Valerie stała sobie tak przez dłuższą chwilę, czekając aż ekipa zbierze wszystkie potrzebne informacje. Zapaliłaby papierosa, kiedy musiała tak czekać, ale tu pewnie nie wolno, bo jeszcze przysrałby się do niej jakiś ochroniarz, a tego definitywnie nie potrzebowali, tak więc czekała, nerwowo patrząc na zegar znajdujący się na stacji. Im dłużej to trwało tym więcej problemów mogli napotkać przez zwłokę.
Wtedy dostała informację od Gabriela, że może zaczynać z szyną i że ktoś ma jej pomóc.
- Okej, jeśli ktoś chce pomóc, to zapraszam. -  Well, ktokolwiek się zdecydował z nią rzucać zaklęcie fizyczne na szynę i zdecydował się naśladować jej subtelne ruchy, tak by nie wzbudzić zbytnio podejrzeń ewentualnych przypadkowych ludzi czy coś, to Valerie zaczęła rzucać zaklęcie, mające na celu uszkodzenie szyny prądowej na tyle, by wysiadło zasilanie pociągów na tej linii.

Fizyczna + współczarowanie

Valerie Stirling carried out 4 launched of one k10 :

, , ,

Kiedy ochroniarz ją zostawił w spokoju rozejrzała się krótko po wszystkich ludziach, a następnie zerknęła na Valerie. No dobra to do roboty -  rzekła na połączeniu mentalnym. Patrząc na Yv i Barta to stwierdziła, że sobie poradzą, a więc Emily tymczasem mogła się skupić jedynie na wsparciu Val.

Współczarowanie na pomoc Valerie.

Emily Evans carried out 2 launched of one k10 :

,

Im dłużej rozmawiała z bezdomnym, tym szybciej dochodziła do wniosku, że nie dowie się niczego przydatnego. Jak grochem o ścianę, w ogóle nie chciał współpracować, a ona traciła cierpliwość. Poza tym zakładała, że reszta zespołu dowiedziała się więcej, bo akurat włóczęga, z którym rozmawiała raczej nie był najsolidniejszym źródłem informacji. Już miała machnąć ręką i odwrócić się na pięcie, ale usłyszała w głowie głos Barta, informujący, że zmierza w jej kierunku.
   Gdy Raquel się pojawił to oczywiście pozwoliła mu przejąć pałeczkę. Sama milczała i tylko przyglądała się jego poczynaniom, wciąż nie ściągając z siebie maski zatroskanej kobiety, matki.
   Chwilę później usłyszała również Valerie. Od razu stwierdziła, że pójdzie jej pomóc.
   — Dołączę do pozostałych — powiedziała, klepiąc Barta na odchodne po ramieniu. Dosłownie chwilę później stała razem z dziewczynami, wspomagając rzucanie zaklęcia przygotowanego przez Stirling.

potencjał (2) + fizyczna (-1) + współczarowanie (1)

Yvonne Brams carried out 2 launched of one k10 :

,

Gabriel
Czarne szkiełko wydawało się najbardziej odpowiednim wyborem. Nawet jeśli nie znałeś się na tej magii, coś mogłeś wypatrzeć. Stacja wydawała się wyjątkowo nudna. Przynajmniej na początku. Chociaż, jedna z kamer zdecydowanie była jakoś zaczarowana, chociaż nie miałeś pojęcia jak. To tłumaczyłoby na pewno dziwne rzeczy na nagraniu. Rozglądając się, mogłeś dostrzec, że w miejscu, w którym chłopak skakał odbicie magiczne było naprawdę silne. Ślad prowadził w głąb tunelu, osadzając się na ścianie po przeciwnej stronie, trochę głębiej. Jednak nie to było najbardziej niepokojące. W końcu, dotarłeś rozglądając się, do Barta rozmawiającego z bezdomnym, który magią wręcz emanował. Tu, bez dwóch zdań, mogłeś dostrzec jakiś rodzaj wyjątkowo paskudnej iluzji, chociaż szkiekło wyraźnie nie było wystarczające, żeby przez nią się przebić.

