Jak ustaliły tak zrobiły i - ze względu na ilość zajęć na uczelni - umówiły się na przeglądanie zasobów biblioteki dopiero w marcu. A dokładniej przekładały tę wyprawę aż zaczął się kolejny miesiąc, co też spowodowało łatwiejszą mobilizację, skoro tyle czasu już minęło. A przynajmniej Mileva poczuła, że jak coś mają szukać to nadszedł najwyższy czas, póki jeszcze czują psychiczne skutki zajęć z Czajkowskim i niespodziewanym gościem.
Jako, że jej zależało to jakimś cudem przyszła wyraźnie przed czasem. Ale też skończyła trochę wcześniej naukę, to też mógł być powód. Wysłała siostrze sms-a, że już zacznie szukać, bo udało jej się wcześniej ogarnąć po czym weszła do biblioteki.
Planowała początkowo chodzić między półkami i wypatrywać tytułów, które mogłyby ich zainteresować, ale stwierdziła, że to bezsensowne, bo co ciekawsze okładki książek mogą jednak skutecznie odwracać uwagę. Jej na pewno by odwróciły. Zaczęła przeglądać szufladki mebla zawierającego katalog biblioteczny, nie mając jeszcze pomysłu po jakim haśle mogłaby coś łatwo znaleźć. No i trochę liczyła na łut szczęścia i pomysły Milany. - O czym wspominał Milo? - próbowała sobie przypomnieć. Na pewno o portalach i rytuałach w Samhain. Żałowała, że sobie tego od razu nie zapisała, minęły w końcu dwa miesiące, a pamięć ludzka jest ułomna. Pewnie coś o komunikacji ze zmarłymi też by się przydało. Zanim jednak zaczęła szukać pod tym kątem zamiast na oślep przyszła prawie najmłodsza Peterca (chyba, że nie liczyć Mili). - Myślę, że powinnyśmy się podzielić materiałem do szukania. Tak będzie szybciej - w sumie kwestia ras też mogła okazać się istotna, skoro nie dało się wykluczyć niczego. Może im by się udało tę kwestię ustalić. Ale najważniejsze wydawały się jednak portale.

Gdy wpadła tu kiedyś, by zrobić wstępne rozeznanie, przydarzyła jej się historia z wkurzoną niedźwiedzio-książką, więc jej plany spełzły na niczym, a zajęcia nie dawały o sobie zapomnieć. Ale oto stała tu – w bibliotece – i machała do siostry, która przyszła wcześniej. Milana nie widziała innej opcji – musiało im się udać coś znaleźć.
- Racja. I bardziej… zorganizowanie. – Zastanowiła się chwilę. – Przejrzę książki o komunikacji ze zmarłymi i rasach, a ty o portalach i rytuałach, dobrze? A jak zajdzie taka potrzeba, to możemy pójść dalej. Gość mógł zatrzymać czas i miał dwanaście palców, więc w grę może wchodzić mniej znane wykorzystanie magii albo jakaś dziwna… mutacja, choroba. Przede wszystkim trzeba dowiedzieć się czegoś o tym, jak się tu dostali, a potem – kim są – zaprezentowała swój punkt widzenia.
Była zdeterminowana. Po dostaniu odpowiedzi Milevy, czy taki podział jej pasuje, ruszyła na poszukiwania. Wyjęła kilka książek, które wyglądały jak dobry początek. Położyła je na jakiejkolwiek powierzchni płaskiej i otworzyła pierwszą.

