kogoś o jego umiejętnościach, ale mimo wszystko wymagał odpowiedniej dozy skupienia i uwagi.
Znalazłszy odpowiedni kąt, usiadł na podłodze ze skrzyżowanymi nogami. Położył przed sobą ładnie oszlifowany ametyst, oraz najzwyklejszą białą świeczkę. Ten rytuał był prosty, ale mógł się okazać całkiem przydatny.
Wykonał głęboki wdech i oczyścił swój umysł. Uniósł dłonie powyżej rozłożonych przedmiotów i zaczął powoli wymawiać inkantację. Wraz ze słowami, jego ręce zaczęły wykonywać odpowiednie ruchy, zgrywając się rytmiką z odpowiednimi zdaniami.
Przerwał zaśpiew dopiero gdy świeca zapłonęła. Wówczas umilkł i w ciszy doglądał jej dokładnego wypalenia. W międzyczasie zaczął też myśleć, jak najlepiej zapakować taki prezent.

Poziom trudności to 6-3=3

Alan Locke carried out 6 launched of one k10 :

, , , , ,

#18

Tego dnia Bart miał w głowie dwie myśli: idzie wojna z Alfą albo pogodzę się z Ruth. Jedna z nich była nudną opcją na dalsze życiowe plany, zatem należało się jej wyprzeć. Chociaż mordobicie się z Gabrysiem? To zły pomysł, a nawet Maeve tego nie chciała. Dużo czynników, dużo zmiennych. Po odłożeniu ewentualności odsłaniał się pewien fakt, a raczej miejsce - biblioteka! Wbrew wszelkim pozorom czy dziwnym, niezmierzonym opiniom - Romeo parał się wiedzą. Co więcej! Potrafi czytać, nawet czasem coś policzy. Taki zdolny chłopak jest z tego Barta.
Wszedł do biblioteki w purpurowej pelerynie ze sztucznego futra, a w ręku miał ozdobną pałkę. Zapuszczając się w regały stukał nią w książki, które magicznie wędrowały od razu do jego łapki. Błądził tak w zasobach skarbnicy wiedzy. Dopóki nie wyselekcjonował tych czterech konkretnych  książek, po czym miał udać się do swojego pokoju księżniczki, dopełniając dzieła zdobywania wiedzy. Zauważył jednak przy biurku siedzącą Emilii, zatem postanowił jej marudzić. Położył ciężko książki na blacie, odsunął szybko krzesło i oklapł z lekkim hukiem. Nawet wypuścił szybko powietrze, by wyrazić żałość tego popołudnia.
- Zero wdzięczności od świata, wiesz? - zapytał niby dziewczynę, a niby to rzucił w eter. Trochę jakby na nią nie patrzył. Chwilkę po tym jak usiadł, od razu przyległ czołem do stosu książek, wpatrując się w okładkę.

Emily nie planowała niczego wymagające zbytniej aktywności fizycznej dlatego też mogła pójść sobie do biblioteki i poczytać. A dziś akurat nie wiedziała za co się weźmie, po prostu weźmie to co ją zainteresuje. Nie było w tym jakiejś większej filozofii. Związała sobie włosy w luźny kucyk, a następnie wzięła sobie jedną książkę i zasiadła do stolika. Skrzyżowała nogi pod stolikiem i tak przez dłuższy czas czytała, że nawet nie usłyszała, że ktoś wchodzi do środka, w końcu wiele osób się tam kręci, wchodzą, wychodzą, dzień jak co dzień.
Gdy książki zostały rzucone na stół Emily podskoczyła zaskoczona unosząc oczy ku osobie, która to zrobiła. Już sądziła, że zacznie klnąc jak szewc, lecz widząc twarz Bartolomeo powstrzymała się i jedynie zmierzyła go wzrokiem.
-Wystraszyłeś mnie. Coś się znowu stało? - zapytała nie wiedząc, czy coś się stało, czy to po prostu zły humor bądź jego nastrój. No, chyba, że ciągnie go do jakiejś walki, kto wie co facetom strzeli do łba.

