Ciepłe wrześniowe popołudnie zachęcało żeby gdzieś wyjść. Octavia najchętniej przemierzyłaby całe miasto, żeby na koniec dnia skończyć w jakimś klubie i zapijać smutki drinkami na które nie wydałaby ani centa. Lubiła to, że w razie potrzeby mogła użyć karty egzotycznego wyglądu oraz delikatnie przebijającego się rosyjskiego akcentu. Dodatkowo krew przodków sprawiała, że naturalnie trudniej było ją upić, bo to co piją amerykanie to szczyny, a nie prawdziwy alkohol. Naturalnie blondynka nie darzyła szczególnym zainteresowaniem trunków dążących do statusu denaturatu, preferując coś o wiele lżejszego, ale czasami coś mocniejszego na ukojenie nerwów nie zaszkodzi.
Zanim jednak odda się alkoholowej zabawie, swoje kroki skierowała do lokalu z jedzeniem, bo kto to widział pić na pusty żołądek. Jej dziadek to by się w grobie ze trzy razy przewrócił, gdyby dokonała takiej abominacji. Dlatego też Octavia znalazła się w barze mlecznym. Nie miała ochoty na jakieś wykwintne dania za które zapłaci krocie, a się nie naje. Musiało być konkretnie, najlepiej tłusto ale o to się nie obawiała w Stanach. Przywitała się z kelnerką skinieniem głowy i usiadła przy wyznaczonym stoliku, w ciszy przeglądając kartę. Nie miała bladego pojęcia co było tutaj dobre, a co gorsza brak klienteli sprawiał, że nie mogła się zasugerować wyborami innych osób, wśród których byliby stali bywalcy.
Zanim Octavia porządnie zastanowiła się co tak naprawdę chce z karty, kelnerka stanęła nad nią z wyraźnie zniecierpliwioną miną. Blondynka spojrzała tylko na nią, nie rozumiejąc o co jej chodzi. Fuknęła na nią dorzucając kilka rosyjskich obelg, bo pewnie i tak ich nie zrozumie, po czym wróciła do wertowania karty.

Widząc dziwaczną sytuację z nowym guślarskim stworkiem, Romeo się niejaką zląkł. Napastliwa, cycata kelnerka, naciskająca na nowy przybytek z mocą, która jest nieokiełznana? Brzmi jak zgon na miejscu. Czemu jest to problem? Gdyż braki kadrowe musiały być jakoś uzupełnione w szeregach nieistniejącego zgrupowania guseł zaś śmiertelny wypadek zaniepokoiłby policję. Wiec Romeo musiałby pracować. Kto normalny chciałby pracować w pracy i po pracy? Jakiś pojeb, no.
   - Kochana - rzucił w stronę kelnerki. - Przynieś nam dwie dietetyczne cole i jak wrócisz to złożymy zamówienie - uśmiechnął się zgryźliwie, otaczając ramieniem młodą magiczkę. Otarł jej ramię przyjaźnie, dodając nieco otuchy, a kelnerzyszcze odeszła w zapomnienie, dając im dodatkowy czas w samotności. Oto właściwie chodzi w byciu w knajpie - jedzenie i prywatność. Lepszy też kelner na wyjebaniu, niż taki, który napastuje wszystkich oralnie.
   - Wyglądasz na roztrzęsioną - oznajmił wyraźnie w nadziei, że jakaś dawka magii nie wyjebie mu zaraz w mordę. Sam zaczął przeglądać kartę, zastanawiając się czy chce może domówić jakiś alkohol do coli albo w ogóle jedzenie. Brzmi abstrakcyjnie, ale ostatecznie picie wódki w takim miejscu może wyjść wątrobie na zdrowie.