Już wygrzebała parę tytułów, które wydawały jej się potencjalnie interesujące w kwestii poszukiwań (ale tytuły jednak mogły być solidną zmyłą) kiedy do biblioteki przyszła jej siostra. - Dobra, tak zróbmy. Najwyżej się zamienimy, jeśli się okaże, że żadna nie może nic znaleźć ze swojego podziału - zaproponowała. Czasami miało się pecha szukając jednych rzeczy, a szczęście znajdując drugie. A tu zdecydowanie nie było sensu za szybko się poddawać. - Jakbyś coś znalazła dawaj znać od razu. Myślę, że najlepiej będzie wypożyczyć książki i zanieść je Milo albo komuś z kadry z informacjami. Albo zdjęcia stron - w końcu ich brat mógł być zajęty, a czasu uciekło wystarczająco dużo, więc trzeba było w razie znalezienia czegoś szybko przekazać zdobytą wiedzę.
Pogrzebała jeszcze za książkami, w których mogły znajdować się informacje o portalach i rytuałach, szczególnie tych odprawianych w Samhain, a potem zaczęła zebrane tytuły dokładnie przeglądać. Jeśli coś znalazła od razu zrobiła zdjęcie telefonem stronom, na których były informacje, chyba, że się nie dało, a także napisała sms-a Milanie aby nie hałasować w bibliotece. Jeśli się nie udało jej nic znaleźć to tylko mamrotała przekleństwa pod nosem.

Mileva Peterca carried out 2 launched of one k10 :

,

- Jasne. – Kiwnęła głową. – Odłożę na bok te książki, w których może być więcej informacji, w innym wypadku sfotografuję pojedyncze strony.
Bez zbędnej zwłoki zabrała się do pracy.Wertowała pierwszą książkę, zatrzymywała się na dłużej na każdym haśle, które mogło kryć coś interesującego. Jeśli nie znalazła nic przydatnego w tej – sięgała po inną. Miały sporo do przejrzenia.

Milana Peterca carried out 1 launched of one k10 :

Poszukiwania nigdy nie należą do najłatwiejszych, zwłaszcza, że biblioteka była bogata w różne książki a bibliotekarz niekoniecznie pomocny ostatnimi dniami. Dziewczyny musiały wziąć sprawy w swoje ręce i same przegrzebywać potrzebne książki.
Mileva, przeglądałaś już kolejną książkę o rytuałach w Samhain, jednak nie znalazłaś nic, co by pasowało do tej całej układanki. Dopiero sięgając do książki o portalach, znalazłaś coś co by cię zainteresowało. Książka była spisana po łacinie, co jednak nie stanowiło dla ciebie znaczącego problemu, może nie byłaś najlepsza w lingwistyce starożytnej, jednak po tak długim siedzeniu na różnych zajęciach coś ci może jednak wpadło do głowy na tyle, by w miarę rozczytać tekst i stwierdzić, że jest w nim coś przydatnego. Znalazłaś cały rozdział poświęcony czemuś, co w książce zostało nazwane Wymiarem Lustrzanym, lub Światem Lustrzanym, nie byłaś pewna, twoje tłumaczenie w końcu było nieco niepewne. Autorem był I.K. Chapman. Wiedziałaś o nim w sumie tyle, że był podróżnikiem i pisał książki. Pół dydaktyczne, pół dzienniki z jego własnych podróży.

Świat lustrzany stanowi odbicie naszego świata. Jest mroczne, pełne niebezpieczeństw. Przebywanie w nim jest niekomfortowe, chociaż to nie jest najlepsze określenie, to nie mogę znaleźć odpowiedniego słowa, które by to odwzorowało. Wszystko jest po prostu nie tak. Na odwrót.
Uprawianie magii w tym wymiarze jest niebezpieczne, śmiertelne. Nawet najprostsze zaklęcie, rzucone w perfekcyjny sposób wymyka się spod kontroli, odbija się i zabija wszystko na swojej drodze.

Reszta rozdziału koncentruje się na wizycie Chapmana w owym wymiarze. Jak się tam dostał za pomocną lustra, jakiego zaklęcia użył, by otworzyć portal do lustrzanego świata i jak ledwo co się z niego wydostał.