- Przepraszam - jęknął markotnie w odpowiedzi. Nie chciał jej przestraszyć. Chciał jedynie zwrócić jej uwagę, może w nieco ostentacyjny sposób. Tak własnie robił Raquel - zawsze z jakąś dziwną myślą przewodnią. Przynajmniej się starał, albowiem ostatnio miał konkurencję w byciu sekciarskim słodziakiem. I kto by pomyślał, że wygryźć Barta miał jego prawie przyszły niedoszły? Z resztą, nieważne! - Życie się stało - spojrzał na nią bez odrywania czoła od stosu książek. - Jakieś obowiązki, jakaś praca. W sumie codzienność - wzruszył ramionami. Szara rzeczywistość go dobijała, mogłaby się zmienić na chociażby białą. Od śniegu, na biegunie? Był to jakiś plan. - Ostatnio nie pobieram rozrywek - wyprostował się, mrużąc wzrok przed sobą. Nagle stało się tak jasno. - Możemy się zabawić - zerknął w końcu na znajomą twarzyczkę, szczerząc zęby. Ożywił się, wstając z krzesła. Zarzucił pelerynę i zaczął się gibać na ugiętych kolanach niczym postać z Tekkena. - Walka na bojową? Wiedzy? Mentlaną? - zaczął wymieniać dziedziny, w których się specjalizowała Beta. Taki mały trening, nawet w bibliotece, nikomu nie zaszkodzi. Zwłaszcza, że idzie wojna! A książka, którą Bart tak pieczołowicie zasłaniał przed światłem dnia dziennego, nosiła dumny tytuł Wojenne i taktyczne porady praktyczne - dla opornych. Jednym słowem - idealnie.

-No dobra nic się nie stało - machnęła na to ręką lekko. Co jak co, ale od jednorazowego straszenia ludzi to da się przeżyć, gorzej by było gdyby miała tak ciągle to byłoby już trochę dla niej za dużo.
-Czyli kolokwialnie mówiąc za dużo stresu, za mało zabawy - skwitowała to dość krótko, ale jakże konkretnie, uśmiechnęła się do niego chcąc mu dodać w ten sposób otuchy. Co jak co, ale może jakieś rozruszanie się pomoże nie tylko jemu, ale i jej. A więc gdy padło magiczne słowo "walka" uniosła brwi ku górze. Ona i walka? To nie brzmiało za dobrze. Westchnęła cicho pod nosem.
-Niech będzie, taka walka mi pasuje. Kto zaczyna? - rzekła podnosząc się z krzesła i prawą ręką zamknęła książkę. Magia bitewna to nie jest jej mocna strona, ale mental i wiedza to już trochę inna para kaloszy, w niej miała większą szansę na wygraną.

- Racja, trzeba nadrobić - przyznał chętnie, słysząc o rozrywce. To własnie go bolało najbardziej. Od sylwestra nie zrobił nic zabawowego, co zdawało się być żałosne. Bart oddał się jakimś prozaicznym zajęciom życiowym. Było to bardzo złe, on tego nie czuł: normalne życie? Nie, zupełnie nie! Nie w tym uroczym mózgu, który przetwarzał i tak wiele dziwności. Zatem rozrywka wydawała się być manną z Nieba. Dobrze było widzieć się z Emily, przynajmniej nie było nudno. To w ludziach Bart cenił, nawet bardzo.
- Hm - mruknął niechętnie, wypowiadając inkantację, towarzyszącą śmiesznym sposobem złożenia palców. Bart rzucał zaklęcie, które miało zamknąć go i dziewczynę w barierze 5 na 5 metrów, która nie skrzywdzi zbiorów bibliotecznych. Sam facet zatem usiadł w saidzie skrzyżnym, jakby się nie przejmował zagrożeniem ze strony Evans. W jeżyku Portugalczyka znaczyło to dwie rzeczy: albo docenia kunszt przeciwnika, albo z przeciwnika żartuje. Wziął kilka głębszych oddechów, w celach medytacyjnych, siorbnął łyk bimbru ze swoje piersiówki schowanej w płaszczu i był gotów na wyzwania. - Możesz mi wejść do głowy z mentalną. Albo mnie zaskocz mnie, jestem gotów na wszystko - orzekł swój werdykt, wystawiając się na atak. Albo może się bronił, kto tam Barta wie?