Bart
Bezdomny odprowadził niechętnym wzrokiem Yv, przenosząc na ciebie nieco urażone spojrzenie. Podrapał się po nasadzie nosa brudnym palce, wyraźnie zastanawiając się nad zadanym pytaniem, jakby zupełnie ignorując to, że faktycznie rozmawia z policjantem. Zdaje się, że ten kawałek zrobił na nim, z jakiegoś powodu najmniejsze wrażenie. -Nikt mi nie wierzył - powiedział w końcu zasępiony. -To myślałem, że jaki koszmar. Stał sobie, taki chłopak w garniturze, nawet czysty. Przylazł na stację... - zawiesił na chwilę głos, przyglądając ci się intensywnie. - I pogadał z takim...wysokim facetem. Policjantem zresztą. Ten facet to często tu jest, ale nikt na niego nie patrzy. No, policjant to wydawał się rozbawiony, pokazał mu tory. - Zamachał ręką w stronę torów, mniej więcej w miejscu, w którym wcześniej skakał mężczyzna na nagraniu. -No i ten, ogłosili, że wjeżdża metro, facet coś poczarował rękami i skoczył. Motorniczy się nie zatrzymał. Nikt nic nie widział, krwi też nie widziałem...wszystko pojechało jak trzeba - wzruszył lekko ramionami. -Potem tam poszedłem, to tylko kawałek marynarki z niego został - podniósł kawałek brudnej szmaty ze swojego tobołka.

Valerie, Yv, Emily
Zebrałyście się wszystkie trzy w jednym miejscu. Zaklęcie wydawało się wyjątkowo proste - wystarczyło przeładować napięcie na szynach i wywołać spięcie. Oczywiście, wiązało się to z różnymi efektami, oprócz wyłączenie samej linii metra. Stałyście przy jednym z tuneli, a pod wpływem waszego zaklęcia, światła na stacji zamigotały gwałtownie, kompletnie gasnąć, razem z napięciem biegnącym przez tory. Ta energia musiała gdzieś pójść, wysadzając przy okazji korki na stacji. Cóż, przynajmniej nie będzie z tego nagrań. Z chwilą, w której zapadła ciemność, z tunelu, przy którym stałyście, dotarł do waszych uszu niosący się echem huk, jakby coś wybuchło w podziemiach. A zaraz za nim, zebrani na stacji zaczęli panikować, ze stróżami na czele.

NO CÓŻ.
RÓŻNIE Z TYMI ZAKLĘCIAMI BYWAŁO.
Valerie nie miała w planach wyjebać prądu na całej stacji metra, no ale cóż. Tak się stało, więc trzeba było improwizować. Przynajmniej nie będzie trzeba rzucać na iluzję, bo nie będzie już przed kim się ukrywać! Zawsze jakieś plusy... Valerie już sięgała do kieszeni, by wyjąć latarkę, kiedy coś mocno pierdolnęło w tunelu, głęboko w tunelu. Odbijało się echem z tamtej strony. Stirling wyjęła szybko latarkę i ją zaświeciła, przekręcając nasadę przy żarówkach, tak by wybrać tryb, który dawał rozproszone światło po całej okolicy, zamiast punktowego. Spojrzała na dziewczyny, by następnie spojrzeć w kierunku Gabriela i skierować się w jego stronę.
- Dobra, trochę przesadziłyśmy z tym zaklęciem, ale to jebnięcie raczej nie było spowodowane awarią prądu. I tak musimy zejść do tuneli, powinniśmy to sprawdzić. Znalazłeś coś? - stwierdziła, kierując światło latarki na zejście do tuneli, a potem zapytała coś Blackthorna. Teraz nie powinno być problemu z zejściem tam, w końcu wszyscy zajmą się zaraz ewakuacją czy czymś. Trzeba się tylko pośpieszyć, żeby się już zawinąć stąd, zanim ktoś zwróci na nich uwagę i będzie chciał ich zgarnąć na powierzchnię. Poświeciła w kierunku Raquela, by ten ruszył dupę.

Zanim cały prąd na stacji radośnie jebnął, Gabriel zdążył zauważyć przez szkiełko kilka interesujących rzeczy. Po pierwsze - kamera. W tej chwili najmniej ważny problem, no i na dobrą sprawę nie dowiedział się o niej niczego, czego wcześniej by nie podejrzewał. Po drugie - magiczny ślad na torach. Czyżby samobójstwo było jakąś iluzją czy czymś takim? Nie był pewien, ale miał nadzieję, że Romeo wyciągnie coś na ten temat od bezdomnego i uda im się połączyć to w jakąś w miarę spójną całość. Co się zaś tyczy bezdomnego, to właśnie on był ostatnią intrygującą i jednocześnie lekko niepokojącą kwestią.
Bart, uważaj na tego typa. Coś jest z nim mocno nie w porządku przekazał mentalnie przyjacielowi, coby ten poczuł się chociaż trochę ostrzeżony. Gabriel wątpił wprawdzie, by - kimkolwiek w rzeczywistości był bezdomny - zaatakował przy ludziach, na widoku... problem w tym, że dosłownie sekundy później żadnego widoku już nie było, bo prąd wyjebało a na stacji zrobiło się ciemno jak w dupie. Taka sytuacja. Zapewne wynikało to z jakiegoś błędu przy zaklęciu, ale w sumie, ciemność mogła być im teraz całkiem na rękę.
- Bezdomny nie jest bezdomnym, jakieś cholerstwo ukrywa się pod iluzją - poinformował Val, kiedy znalazła się na tyle blisko, że mógł mówić do niej półgłosem. -  Do tego wyraźne ślady magii na torach. Prowadzą do tunelu. Nie wiem, wydaje mi się że powinniśmy tam iść i to sprawdzić, póki nie ma prądu. - Kiedy już znajdą się z dala od ludzkiego wzroku, będą mogli spróbować z wahadełkiem, ale póki co nie mieli pewnie zbyt wiele czasu, więc wypadało się pospieszyć. Jeśli reszta postanowiła łaskawie się ruszyć, Blackthorn poszedł we wspomnianym kierunku, uprzednio albo biorąc od Val latarkę albo czekając aż Stirling pójdzie z nim przodem i będzie oświetlać im drogę.