Mało kto, kto trafia do tego wymiaru jest w stanie się z niego wydostać - miałem dużo szczęścia. Istnieją jednak mosty między lustrami, które umożliwają znacząco bezpieczniejszą podróż na duże odległości. Stworzenie jednak takiego mostu nie jest szczególnie prostym zadaniem - wymagany jest podróżnik, a raczej jego krew. Jeśli zaklęcie zostanie rzucone niepoprawnie, zabije podróżnika i każdego, kto spróbuje użyć mostu. Miałem więcej szczęścia niż rozumu. Czar wymaga bardzo dokładnych obliczeń odległości i wielu rzeczy na których się nie znałem. Na lustrze rysuje się pieczęć z krwi podróżnika, musi być często odświeżana. Niezwykle niebezpieczne. Można połączyć się jednak z niemalże każdym lustrem o ile nie jest ono w miejscu chronionym bardzo dobrymi barierami.

Na tym rozdział się kończy.

Milana, przeglądałaś książki, które powinny być powiązane z tematem, jednak nie byłaś w stanie w żaden sposób ocenić wartości tej, którą masz aktualnie w dłoniach - nie znałaś języka, w którym była spisana. Może twojej siostrze się uda?

Rozdzieliły się licząc, że właśnie dzięki podzieleniu się tematyką szybciej i łatwiej coś znajdą. Już po chwili, zagłębione między regały straciły się z oczu. Mileva po przejrzeniu chyba wszystkich książek o rytuałach w Samhain nie znalazła nic, co mogłoby ich interesować. Przeklęła pod nosem biorąc się za kwestię portali. I to był strzał w dziesiątkę, nawet jeśli łacina absolutnie nie była jej mocną stroną. Z pomocą słownika i tego, co pamiętała z zajęć dała radę odszyfrować coś, co naprawdę mogło rzucić nowe światło na atak w laboratorium. Obiecała sobie w tym momencie, że jak znajdzie wolną chwilę wróci do nauki wymarłych języków. Jak miały ratować im dupę to nie było co ryzykować pomyłek i pominięć w razie, gdy konieczne były kolejne poszukiwania.
Czytając książkę Chapmana ciarki przeszły jej po plecach. Na bieżąco robiła zdjęcia czytanych stron, które były warte uwagi, ale w duchu jej treść bardzo ją zmartwiła. Nie była pewna, jak ten niedoszły morderca dostał się do Brakebills, ale miała przeczucie, że to niezła wskazówka. W końcu z okazji rytuału w Samhain użyli lustra, czyż nie? Zapaliłaby, gdyby nie to, że pewnie za to bibliotekarz wyrzuciłby ją stąd. Miała nadzieję, że ich problemy wzięły się z mniej hardcorowej krainy, choć nie wiedziała, że inne wymiary istnieją, ale chyba lepiej było się nastawić na najgorsze. Popatrzyła jeszcze trochę w treść książki tępym wzrokiem, nim napisała do Milany sms-a: Mam coś. Potem wysłała mms-a ze zdjęciami stron do brata z dopiskiem: Chyba trza powiedzieć dziekanowi, że trzeba pozabezpieczać wszystkie lustra. Wypożyczyć tę pozycję?
Potem czekała czy to na siostrę, czy to na odpowiedź brata.

Irytujące.
Trudno jej było ocenić, czy trzymała w ręku coś bezużytecznego, czy jakąś perłę – nie rozumiała języka, a jakoś niezbyt ufała tłumaczowi google. Zastanawiała się właśnie, czy powinna szukać dalej, a do tego tomu wróć później, ale wtedy dostała SMS-a. Na jej twarzy pojawił się szeroki uśmiech.
Mamy to.
Zabrała ze sobą książkę, którą przeglądała i poszła do siostry. Prędko ja znalazła.
- Już szybko, opowiadaj! – mówiła głośno z podekscytowania. Zreflektowała się. – A, i przy okazji zerknij, czy może rozumiesz ten język – dodała ciszej, podając Milevie swoją książkę i zerkając na tą, którą ona trzymała w ręku.