Na bariery z magii wiedzy

Bartolomeo Raquel carried out 6 launched of one k10 :

, , , , ,

-No cóż, niech tak będzie - odezwała się uśmiechając się pod nosem. W moment gdy Bart postawił Barierę dookoła nich, Emily krótko przyglądała jej się, a potem pozycji swojego "przeciwnika". Szczerze miała wątpliwości co do tego, ale w końcu kto nie ryzykuje ten nie pije szampana, nie? A więc raz kozie śmierć czy coś. Zamknęła na chwilę oczy by wziąć dwa głębsze oddechy na uspokojenie? Co powinna w takiej sytuacji zrobić? Zmarszczyła brwi lekko, nie mogąc nic na szybko wymyślić. Cóż jedyne co umiała poza telepatia z innym mentalnym to atak na jego umysł, a i postara się to zrobić, choć nie do końca wiedziała z jakim skutkiem.

Atak na głowę Barto

Emily Evans carried out 5 launched of one k10 :

, , , ,

Głowa Romeo to miejsce, gdzie ludzie mogliby udawać się w ramach odbycia jakieś okropnej kary. Działo się tam dużo i intensywnie, a fama głosiła, że gdy ktoś tam wejdzie - nie wyjdzie taki sam. Dlatego też policjant tak bardzo dbał o osłanianie swojej głowy. Wiadomo, wystawiał się na atak, ale tylko pozornie - cała zabawa miała się toczyć na poziomie niefizycznym.

Na obronę mentalną

Bartolomeo Raquel carried out 4 launched of one k10 :

, , ,

Jeśli obrona się udała, Bart uśmiechną się z zadowoleniem, dumny ze swoich umiejętności. Nie był tak dobry jak Emily, więc był to pewien sukces? Natomiast sam złożył palce w specjalny geście, posyłając w stronę dziewczyny pocisk, który w połowie drogi zmienił się w niegroźne iskierki. Taka sztuczka magii wiedzy, o.
- Kiedyś poprawie ten czar i iskierki będą zabijać - wzruszył ramionami - to byłoby fajne zaklęcie - przyznał sam sobie. Właście, Bart nie wiedział, co się właściwie dzieje, ale bawił się dobrze.

Wiedza, łączenie zaklęć (?) or tworzenie nowych

Bartolomeo Raquel carried out 6 launched of one k10 :

, , , , ,

Jeśli mu się nie udało to zapewne zawył, łapiąc się za głowę, chcąc wydostać z niej dziewczynę. Oj, to z pewnością musiało być straszne przeżycie. Zapewne zamiast siedzieć, położył się, mamrocząc jakaś portugalskie przekleństwa.

Gdy jej atak się nie powiódł lekko zagryzła dolną wargę zamykając na chwilę oczy i biorąc przy tym głębszy oddech. Cóż jak widać nie zawsze ma się szczęście, albo ktoś po prostu ma lepszą obronę jak Bart w tej chwili. A gdy przed jej oczami pojawiły się iskierki zamrugała kilka razy zaskoczona i automatycznie lekko do tyłu odsunęła głowę robiąc dookoła niej barierę.

Emily Evans carried out 5 launched of one k10 :

, , , ,

W zamian zamierzała zrobić projekcję astralną, która stanie za plecami Barta, a następnie wytarga go za uszy.

Emily Evans carried out 5 launched of one k10 :

, , , ,

Czy brała to na poważnie? Oczywiście! Co nie oznaczało, że nie mogło być zabawnie.