Gdy zgasło światło zmrużyła oczy na chwilę co by się przyzwyczaić do ciemności, jednak uratowała ich Valerie świecąc latarką. Przez co jej oczy trochę szybciej przyzwyczaiły się do mroku. Odetchnęła z ulgą wiedząc, że ich zaklęcie zadziałało jak trzeba. Zbliżyła się bardziej do dziewczyny by być w zasięgu latarki i sensownym wyjściem byłoby sprawdzenie tego wybuchu, albo zignorować to i wejście do tuneli by poszukać porwanych.
-Idziemy sprawdzić co to za wybuch czy olewamy to? - zapytała pół szeptem Valerie i Yv o ile stała gdzieś niedaleko niej. Sprawdzić nie zaszkodzi.

Nie zbagatelizował ostrzeżenia Gabriela, ale w sumie, oddając się maksymie: miej wyjebane, a będzie ci dane to lepiej było jednak porozmawiać z mężczyzną oddającym pełną istotę metra NYC. Po czym nasz sprytny policjant wsłuchał się w treść wypowiedzi swojego nowego kolegi i przymrużył oczy, jakby dzięki temu miał odkryć sekret czający się przed nim. Niewielu bezdomnych bez większego skrępowania chwali się, że widziało faceta, który czarował rękami. Dosłownie! Tak typiarz powiedział! Raquel chciał może zobaczyć marynarkę niedoszłego samobójcy, może coś innego. Tak czy tak, nie było mu to dane, bo światło pierdolnęło, a nieopodal coś jeszcze innego i zrobił się lekki ambaras.
- Kurwa - rzucił pod wąsem, zamykając oczy. Tak było mu lepiej widzieć w ciemności, zaś przestrzeń szybko rozjaśniła mu Valerie. Światło z początku go oślepiło, lewe oko nawet zaczęło się szklić. Bart spojrzał na bezdomnego, zignorował zdrowy rozsądek i wyciągając w jego stronę rękę, zapytał: - Chce pan pójść ze mną? - Już nieważnym było czy szaleniec się zgodził iść z całą ekipą, czy nie. Bart ruszył do swojej drużyny, wciskając tyłek gdzieś za plecami Gabsa i Val.
Heh, mamy gościa, ale zbliżcie się wszyscy do mnie, zrobię nam barierę - rzucił w przekazie mentalnym, jeśli Pan Bezdomny serio zdecydował się z nimi iść. Zaś jeśli nie to i tak zaczął tworzyć barierę, która miała zatrzymać przypadkowe śmiertelne rzeczy: spadające cegły, przerwane kable jebiące prądem czy inne szczury plujące kwasem. Zaczął składać palce, szepcząc ciągle inkantację, bariera miała iść z nimi w założeniu, musiał się bardziej skupić, żeby ją utrzymać. A sama bariera też wielka nie była, zapewne lekko pozwalała zmieścić się pod sobą całej szóstce.

Na wiedzę

Bartolomeo Raquel carried out 7 launched of one k10 :

, , , , , ,

Gdy światła na stacji zaczęły migotać na myśl początkowo przychodziły wszystkie sceny z horrorów, w których po ostatnich iskrach elektryczności otoczenie spowijała smolista czerń. Tak było również tym razem, ale chyba udało jej się zachować względny spokój – w końcu spodziewała się, że nastanie ciemność. Była gotowa stanąć twarzą w twarz z najczarniejszymi czeluściami. No może trochę zaniepokoił ją ten przeraźliwy huk, który sprawił, że serce prawie podeszło jej do gardła. Ale strach niekiedy bywał niezwykle motywujący, napędzał instynkt survivalisty.
   Przez czerń szybko przebiła się wiązka światła – całe szczęście, że Valerie zaopatrzyła się w latarkę. Yvonne od razu podeszła bliżej niej, wyjmując z kieszeni kurtki telefon, w którym również włączyła latarkę. Dodatkowe źródło światła mogło okazać się zbawienne, zwłaszcza gdyby coś lub ktoś próbowało ich rozdzielić.
   Postanowiła podejść do Barta, gdy jasność objęła jego sylwetkę. Kątem oka dostrzegła ruchy jego rąk, ale niemalże natychmiastowo postanowiła podejść do niego szybkim krokiem i wesprzeć go w rzucaniu zaklęcia, nawet jeśli z magią wiedzy wciąż miała problemy. Bo jej magia bywała kapryśna – tym razem miała tylko nadzieję, że będzie kapryśna w tę drugą, lepszą stronę.