Zdanie z ust Milany wybrzmiało tak głośno, że już oswojona z ciszą biblioteki prawie podskoczyła nie widząc jej od razu. Pokazała siostrze, by ta usiadła obok, po czym po cichu stwierdziła: - Jeśli dobrze znalazłam to mamy przejebane. Chapman był podróżnikiem i opisał krainę, w której każde zaklęcie jest śmiertelne, a z pomocą krwi podróżnika można stworzyć pomost do naszego świata prowadzący przez lustra. No, chyba że zaklęcie zostanie zjebane, no to wszyscy co spróbują przejść takim portalem razem z tym podróżnikiem umrą. No i tylko dobre bariery mogłyby nas osłonić, ale przyznajmy szczerze, nie nałożymy barierę na każde lustro na świecie - zakończyła pesymistyczną konkluzją. Naprawdę nie miała pomysłu co zrobić nie licząc zabezpieczenia luster w Brakebills i osłonięcia się barierami, dopóki nie będą mieć takich umiejętności, by być w stanie się obronić. Ale czy to było wykonalne? Miała wątpliwości. No i zamknięcie się w klatce też się jej nie uśmiechało. - Pokaż tę książkę, zobaczymy czy chociaż rozpoznam język - uśmiechnęła się, choć ledwo, po czym zaczęła wertować książkę znalezioną przez siostrę.

Mileva Peterca carried out 2 launched of one k10 :

,

Mileva okazuje się być całkiem dobra w te klocki ze starymi językami, może nie mówiłaś/czytałaś płynnie w jakimś, ale jak to mówił klasyk "jesteś biegła w google translate". Udało ci się rozczytać to i owo po arabsku. Książka dotyczyła teorii magii, różnych rodzajów magii. Początkowo mogło ci się wydawać to zbyteczne, w końcu wiedziałaś jakie są rodzaje magii… czy aby na pewno?
W spisie treści przykuło coś twoją uwagę.

12. Dzika magia………………………………………… str 203

Kiedy przerzuciłaś książkę na niemalże sam koniec do strony 203 zobaczyłaś niewielki rozdział dotyczący dzikiej magii.

Wielu teoretyków magii spekuluje na temat istnienia czegoś, co nazywamy "dziką magią" - nieprzypisaną do żadnej z znanych nam rodzajów. Moim zdaniem istnieje ona jedynie w wyobraźniach, nikt nie mógłby okiełznać tak potężnych zaklęć mając tylko dziesięć palców do dyspozycji. Więcej informacji na temat tej teorii można znaleźć w "Inne magie" J.L Pollen.

W tej książce to by było na tyle.

Tłumaczenia dzisiaj szły jej naprawdę nieźle. Aż była z siebie dumna. Choć niestety trochę się zawiodła, bo liczyła na coś bardziej spektakularnego. Ale jednak ta pozycja zawierała potencjalną wskazówkę. Tego nie mogły zignorować, skoro była mowa o większej ilości palców niż standardowa.
Sfotografowała stronę i wysłała Milo zakładając, że rozszyfruje treść, po czym napisała szybkiego sms-a. Przy okazji zerknęła na jego odpowiedź i musiała przyznać, że miał rację. Nie pocieszało to jakoś mocno, ale jednak wystarczająco, by poczuć, że jeśli żaden student czy profesor nie zrobi nic głupiego to dadzą radę przetrwać najazd mocarnych azjatów. Następnie postanowiła streścić siostrze, co było napisane w znalezionej przez nią pozycji. - Autor wspomina o dzikiej magii, która według niego nie istnieje, bo dziesięć palców do czarowania to za mało. I odsyła do Innych magii J. L. Pollena. Myślę, że trzeba by to znaleźć. Pytamy bibliotekarza o pomoc? - zaproponowała, choć miała wrażenie, że ten człowiek miał trochę zepsuty humor dziś. Ale dotychczasowe poszukiwania były troszkę męczące, szczególnie gdy uwzględnić jeszcze tłumaczenie.