Po batalii z samym sobą, okazuje się, iż w bibliotece nie stało się nic. Dziewczyna stworzyła ładną barierę, godne podziwu, wiadomo. A później? Zniknęła, przepadła, nie było jej. To dopiero dawało się irytujące. Raquel otworzył nawet oczy, aby zobaczyć czy nic się jej nie stało. Wyglądało jakby się skupiała? Może to było wyjścia astralne? Aczkolwiek Bart może i coś tam o mentalnej wiedział, ale astralnie nigdy się jeszcze nie bawił. Co więcej - nie miał zamiaru testować.
- Żyjesz? - zapytał, podchodząc do dziewczyny. Nie miał dziś ochoty na grzebanie zwłok. Nie miał do tego stroju ani narzędzi. A fatygowanie kogoś do kolejnych zwłok w jego wykonaniu, nie był to dobry dzień. Jeszcze pewnie Merkury w retrogradacji - cokolwiek ma to oznaczać. - Bo jak to sztuczka i chcesz mnie przestraszyć, to wiedź, że już się boję - obrócił oczyma ze znudzenia. To ten typ, który boi się przypadkowych rzeczy, zatem miło byłoby się obyć bez pisków czy wrzasków.

Cóż, jednym słowem nie wyszło, ale mogła się tego spodziewać, natomiast idealnie widziała jego tyły fiu fiu gdyby mogła zagwizdać w swoim astralnym ciele zapewne by to uczyniła, ale w zamian tego wykorzystała tę sytuację do czegoś innego. Przeanalizowała to jak i gdzie stoi oraz w jaki sposób jest pochylony. A więc gdy odzyskała świadomość otworzyła oczy biorą duży oddech powietrza, a następnie, z zaskoczenia wyciągnęła swoją prawą dłoń, by następnie chwycić jego dłoń i pociągnąć go w swoją stronę, a raczej tak by upadł na ziemię. Przecież nikt normalny by tego nie zrobił ledwo po odzyskaniu ciała, ale nie ona! Miała zamiar wykorzystać sytuację! A jeżeli Romeo upadł, bo o ile tego się nie spodziewał i mógł się zachwiać to Emily przeturla się na bok, a następnie uklęknie na ziemi i przyłoży mu dwa palce do głowy.
-Pif paf wygrałam - Uśmiechnie się od ucha do ucha śmiejąc się pod nosem.

Przestraszył się. Krzyknął. Jego bariery opadły równie szybko, co sam policjant. Lądowanie było ciężkie i bolesne. Zamknął oczy, wykrzywiając się w lekkim bólu. Nie spodziewał się, że na starość będzie tak miotany i sponiewierany. Chyba nie był zły. Albo się powstrzymywał, poniekąd było to urocze. Jednak... Wciąż była to zniewaga! Może i Emily jest dość nowa w Becie, ale trzeba mieć granice. Bart ich nie miał, ale to zupełnie inna bajka. Trochę czuł się jak w obozie karnym, trochę jak przy zabawie ze szczeniaczkiem. Koniec końców - uśmiechnął się na tej ziemi.
- Ty tak uważasz - zaśmiał się, czując palce gdzieś w okolicach głowy. Nie wiedział jak by wyjść z sytuacji z twarzą. Ale nie mógł przegrać, nie był na to gotowy. - Może rozegrajmy remiz? - Chwilę się zastanowił czy oby na pewno remisy się rozgrywa. Chyba mnie, ale już nieistotne. - Albo chcę dogrywkę w beerpongu - podniósł się na kolana, zakładając za ręce za głowę, jakby ktoś miał go aresztować. Aresztowanie, zakuwanie i kajdanki. To brzmiało jak Chris. Ciekawe co się z nim dzieje? Zbliżają się walentynki, więc w sumie wypadałoby się odezwać, ale to taka luźna dygresja względem ograniczenia wolności. - I co teraz ze mną zrobisz? - zapytał trochę zaczepnie, skoro już był w pozycji złapanego przestępcy.

Cóż zaskoczenie przeciwnika to pierwszy krok ku wygranej! Aczkolwiek nie sądziła, że ten upadek mógł aż go tak zaboleć aż się sama lekko skrzywiła chyba bolało... troszkę mocniej niż się spodziewałam.
-No remis brzmi okej, bo beerpong to mnie nie przekonuje - odrzekła z uśmiechem na ustach. W momencie gdy usiadł w pozycji złapanego przestępcy uśmiechnęła się sama do siebie szerzej niż mogłaby się spodziewać.
-Zastanówmy się... - wolną ręką ujęła podbródek zastanawiając się co z nim począć. Zapewne miałaby wiele opcji, tylko, że nie była za specjalnie bojowo nastawiona, więc ciężko stwierdzić co tu począć z nim. Użyła na Bartolomeo świadomej magii mentalnej aby po prostu dwa razy klasnął w dłonie swoje.