potencjał (2) + brak wiedzy (-1) + współczarowanie (1)

Yvonne Brams carried out 2 launched of one k10 :

,

Większość ludzi potykała się o siebie, biegnąc zdecydowanie w drugą stronę, niż wasza waleczna czwórka. Straż metra była zajęta próbą ogarnięcia panikujących ludzi, których szczęśliwie, nie było aż tak dużo. Chyba nawet zdawali się nie zwracać uwagi na światło waszej latarki. Tylko bezdomny koło ciebie Bart, zdawał się być średnio wzruszony całym zajściem, przyglądając się z rozbawieniem źródłu światła. Spojrzał jeszcze na twoją rękę, po czym znowu wyszczerzył pieńki swoich zębów. -Pan by chyba nie chciał, żeby z panem poszedł - obwieścił pogodnie, rozsiadając się wygodniej na swoich szmatach. Zacząłeś więc tworzyć barierę i kiedy już zbliżałeś się do samego końca inkantacji, czułeś wręcz, że magia wyrywa ci się z rąk. Jakby z tym miejscem było coś naprawdę nie tak. A może to tylko wrażenie? Szczęśliwie, Yv, przybyła z pomocą i udało wam się wspólnymi siłami podtrzymać barierę otaczającą całą grupę betańskich bohaterów. Byliście gotowi do zejścia w podziemia. Co prawda, gdyby teraz którekolwiek z was próbowało wyłowić wzrokiem bezdomnego, nie zobaczylibyście go tam. Została po nim tylko kupka szmat.
Wasze zaklęcie było zaskakująco skuteczne. Tory zdecydowanie nie stanowiły już zagrożenia. Zejście do tunelu zatem powinno być stosunkowo proste i poruszanie się po nim nie powinno być trudne. Znajdowaliście się blisko zakrętu, który prowadził w głąb niekończącego się labiryntu. W zasadzie, gdybyście stanęli w odpowiednim miejscu, nawet jeśli prąd wróci (jakimś cudem), to i tak nie będzie stanowił dla was zagrożenia, a przy okazji nim nie wypatrzyłby was ze stacji.

Kiedy Gabriel oświetlił światłem latarki drogę, Valerie zeszła na tory i przeszła tak, by w razie powrotu prądu nie stać między torami, by czasem nie oberwać prądem. Nie wiedziała co dokładnie rozjebała. W końcu chciała przeciążyć jedynie szynę dostarczającą prąd do wagonów, ale jak już były jakieś drobne problemy, to poszło wszystko w diabły. Nie była elektrykiem, nie wiedziała ile zajmie im naprawienie tego wszystkiego, wolała być jednak ostrożna, jeśli prąd zaskoczy.
- Jebło gdzieś w tunelach, zobaczymy dokąd nas poprowadzi wahadełko. - stwierdziła, odpowiadając na pytanie Emily. I tak mieli iść do tuneli. Jednak one się tam krzyżują i chuj wie co jeszcze robią. Ciężko im będzie teraz ot tak znaleźć źródło wybuchu. Wyjęła z kieszeni wahadełko, które dał jej Gabriel i podjęła próbę uruchomienia go, chcąc znaleźć swojego bliźniaka. Na nim poświęciła całą swoją uwagę. No niby szukali zaginionych, no ale głównie była w stanie jedynie myśleć o Elijah, więc na nim skupiła swoje myśli podczas rzucania zaklęcia uruchamiającego wahadełko. Jeśli jej by się udało, to od razu zaczęła by prowadzić ich wszystkich w stronę, którą prowadziło wahadełko, sugerując by Gabriel jej latarką oświecał jej drogę. Jeśli jej się nie uda, to pewnie spróbuje ponownie zaraz. Nie zwracała szczególnej uwagi na bezdomnego, praktycznie o nim zapomniała. Skupiona była na wahadełku i znalezieniu Eliego.