- Okej, to faktycznie brzmi bardzo źle. Tak źle, że aż abstrakcyjnie, ale chyba już nic mnie nie zdziwi. W obecnej sytuacji każde wytłumaczenie brzmi całkiem wiarygodnie. – Przyłożyła dłoń do brody w geście zastanowienia. – Podróżnicy, co? To śmieszny zbieg okoliczności, że pojawili się akurat na lekcji profesora Czajkowskiego.
Z niecierpliwością czekała, aż Mileva odczyta tekst. Z pewnym podziwem przyjęła to, że z nim też sobie poradziła. Gdy powiedziała, co się w nim znajduje, zmarszczyła czoło.
- Intruz miał dwanaście palców. Z miejsca możemy uznać, że potrafi się posługiwać tą magią… a przynajmniej, że może się jej nauczyć. Napisał tam, na czym ona polega? – Zerknęła na tekst, jakby miała tam znaleźć jakąkolwiek zrozumiałą dla niej informację. – Zdecydowanie. Bibliotekarz raczej znajdzie to szybko. Przepraszam – powiedziała cicho, ale na tyle głośno, by mężczyzna ją usłyszał. Podeszła do niego. – Czy wie pan, gdzie możemy znaleźć „Inne magie” J. L. Pollena?

Bibliotekarz odwrócił się i spojrzał na uczennicę, wzdychając ciężko, jednak przybrał typowy, grzecznościowy uśmiech numer osiem, decydując się pomóc dwóm młodym niewiastom z problemami.
- Interesująca lektura. I J. L. Pollen, nie Pollena. To kobieta - przyznał i poprawił z pogardą, poprawiając okulary na swoim nosie a następnie powolnym krokiem poszedł między regały, niby nie pokazując Petercom w żaden sposób, żeby za nim podążały, ale w liczył, że to zrobią. Przeszli pomiędzy kilkoma regałami, a następnie bibliotekarz sobie zaczął coś dukać pod nosem, przeglądając regał, przy którym się zatrzymali, coś pewnie w stylu "P, P, P, Po, Pollen". Szukając odpowiedniego nazwiska autora, jednak kiedy znalazł - a raczej nie znalazł. Spojrzał na pustą przestrzeń, którą kiedyś wypełniała dość gruba książka. Teraz jednak tam nic nie było.
- Przepraszam, musiała zajść jakaś pomyłka. - mruknął, a następnie poszedł gdzieś między półki, zostawiając je same na jakieś kilka minut.
- Przepraszam, muszę iść zgłosić Dziekanowi zaginięcie książki, zostawcie mi swoje dane na biurku, poinformuje jak książka się znajdzie. - rzekł krótko, a następnie opuścił je ponownie, zapewne udając się do dziekana.

MG robi out, piszecie po poście końcowym i możecie rozliczyć tę grę za 3PD.

- Mam nadzieję, że to przypadek - przyznała. Lepiej, by nie zdawali sobie sprawy, że Brakebills ma podróżnika na pokładzie. Patrząc na ich możliwości to mogło by się źle skończyć.
Poszła za Milaną w stronę bibliotekarza i przekręciła oczami, gdy mężczyzna nie patrzył słysząc jak poprawia jej siostrę. Google tłumacz też miał w końcu swoje ograniczenia, mogła nie wyłapać płci autora, a one obie kojarzyć tej autorki. Poszły za nim w stronę odpowiedniego regału, na miejscu zastały jednak tylko puste miejsce. Kurz, a raczej jego nikła obecność wskazywał, że trochę wiedzy tam się znajdowało. A patrząc, że mowa o innych magiach... Kurwa, że też wcześniej się czymś takim nie zainteresowała. Może teraz kojarzyłaby cokolwiek z innych magii. - Dobrze, zostawimy i dziękujemy - podeszła z siostrą zostawić dane, ale była pewna, że coś tu jest nie tak. - Oby to rzeczywiście była tylko pomyłka - rzuciła z westchnieniem. - Napiszę o tym Milo. Chyba lepiej, by się dowiedział jak najszybciej - wyjęła jeszcze telefon i poinformowała brata o sytuacji, nim postanowiły wyjść z biblioteki i póki co zająć swoimi sprawami.

2 x z/t