[tak ja wiem, że to głupie aby używać tu kostek]

Clap clap w dłonie

Emily Evans carried out 5 launched of one k10 :

, , , ,

-A alkoholu nie lubię więc wtedy wypadałoby wymyślić inny pomysł na dogrywkę - dodała po chwili głośno myśląc na głos.

- Super - ucieszył się, iż ugadanie braku porażki poszło gładko. Zawsze miła odmiana względem podejmowanych decyzji. Gorzej, że dał się zaskoczyć, tak się czasem po prostu musiała stać. Jednak Barta nie opuszczało przekonanie, iż szykuje się coś złego. Dopiero szykuje, zatem teraz był czas na zabawę.
- Nie chce się tylko spocić - powiedział z uśmieszkiem. Jakby nagle miał biec maraton? To byłaby wręcz nieludzka kara. Nieakceptowalna. Szybko jednak te myśli go odbiegły, gdy klasnął dwa razy w ręce. Czuł się trochę jak taka zabawkowa małpka. Nie było to męczące, ale patrząc na całość, chłop się trochę zmachał. Usiadł na biurku przy swoich książkach, dysząc ciężko przez dwie minutki. - Wybacz - przyłożył teatralnie dłoń do czoła jak aktorki, udające migrenę. - Taka niefrasobliwość z mojej strony, madame. Poprawie się. - Po tej scence czuł się jeszcze bardziej rozbawiony niż wcześniej. - Ja jestem trochę barowym zwierzęciem: dart, bilard, takie tam - wzruszył ramionami, jakby właśnie gry barowe były jego dyscypliną na olimpiadzie. - Możemy zrobić jakiś konkurs, o! - Popatrzył z wyzwaniem w oku na dziewczynę. - Tylko jaki? Magiczny? Nie, nie stać mnie na składniki w tym miesiącu... - przyznał smętnie, myśląc jak to lekko ręką wydał całą wypłatę na magiczne kamienie.

Widząc jego niesforną pozę mówiącą: Boże tylko nie więcej, bo się spocę aż parsknęła śmiechem siedząc na ziemi. Zasłoniła sobie usta z wrażenia udając, że kaszle aby zdusić w sobie ten napad śmiechu.
-Cóż następnym razem postaraj się lepiej - odrzekła machając palcem wskazującym niczym nauczycielka, dając mu reprymendę. Co jak co, ale nie poszło jej aż tak najgorzej. Czuła, że polepszyła się w tym co robi, a to już wewnętrznie brzmi jak sukces życiowy. Niby małe, a jednak cieszy.
-No to może konkurs na bilard? Przy okazji poduczysz mnie jak się w to gra, bo nigdy nie próbowałam, co ty na to? Tylko, żebyś nie dawał mi fory! Bo tego nie lubię - W tym momencie naburmuszyła się niczym chomik, nadymając policzki pełne powietrza, a po chwili wypuściła je głośno z ust śmiejąc się pod nosem wesoło.