Uruchomienie wahadełka - szukanie Elijah - PT 6

Valerie Stirling carried out 3 launched of one k10 :

, ,

Romeo był prawie pewien, że chciał, by facet z nim poszedł. Wręcz nawet zaniepokoił się z lekka, gdy towarzystwo zostało mu odmówione. Coś było z tym wydarzeniem bardzo nie tak jak powinno. W dodatku magia zaczęła sobie z nim pogrywać w gierki i gdyby nie pomoc ze strony Yv to kto wie? Może zamiast odciągnąć się od kłopotów zacząłby je przyciągać? Zaś idąc korytarzami metra skupiał się nad podtrzymaniu bariery, niżeli na niesnaskach związanych z nieudanym zaklęciem. Na zakręcie oddał się już zupełnie przewodnictwu Valerie, z nadzieją, iż wahadełko zadziałało prawidłowo i doprowadzi ich do porwanych.

Na podtrzymanie bariery +1 współczarowanie

Bartolomeo Raquel carried out 8 launched of one k10 :

, , , , , , ,

Emily pokiwała głową na zgodę i zdecydowała się pozostawić prowadzenie Valerie i jej wahadełku. Więc ruszyła za całą grupą obserwując światło latarki przed sobą. Grunt żeby dotarli do celu. Mogła wspomóc w barierze Bartowi i Yv, ale widziała, że sobie świetnie radzą, być może później jej pomoc się przyda. Regeneracja sił w tej chwili też się może przydać.

Miał właśnie powiedzieć, że to chyba najlepszy moment na użycie wahadełka, ale Valerie sama o tym pomyślała. Wspaniale. Postanowił się nie wtrącać i zostawić urochomienie jej, bo sam nie znał się zbyt na fizycznej i pewnie przypadkiem by coś zjebał, a zdecydowanie nie mogli sobie na to pozwolić. Nie w tej chwili. Nie, kiedy liczyło się życie Eliego. Przejął więc latarkę, pozostając z przodu razem z Val, oświetlając drogę pozostałym. Nie miał zamiaru trzymać się z tyłu, to w ogóle nie wchodziło w grę.
- Jak będziecie potrzebować pomocy z utrzymaniem bariery to mówcie - rzucił półgłosem w stronę Barta i Yv. Wprawdzie jego magia wiedzy także pozostawiała sporo do życzenia, bo jedyne na czym naprawdę się znał to wpierdol, no ale w razie kryzysowej sytuacji był gotowy pomóc. Albo przynajmniej spróbować. Whatever.

Wciąż świecący telefon wylądował w jej kieszeni – w tamtej chwili nie myślała o tym żeby wyłączyć latarkę i zaoszczędzić trochę baterii. W całym tym chaosie i fali uciekających ludzi musieli zacząć działać, w końcu sami stworzyli sobie tą sposobność. W hałasie i ciemności przynajmniej nie rzucali się w oczy.
   Nie zwróciła uwagi na to, że bezdomny, z którym wcześniej rozmawiała zniknął – prawdopodobnie była zbyt zajęta podtrzymywaniem bariery, bo co jak co, ale akurat magia wiedzy zawsze wymagała od niej nieco więcej skupienia. Jakby poruszała się po niepewnym gruncie.
   — Wszystko zależy od Raquela, ja jestem tylko awaryjnym wspomagaczem — burknęła pod nosem. Bo taka w sumie była prawda, sama nie utrzymałaby tarczy tak długo. Ale na szczęście z Bartem jakoś dziwnie się uzupełniali – już kilkukrotnie czarowali razem i zwykle wszystko szło jakoś nadzwyczajnie gładko. I miała cichą nadzieję, że tym razem również obejdzie się bez żadnych przykrych niespodzianek.
   Szła razem ze wszystkimi, wciąż podtrzymując zaklęcie.

potencjał (2) + brak wiedzy (-1) + współczarowanie (1)

Yvonne Brams carried out 2 launched of one k10 :

,

Ruszyliście, otoczeni barierą stworzoną przez Barta i Yv. Wahadełko, pod wpływem zaklęcia Val dość szybko uniosło się, wybierając za was korytarze. Musieliście być stosunkowo niedaleko, skoro od razu chwyciło. Najwyraźniej, wasi przeciwnicy nie zamierzali za bardzo ukrywać swoich zdobyczy. Albo, porwani byli dużo bardziej samowystarczalni, niż wszystkim się do tego momentu wydawało. Co prawda, im głębiej wchodziliście, tym trudniej wam się oddychało. Pył, pewnie wywołany słyszanym przez was wybuchem, unosił się wszędzie, niesiony ciągami powietrza w metrze. Stację pozostawiliście daleko za plecami. Echo w metrze zresztą w pewnym momencie zaczęło nieść do was znajome głosy. Dobiegały spod ziemi, wyraźnie przytłumione, chociaż brzmiące wspólnie. Chwilę później, za zakrętem rozbłysło zielonkawe światło, lśniące gdzieś przed wami w mroku. Trudno wam jednak było powiedzieć co było powodem.
I w zasadzie, w chwili w której światło błysnęło, do waszych uszu dobiegło gwizdanie, gdzieś za waszymi plecami. Sądząc po tym jak się niosło, niewątpliwie gwiżdżący był kawałek za wami. Wyraźnie się nie spieszył. -Znaleźliście już ich? - Odbiło się od sklepienia, nieco znudzone, odrobinę rozbawione. Sklepienie zadrżało delikatnie, a sporych rozmiarów kawałek gruzu runął na waszą barierę, roztrzaskując się w drobny mak. Bariera wyraźnie jednak ucierpiała.