Czasem w człowieku rodzi się równocześnie uczucie radości i smutku. Raquel miał tak właśnie przy Emily, słysząc, by starał się bardzie. Twarz sama mu się uśmiechnęła, ale czuł smutek. Zatem zaczął walkę z własnymi wargami, by te zamiast pokierować swoje kąciku w górę, zrobiły to w dół. Osiągnął pewnie efekt zmoczonej małpki, ale w tej pelerynie miał wyglądać co najmniej urokliwie.
- Zaskoczę cie, nawet nie dowiesz się kiedy- może zabrzmiało to dziwnie, jak jakaś groźba. W sumie to miało tak zabrzmieć. Bart od razu pomyślał, że do tej niespodzianki weźmie pistole. Nie po to pół życia uczył się strzelać, by z tego nie korzystać. A z normalnej broni i z pistoletów na wodę strzela się tak samo, zatem wszystko będzie genialnym planem zemsty! Bo zemsta najlepiej smakuje na mokro.
- Hm - mruknął, wpatrując się w Emily z zastanowieniem, przyłożył sobie rękę do skroni w celu wyglądania mądrzej i coś tam sobie pomrukiwał. - Musielibyśmy pójść do pubu - powiedział z lekkim rozczarowaniem - a właściciel jedynego pubu dla magików chce mi dać w ryj. - Wykrzywił też, myśląc o tym, co nieuniknione i musi nastąpić. - Więc będzie nienudno zapewne. - Wstał z miejsca, sięgając po swoją książkę. Stuknął wesołą w twardą oprawę. - Uczę się nie faworyzować i nie dawać forów, spokojnie. A uczciwa porażka to nie wstyd - wyszczerzył się jeszcze. - Albo zróbmy coś, czego nigdy nie robiliśmy oboje. Stukniemy się - zrobił dramatyczną pauzę, biegnąc po znaną pozycję pana Alexandre'a Dumasa. - Jak ci tutaj, francuskim ciupagami. Wiesz, no, tym, szpadami!

-Cóż nie wiem, czy to groźba, czy obietnica, ale trzymam Cię za słowo - odrzekła uśmiechając się się sama do siebie pod nosem. Może i miało brzmieć jak groźba, lecz patrząc na jego wygląd twarzy to po prostu nie dało się tak tego odebrać, no po prostu no nie. Lecz gdy ten zaczął obmyślać plan działania Emily wstała z ziemi i wytarła pośladki i stałą tak przez chwilę się w niego wpatrując.
-Klasyczny wpierdol... hm to nie działka dla mnie - odrzekła bardziej do siebie niż do niego wzruszając ramionami i zastanawiając się, czy jest jakiś bar, w którym Bart coś nie przeskrobał delikatnie rzecz ujmując.
- Uczciwa porażka... Taką potrafię przyjąć na klatę. Czekaj co? Czym się stukniemy? - przez chwilę miała miną podobną do wtf co ty chłopie ode mnie chcesz. A gdy ten wytłumaczył o co chodzi parsknęła pod nosem śmiechem.
-No dooobra, niech będzie, ale nie mam ciupagi i co teraz mądralo? - odrzekła zadzierając nosa, choć w jej przypadku dodawało jej to więcej uroku niż grozy, cóż taki urok. Skrzyżowała sobie ręce pod piersiami uśmiechając się do niego pod nosem.

- Nie, nie, nie - zaprzeczył zupełnie, nawet tak rączkami przecząco pomachał. - Żaden klasyczny wpierdol - powiedział przyciszonym, przerażonym głosem, jakby nie chciał, by ktoś go usłyszał. W powietrzu zrobił specjalny cudzysłów. - Jeden cios w twarz i po ptakach - przyznał zmieszany. -To kwestia honoru, a nie sprawiedliwości - wzruszył ramionami - to męskie ego, tego nie ogarniasz - uśmiechnął się nieśmiało. Faceci mieli tak dużo wad, że od pewnego momentu, niektóre zdawały się wręcz zabawne. Chociażby jak ów ego. Sam Bart posiadanie ego wypierał, ale jakby obiektywnie na niego spojrzeć - posiadał je z pewnością.
- A myślisz, że ja mam te bojowe szpatułki? - Przez chwilę aż pomyślał, że koś go podejrzewa o jakiekolwiek umiejętności walki bronią białą. - Nasz William ma - uśmiechnął się na siłę, sugerując pożyczkę jakiegoś rodzaju. - Ale myślałem, że pójdziemy na jakąś arenę? Koloseum? - uniósł pytająco brwi, bawiąc się książką w rękach. Zilustrował postać Emily, która chyba chciała wyglądać na naburmuszoną. Prawie jej się udało! - Nie wiem gdzie można urządzać takie zabawy. Jakbyś się zapytała o strzelnice? Znam. Dilerzy, również. Ale muszkieterowanie? - Podrapał się po brodzie w zastanowieniu. - Może bardziej muszkietera? Nie jest to mój poziom.