Pokasływał podtrzymując barierę, wielce zdziwiony, że w metrze jest taki syf. Spodziewał się burdelu, ale bardziej jakiś cieknących z sufitu radioaktywnych glutów. Wielce zdziwiony był również faktem jak szybko wahadełko zareagowało. Nawet zdziwiony był, że już tak daleko zaszli. Czyżby echo głosów to Łajza i Szans? Czy po prostu przypadkowe dźwięki w jego głowę już były zmieniane w szczątki nadziej, że przygotowania i sama wyprawa ma już swój koniec. Może tym końcem było zielone światło, które wyłoniło się w mroku? Oby, bo jeśli nie to zapewne mieli przejebane.
- Tak naprawdę zawsze byli z nami, w moim serduszku - wyszczerzył ząbki, obracając się do postaci, która gwizdała za jego plecami. Tutaj jakiś typ, tutaj świat leci im na głowę, tutaj jakieś zielona światła. Romeo miał siłę jedynie siłę zaśmiać się w rozpaczliwym geście. Ale nie był sam, to mu dawało siłę do uśmiechania się. Następnie wykorzystał  połączenie mentalne, by wszyscy usłyszeli jaki Bart ma plan.   - Zabijcie go - właściwie miał to powiedzieć tylko Gabrielowi, ale niech każdy się dowie, ot, może mu chociaż poświecą latarką. Romeo uparci podtrzymywał naruszoną barierę.

Wiedza +1 współczarowanie

Bartolomeo Raquel carried out 8 launched of one k10 :

, , , , , , ,

Valerie po prostu szła przed siebie, chcąc jak najszybciej znaleźć się w miejscu, gdzie znajdował się jej brat. Szła bardzo szybkim krokiem, jednak uważnie stawiając kroki, tak by się o nic nie potknąć. Powietrze robiło się jednak coraz cięższe, zanieczyszczone pyłem z wybuchu - co oznaczało, że byli coraz bliżej źródła i może coraz bliżej rozwiązania. Nie mogli się zatrzymać. Przełknęła ślinę, próbując nie kaszleć. Wtedy usłyszała dźwięk gwizdania, nie chciała się jednak zatrzymywać. Zwłaszcza, kiedy zobaczyła jakieś tajemnicze błyśnięcia światła i usłyszała znajomy głos. Gdzieś w głowie miała to, że chciała znaleźć Eliego i miała ochotę olać wszystko inne, jednak dźwięk się nasilał, chcąc nie chcąc wytrącając ją z tego stanu. Odwróciła się, by spojrzeć w stronę dźwięku.
- Kim do kurwy nędzy jesteś? - spytała, jakże kulturalnie, jak to na Valerie przystało, kiedy usłyszała pytanie z strony, z której przyszli. Nie wiedziała kogo się pyta, nie widziała w zasadzie nikogo. Pytanie padło gdzieś zza ich pleców. Ktoś musiał ich śledzić. Cholera jasna, jak mogła być tak nieostrożna by do tego dopuścić. Jedną ręką dalej trzymała wahadełko, jednak drugą zwolniła, by być w gotowości do rzucenia jakiegoś zaklęcia, nawet żeby zabić, tak jak Bart zasugerował. Jednak trudno byłoby zabić kogoś, kogo nie widzi. Spojrzała przelotnie na barierę, która powstrzymała spadający gruz. Dalej się trzymała, więc na razie tym się nie martwiła. W momencie, w którym Valerie była w stanie zobaczyć zbliżającego mężczyznę, podjęła od razu atak, jednak niestety nie by zabić. (Zgaduje, że Gabs poświeci w tamtą stronę później latarką)
- Paraliż, zobaczmy najpierw kto to. - rzuciła mentalnie. Zaczęła rzucać zaklęcie paraliżu, nie lubiła jak ją ktoś zachodzi od tyłu, więc wolała być przygotowana. Jeśli mężczyzna okaże się niegroźny (w co wątpiła) to nawet przeprosi i kupi owcę.

Magia bojowa (3) potencjał (2) współczarowanie (1)

Valerie Stirling carried out 6 launched of one k10 :

, , , , ,

Czuła, że im dalej szli tym więcej pyłu i kurzu wznosiło się w powietrze. To przez ich zaklęcie? Prawdopodobnie tak. Zakryła nos i kawałek ust zdrową ręką co by się tego nie nawdychać za mocno. W trakcie tego chodzenia już zaczęła intensywnie myśleć co by tutaj mogła zrobić by pomóc nie tylko sobie, ale i reszcie drużyny. Mogłaby zacząć od magii Natury z nadzieją, że jej kapryśna natura może jej pomóc. Było to ryzykowne jak cholera, ale jak to mawiają, kto nie ryzykuje ten nie pije szampana. A w dodatku chyba słyszała jakieś głosy, tylko nie wiedziała w pierwszej chwili skąd? Spod ziemi. Uderzyła dwukrotnie butem w ziemię zastanawiając się jak blisko mogą się znajdować. Poza jakimś magicznym światłem usłyszała również gwizdanie, zmarszczyła brwi, jeżeli to ten głos, który znała i jeżeli to ten kogo ma na myśli to mieli przekichane.
-Spróbuje coś pomóc na ten pył, ale nie obiecuje, że zadziała - rzekła telepatycznie do wszystkich. Nie miała za wielkiego talentu w używaniu Magii Natury, raz kozie śmierć. Zaczęła składać zaklęcie, które miało ochronić nos oraz gardło od pyłu wszystkich osób, które są połączone mentalnie. Powinno to pomóc nie tylko oddychać, ale i walczyć o ile zaraz do tego nie dojdzie.

Rzut na Magię Natury na ochronę nosa i gardła od pyłu (-1 potencjał)

Emily Evans carried out 1 launched of one k10 :

Jeżeli się nie uda, a była na to przygotowana, to dodatkowo zamierzała pomóc w podtrzymywaniu bariery dla swojego teamu lub nawet ją nieco odtworzyć o ile mogła.

Rzut na barierę i odtworzenie jej. (+1 za współczarowanie)

Emily Evans carried out 6 launched of one k10 :

, , , , ,

Wspaniale, czyli oddanie wahadełka w ręce Val było jednak dobrym posunięciem. Teraz pozostawało jedynie iść za nim i... no właśnie, i co? Czyżby to miało okazać się takie proste? Zapewne nie, w końcu było pierdyliard rzeczy, które po drodze mogły pójść nie tak, ale chyba wszyscy byli już mocno zdeterminowani i chcieli doprowadzić tą całą sprawę do końca.
Blackthorn miał wrażenie, że chyba powoli zaczyna dostawać na łeb, bo przez cały czas wydawało mu się, że gdzieś w oddali słyszy Łajzę. A może naprawdę go słyszał? Chuj wie. No i ta zielona poświata? Zanim jednak zdążył zastanowić się nad tym głębiej, usłyszał za sobą głos, który zdecydowanie nie mógł zwiastować niczego dobrego. Oczywiście, że nie mogło im pójść zbyt łatwo. Standard.
Totalnie zgadzał się z tym, żeby z miejsca zabić typa, to wydało mu się najrozsądniejsze. Złota zasada mówiła, że jeśli z czymś sobie nie radzisz to po prostu to zabij... a może tak mówił jego sadystyczny ojciec, kiedy wracał do domu najebany w trzy dupy i zaczynał gadać od rzeczy? Bardzo prawdopodobne. Nieważne. Ważne było, żeby unieszkodliwić tajemniczego kurwia zanim on postanowi zaatakować ich pierwszy. Już nawet sięgał po broń (ręką bez latarki, bo tak, poświecił w tamtym kierunku), ale wtedy Val wyleciała z paraliżem, który po szybkim przeanalizowaniu faktycznie okazał się rozsądniejszym wyjściem. A że kto jak kto, ale Gabs był niekwestionowanym mistrzem wpierdolu, to dołączył się do Val i pomógł jej z rzucaniem zaklęcia.

Gabriel Blackthorn carried out 7 launched of one k10 :

, , , , , ,

Chrząknęła coś niewyraźnie, gdy pył pierwszy raz dostał się do jej gardła – niemalże od razu przytknęła materiał kurtki do nosa i ust, żeby chociażby częściowo uniknąć kolejnej chwili niedyspozycji. Póki co wydawało jej się, że wszyscy są bezpieczni...
   Echo znajomych głosów w oddali napełniło ją ambiwalentnymi uczuciami – z jednej strony cieszyła się, że są coraz bliżej, choć z drugiej strony przeszywał ją jakiś dziwny niepokój, jakby nie była stuprocentowo pewna czy kolejny raz ktoś nie miesza w jej głowie. Ale to mogli być oni, trzeba było to sprawdzić, trzeba było przyspieszyć.
   Wykrzywiła się, gdy usłyszała czyjś gwizd, a chwilę później również pytanie, które przez kilkanaście sekund odbijało się w jej głowie. I całe szczęście, że mogli się komunikować poprzez myśli.
   Zatrzymała się na chwilę, gdy tylko dostrzegła, że Emily pomaga Bartowi w podtrzymaniu bariery. Od razu zwróciła się w stronę Val i Gabriela, którzy próbowali sparaliżować nieproszonego gościa. Oderwała rękę od ust i palcami wykonała odpowiednie ruchy, chcąc wspomóc ich zaklęcie.