W momencie kiedy Bart się zmieszał aż uniosła brew ku górze, nie sądziła, że "wpierdol" wpłynie na niego aż tak zaskakująco. Generalnie magia bojowa to nie była jej mocna strona, więc nie mieszała się w to, gdyż to nie jej bajka. Ale jego oto nie posądzała, cóż wiele jeszcze przed nią jak się okazuje. Poznawanie Barta: część któraś tam z rzędu.
-Tak tak oczywiście - odrzekła umywając do tego ręce, skoro tak do tego podchodzi to spoko. Zrobi jak będzie uważał za słuszne, ona po prostu będzie stała z boku i poobserwuje co się dzieje z boku.
-Wydaje mi się, że szybciej ogarnę męskie ego niż Ciebie - zaśmiała się pod nosem, rzekła taki suchar, że aż jej w gardle zaschło.
-Ja takich szpatułek nie mam na pewno, bo się nie bawię bronią białą. Dobra, może bez kombinacji? Pójdziemy gdzieś gdzie to mają i po prostu wypożyczymy jak ludzie, a nie... Nie pójdziesz do Williama i nie ukradniesz ich, racja? - rzekła marszcząc przy tym brwi i pomachała palcem jakby chciała mu dać reprymendę, chyba miała dość szaleństw jak na jeden dzień. O ile trening można nazwać szaleństwem lol.
-Mogę gdzieś podzwonić i zapytać się gdzie takie patyki wypożyczają, ok? - dodała po chwili i wyciągnęła specjalnie telefon aby zapisać najważniejsze informacje jakie przyszły jej do głowy. A, że miała zrobioną już całą ilość notatek, to te kilka więcej nie robi jej różnicy.

- To miłe, nie dziwę się - przyznał śmiało. Jakby, nie chciał dawać się nikomu poznać, odkryć się. Pokazywał tyle ile chciał i co chciał, bawił się świetnie, ale w gruncie rzeczy: czy ktoś wiedział jaki jest Bart? Raczej nie. No, może Ruth, ale tylko troszkę. - Myślę, że męskie ego ma mniej złożoną psychologię, więc jest to stosunkowo proste - tak mu weszła gadka, że był gotów założyć okularki, udając profesora bolcologii.
- Przecież William by nam pożyczył - westchnął. Wiadomo, Willi, przywódca Bety - główny nosiciel kija w dupie. Bart go lubił. Nawet bardzo, a jak Azjata zapatrywał się na Romeo? Raczej też pozytywnie, wiadomo. Kto nie kocha Raquela? Zatem pożyczenie dwóch szpadel było jedynie formalnością. Jednak było kolejne pytanie - czy William jest posiadaczem takiej broni? Jest dziwny, więc pewnie tak.
- Zapytasz czy wypożyczą ci patyk? - wybuchł śmiechem. Naprawdę, zdawało mu się tak zabawne, że przez chwilę nie mógł złapać oddechu. Minął moment, policjant się uspokoił i usiadł na pobliskim krześle. - Wracając na fajnie tematy... To jakie masz doświadczenie z męskim ego? Jak tam twoje miłostki? - zapytał ze szczerym zainteresowaniem.

-Właśnie dlatego wspomniałam o męskim ego - przewróciła oczami poprawiając swoje włosy i przerzuciła jakiś kosmyk włosów za ucho, bo ją drażnił po nosie, łobuz jeden.
-Znaczy no... W sumie mógłby, o ile takie coś ma w swoim asortymencie - dodała wzruszając jedynie ramiona, ona to tam nie zaglądała więc no, nie była na bieżąco jeżeli o to chodziło. Więc... jakoś się nie wtajemniczała w to, kto co ma w swoim archiwum czy tam innym schowku.
-Spytać można, nie zaszkodzi - wzruszyła ramionami, a gdy Bart zadał inne pytanie nieco... cóż posmutniała i usiadła na krześle łapiąc w obie dłonie książkę i palce przejeżdżała po jej krawędzi.
-A więc pytasz mnie o coś co nigdy nie miało miejsce? Ciekawe. Ale nie, takiego męskiego ego w moim życiu nie było. Jeszcze - odrzekła posępnie, wzruszając ramionami, patrząc na to co działo się w jej przeszłości chyba nie miała odwagi by takie coś zrobić. Co ewidentnie było widać pod koniec jak z wesołej buźki Emily po prostu posmutniała i nie dało się tego ukryć, że to nie jest temat na który chętnie rozmawiała.
-Twoje życie zapewne w tej kwestii kwitnie, a moje... raczej przeciwnie - dodała po chwili milczenia.

- Co William ma w swoim asortymencie? - powtórzył pytanie, bardziej do siebie niżeli do Emily. - Bardzo ciekawe i zastanawiające - jak siedział, tak chciał wstać i znów pobiedź po jakąś książkę w stylu 10 największych sekretów Twoje Williama!, jednak Bart spędzał w tej bibliotece dość dużo czasu, by wiedzieć, iż takiej pozycji tutaj nikt nie uraczy. Być może taka książka istnieje! Ale to zapewne w tym tajemniczym i niezmorzonym asortymencie ich dowódcy.
- Misiu kolorowy - położył swoją dłoń na jej ramieniu w celach terapeutycznych. Toż nie będzie się bezkarnie przy Barcie nie uśmiechać - jeśli potrzebujesz pomocy w szukaniu obiektów do badań względem psychologii męskiego ego, jest to ważny temat w naszych postindustrialnych realiach, służę pomocą. - Wrócił do swojej wcześniejszej pozycji, z rękami opartymi na krześle. - Z wiedzą trzeba się mierzyć i ją zdobywać. Pamiętaj: za moich czasów bycie singielką oznaczało niepowodzenie, teraz pokazuje siłę i seksapil - uśmiechnął się posępnie. - Moje życie to tylko moje życie - zaśmiał się, bo to nie miało sensu. - A jakiś młody policjant zawsze się znajdzie - mrugnął do niej zachęcająco. Nie chciał wchodzić na grząski teren, ale może jednak chciał? W tym momencie wiedział, że nie chce jednego - chwalić się Chrisem. Zatem trzeba było zrobić typowe, Bartowe wyjście. Bez klasy i bez gracji. Wziął swoje książki, w rączkę, swój kostur pod pachę i zostawił Emily, posyłając miły uśmiech. Odwrócił się jedynie w drzwiach dodając na odchodne. - Albo zainteresuj się naszym Chancem.

z/t

Mimo iż przyszła do Bety dość niedawno to nie poznała większości osób z tej grupy może dlatego też czuje się troszkę jak jakiś nie ogar, choć zapewne i to jej minie po jakimś czasie. Podniosła głowę w momencie gdy poczuła jego dłoń na swoim ramieniu więc z automatu spojrzała w jego oczy, a słysząc jego słowa dość niemrawo pokiwała głową na zgodę.
-Cóż w razie co wiem do kogo się zgłosić, ale to chyba nie jest jakiś temat, który chciałabym poruszać - rzekła posępnie. Aczkolwiek nie trudno się nie zgodzić, że wiedza i informacje to bardzo ważna kwestia. Więc to była rzecz, którą stawiała na pierwszym miejscu. Kiedy Bart się ogarniał Emily, wzięła i otworzyła książkę tam gdzie skończyła.
-Żebym to ja jeszcze go znała - przerwróciłą teatralnie oczami i  usiadła po turecku na krześle. Oparła łokieć na stole, a następnie oparła prawy policzek o swoją dłoń westchnęła ciężko. To była... dziwna rozmowa, zaczęła czytać książkę tam, gdzie skończyła o jakże praktycznej nazwie Magia mentalna i wiedzy w użyciu oraz zastosowania, czyli jakiś tam egzemplarz dla początkujących. Ale dzięki temu bardzo dużo wiedzy sobie przyswoi i zapamięta, a więc o to chodziło.
Po paru godzinach czytania skończyła i wyciągnęła się leniwie, bo ciało jej zesztywniało nie wspominając o tym, że co jakiś czas poprawiała się na krześle, bo było jej nie wygodnie, a teraz po prostu zgłodniała i poszłaby coś zjeść. A więc czas na przerwę!

z/t