potencjał (2) + bojowa (1) + współczarowanie (1)

Yvonne Brams carried out 4 launched of one k10 :

, , ,

Bariera zafalowała wam lekko nad głowami, pozostając stabilną. Przynajmniej na razie. Kiedy się odwróciliście w stronę głosu, zobaczyliście cień zbliżającej się do was sylwetki o długich kończynach. Postać poruszała nonszalanckim, niespiesznym krokiem. Emily, do ciebie jednak dotarło, że znasz ten głos a samo wspomnienie jeżyło włosy na karku. Głos należał do jednego z napastników, tego, który niemalże pogrzebał was żywcem pod gruzami bety.
Zielonkawa łuna dalej się utrzymywała, chociaż światło mignęło pięciokrotnie, z krótkimi odstępami. Val, w twojej głowie pojawił się przekaz od połączenia, które w miarę skutecznie mogłaś opisać "Szczyl nr.1". "Idzie za wami sześciopalczasty Azjata. Spierdalajcie. Mamy otwarty portal, ale spinać dupy, bo nie wiadomo ile go utrzymamy" . Zdecydowanie tłumaczyłoby to zieloną łunę przed wami.
Na wasze słowa odpowiedział cichym, nieco znudzonym śmiechem. -To urocze. Wy też możecie mi mówić Fluffy. Chociaż do dzieciaka to bardziej pasuje - rzucił zaczepnie. Wyraźnie mu się nie spieszyło. Wykonał jakiś ruch i gwizdnął przeciągle. -Dwa tygodnie i tak dużo lepiej wam idzie? Niesamowite! - Klasnął dłońmi, jakbyście byli najbardziej udanymi okazami na pokazie sztuczek zwierząt.


//Rzut na odbicie zaklęcia: 4, 7, 4, 8, 10, 8, 2, 7, 7, 8, 1
Rzut na uszkodzenie bariery: 7, 9, 2, 6, 5, 1, 2, 1, 2, 2, 6

Czy wspominałam, że Valerie nienawidzi uczucia bezsilności? Tak się czuła, kiedy porwali Eliego, tak samo czuła się teraz, kiedy jej i Gabriela magia bojowa nie zrobiła absolutnie nic. Była jedynie pokazem sztuczek cyrkowych. Miała ochotę się wściec, wtedy jednak usłyszała głos szczyla nr 1, który mówił o portalu i by spierdalali.
- Oni otworzyli portal i już ich tu nie ma, spierdalamy do portalu. - przekazała mentalnie wszystkim, patrząc na wahadełko, które dalej zapewne wskazywało w stronę Elijah, czyli w stronę portalu. Nieważne, w końcu światło pewnie pochodziło właśnie od ich tworu. Spojrzała przelotnie w stronę azjaty, by następnie po prostu wziąć nogi za pas, kiedy miała pewność, że wszyscy za nią podążają.

- Co z oczu to z serca - powiedział do Fluffy'ego, zakrywając swoje oczka i przez te kilka sekund, gdy nic nie widział jego serducho naprawdę radowało się z braku problemów. Później zaś Valerie przekazała wieść o taktycznym spierdalaniu. Brzmiało równie dobrze co taktyczne danie komuś wciry. Romeo niechętnie przywrócił sobie pole widzenia i zastanawiał się czy biec i trzymać barierę? Po prostu biec? Czy może zawalić tunel przed Azjatą i uciekać? Cóż, zawalenie tunelu to również usunięcie sobie drogi ucieczki w pewnym stopniu - głupota. Zatem nie myśląc już wiele ruszył biegiem za Val.

O chuj to ten Azjata to jedyne słowa, które przyszły jej do głowy i to była jedna z bardziej przerażających mysli jakie miała, serio. Gościu był cholernie silny i ten właśnie fakt ją przerastał. Olała barierę i jej podtrzymywanie, sama wiadomość Valerie jej wystarczała i wiedziała, że to czas na taktycznie spierdalanie do portalu. Nie myśląc za wiele po prostu wzięła nosy za pas i pobiegła za Valerie oraz za Bartem w stronę portalu.